Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΣΕ ΠΗΡΑΝ ΧΑΜΠΑΡΙ:Μπράβο Γιώργαρε: «'Επεισε κορυφαίους παράγοντες της ομογένειας με ''χοντρά πορτοφόλια'', να επενδύσουν στην Ελλάδα» (το ερώτημα: Ποιός δουλεύει, ποιόν;)
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ''αναφερόμενος στη συνάντηση που είχε -9 Μαρτίου 2010, Ουάσιγκτον- με Ελληνοαμερικανούς επιχειρηματίες είπε ότι είδε μεγάλο ενδιαφέρον και ιδιαίτερη ευαισθησία και πατριωτισμό στον ελληνισμό της διασποράς μετά και τις επιθέσεις που δέχεται η Ελλάδα από τους κερδοσκόπους. Και δήλωσαν έτοιμοι να συμβάλλουν με επενδύσεις στη δύσκολη αυτή περίοδο''. Αυτά είπε, εκτός των άλλων, σε συνέντευξη Τύπου, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα. Μπράβο Γιώργαρε... Με ''μετρητά'' θα ''επενδύσουν'' ή με... επιταγές; 'Η θα μαζέψουν πάλι εκατομ. όπως γιά τους πυρόπληκτους, που τελικά ήταν... 200.000 δολ.; Ποιοί θα κάνουν επενδύσεις; Αυτοί που καταδέχονται να τους πληρώνει το ελληνικό κράτος ακόμα και τα εισιτήρια γιά να πάνε στις συνελεύσεις του ΣΑΕ στην Θεσσαλονίκη; (Oι Ελληνοαμερικανοί μιά ζωή ''δουλεύουν'' τους 'Ελληνες πολιτικούς, γιά να κάνουν την ''φιγούρα'' τους. Το ερώτημα είναι, μα τόσο πολύ αφελείς είναι οι πολιτικοί; Μιά ζωή με παραμύθια θα ζούμε;). Η δήλωση αυτή του Γιώργαρου, γιά ''εσωτερική κατανάλωση'' στην Ελλάδα, μας έκανε και γελάσαμε...
Τα Αμερικανικά συνδικάτα ξυπνούν από το λήθαργο
Τα Αμερικανικά συνδικάτα ξυπνούν από το λήθαργο και στρέφονται κατά της Goldman Sachs και των 5 μεγαλύτερων Αμερικανικών τραπεζών.
Η μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της Αμερικής προγραμματίζει μέσα στο Μάρτιο κινητοποιήσεις κατά της Goldman Sachs και των 5 μεγαλύτερων Αμερικανικών τραπεζών.
Ο καταλύτης της αντίδρασης είναι τα πριμ της Wall Str. ύψους 16.2 δισ. δολ.
Ο Ρίτσαρντ Τράμκα, επικεφαλής της AFL-CIO, της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης των ΗΠΑ και σθεναρός υποστηρικτής του φόρου επί των συναλλαγών ασφαλίστρων της Wall, ο οποίος είχε προταθεί το χειμώνα του 2009, και στη συνέχεια τα λόμπι έσπευσαν να τον θάψουν, προανήγγειλε χθες «δύο εβδομάδες διαδηλώσεων κατά της Goldman Sachs Group Inc -της πλέον κερδοφόρας εταιρείας ασφαλίστρων στην ιστορία των ΗΠΑ- και κατά των 5 μεγαλύτερων τραπεζών.»
Κεντρικό σλόγκαν των κινητοποιήσεων θα είναι το “Make Wall Street Pay”, και η AFL-CIO θα απαιτήσει την ψήφιση του νόμου για το φόρο επί των συναλλαγών ασφαλίστρων, ο οποίος όπως έχουν υπολογίσει θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα συνολικού ύψους 900 δις δολαρίων για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε όλη την Αμερική.
Το ποσό που απαιτούν τα αμερικανικά συνδικάτα είναι 60φορές τα 15 δις δολ. που ενέκρινε η Γερουσία το Φεβρουάριο, ενώ η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε την τελευταία εβδομάδα ένα κονδύλι ύψους 18 δις δολ.
Ο Υπουργός Οικονομικών, Τίμοθυ Γκάιτνερ έχει εκφράσει την αντίθεσή του στο φόρο των συναλλαγών ασφαλίστρων, αλλά ο αρχισυνδικαλιστής διατείνεται ότι έχει υποστήριξη στο Λ. Οίκο, χωρίς ωστόσο να αναφέρεται ονομαστικά.
Ο Lucas van Praag, κάποιος από τους πολλούς εκπροσώπους της Goldman Sachs στη Ν. Υόρκη αρνήθηκε να σχολιάσει την είδηση.
Η AFL-CIO έχει προγραμματίσει 200 απεργιακές εκδηλώσεις και στις 50 Πολιτείες, για ένα δεκαπενθήμερο από τις 15 Μαρτίου και μετά. Η οργή κατά της υπερ-συσσώρευσης πλούτου από τα golden boys αρχίζει και εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ και συνοψίζεται στα λόγια του καθηγητή του Μπέρκλει Χάρλεϊ Σάικεν: «Η Wall Street είναι το σύμβολο ενός αμόκ απληστίας και τα συνδικάτα θέλουμε να γίνουν η φωνή όλων των εργαζομένων, είτε αυτοί είναι μέλη τους είτε όχι!»
Η Wall Street μέχρι σήμερα ήταν συνηθισμένη να αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σηκώνοντας ειρωνικά το ένα φρύδι, έχοντας πλήρη επίγνωση της ισχύος της.
Αν ωστόσο τα συνδικάτα κατορθώσουν να δημιουργήσουν ένα ριζοσπαστικό κίνημα από τη βάση παρακινώντας τον κόσμο να εκφράσει έμπρακτα την οργή του κατά της Wall, και διοργανώσουν μερικές επιτυχημένες απεργίες που θα παραλύσουν τη χώρα απ’ άκρου εις άκρο, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν πολύ γρήγορα.
Αν ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας, της οποίας ο κόσμος αντιστέκεται σθεναρά στα στραγγαλιστικά μέτρα και με τον εφιάλτη της ελληνικής λιτότητας αργά ή γρήγορα να πλήττει και τις ΗΠΑ, το ζήτημα στην Αμερική δεν θα είναι πλέον το Αν πρέπει να γίνουν καθολικές απεργίες, αλλά το Πότε θα γίνουν αυτές.
Και στη χώρα, στην οποία το παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα χρωστά το συμβολισμό της 1ης Μάη, ο στόχος κάθε κινητοποίησης δεν θα μπορούσε παρά να είναι αυτοί που προκάλεσαν την οικονομική κρίση του «συστήματος» – η Goldman Sachs και οι 5 μεγάλοι τραπεζίτες…
Η μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της Αμερικής προγραμματίζει μέσα στο Μάρτιο κινητοποιήσεις κατά της Goldman Sachs και των 5 μεγαλύτερων Αμερικανικών τραπεζών.
Ο καταλύτης της αντίδρασης είναι τα πριμ της Wall Str. ύψους 16.2 δισ. δολ.
Ο Ρίτσαρντ Τράμκα, επικεφαλής της AFL-CIO, της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης των ΗΠΑ και σθεναρός υποστηρικτής του φόρου επί των συναλλαγών ασφαλίστρων της Wall, ο οποίος είχε προταθεί το χειμώνα του 2009, και στη συνέχεια τα λόμπι έσπευσαν να τον θάψουν, προανήγγειλε χθες «δύο εβδομάδες διαδηλώσεων κατά της Goldman Sachs Group Inc -της πλέον κερδοφόρας εταιρείας ασφαλίστρων στην ιστορία των ΗΠΑ- και κατά των 5 μεγαλύτερων τραπεζών.»
Κεντρικό σλόγκαν των κινητοποιήσεων θα είναι το “Make Wall Street Pay”, και η AFL-CIO θα απαιτήσει την ψήφιση του νόμου για το φόρο επί των συναλλαγών ασφαλίστρων, ο οποίος όπως έχουν υπολογίσει θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα συνολικού ύψους 900 δις δολαρίων για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε όλη την Αμερική.
Το ποσό που απαιτούν τα αμερικανικά συνδικάτα είναι 60φορές τα 15 δις δολ. που ενέκρινε η Γερουσία το Φεβρουάριο, ενώ η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε την τελευταία εβδομάδα ένα κονδύλι ύψους 18 δις δολ.
Ο Υπουργός Οικονομικών, Τίμοθυ Γκάιτνερ έχει εκφράσει την αντίθεσή του στο φόρο των συναλλαγών ασφαλίστρων, αλλά ο αρχισυνδικαλιστής διατείνεται ότι έχει υποστήριξη στο Λ. Οίκο, χωρίς ωστόσο να αναφέρεται ονομαστικά.
Ο Lucas van Praag, κάποιος από τους πολλούς εκπροσώπους της Goldman Sachs στη Ν. Υόρκη αρνήθηκε να σχολιάσει την είδηση.
Η AFL-CIO έχει προγραμματίσει 200 απεργιακές εκδηλώσεις και στις 50 Πολιτείες, για ένα δεκαπενθήμερο από τις 15 Μαρτίου και μετά. Η οργή κατά της υπερ-συσσώρευσης πλούτου από τα golden boys αρχίζει και εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ και συνοψίζεται στα λόγια του καθηγητή του Μπέρκλει Χάρλεϊ Σάικεν: «Η Wall Street είναι το σύμβολο ενός αμόκ απληστίας και τα συνδικάτα θέλουμε να γίνουν η φωνή όλων των εργαζομένων, είτε αυτοί είναι μέλη τους είτε όχι!»
Η Wall Street μέχρι σήμερα ήταν συνηθισμένη να αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σηκώνοντας ειρωνικά το ένα φρύδι, έχοντας πλήρη επίγνωση της ισχύος της.
Αν ωστόσο τα συνδικάτα κατορθώσουν να δημιουργήσουν ένα ριζοσπαστικό κίνημα από τη βάση παρακινώντας τον κόσμο να εκφράσει έμπρακτα την οργή του κατά της Wall, και διοργανώσουν μερικές επιτυχημένες απεργίες που θα παραλύσουν τη χώρα απ’ άκρου εις άκρο, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν πολύ γρήγορα.
Αν ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας, της οποίας ο κόσμος αντιστέκεται σθεναρά στα στραγγαλιστικά μέτρα και με τον εφιάλτη της ελληνικής λιτότητας αργά ή γρήγορα να πλήττει και τις ΗΠΑ, το ζήτημα στην Αμερική δεν θα είναι πλέον το Αν πρέπει να γίνουν καθολικές απεργίες, αλλά το Πότε θα γίνουν αυτές.
Και στη χώρα, στην οποία το παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα χρωστά το συμβολισμό της 1ης Μάη, ο στόχος κάθε κινητοποίησης δεν θα μπορούσε παρά να είναι αυτοί που προκάλεσαν την οικονομική κρίση του «συστήματος» – η Goldman Sachs και οι 5 μεγάλοι τραπεζίτες…
Τ/κ παραδέχεται τη μη-τουρκική, χριστιανική του καταγωγή
Σχόλιο Σ.Ο.: Το ότι υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για εξισλαμισμό Ελλήνων Ορθοδόξων της Κύπρου κατά την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής δεν πρέπει να θεωρείται ως στοιχείο αντίθετο με τον εξισλαμισμό άλλων εθνοτήτων και δογμάτων στο νησί. Το άρθρο του Τ/κ Alkan Chaglar, το οποίο παρατίθεται μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Νόστο, υποστηρίζει τη χριστιανική εν μέρει (από τους Λατίνους και τους Μαρωνίτες), και γι’ αυτό πολυπολιτισμική, καταγωγή των Τουρκοκυπρίων, κάτι που έρχεται σε κάθετη αντίθεση με το τι η κεμαλική ιδεολογία επέβαλε στους πολίτες της ως «εκσυγχρονισμένη ιστορία».
Στο άρθρο ο συγγραφέας αμελεί να αναφερθεί στις συγκρούσεις των δούλων Ελλήνων ορθοδόξων και των αρχόντων Οθωμανών μουσουλμάνων, και ταυτόχρονα αφήνει παραπληροφοριακά να νοηθεί ότι χριστιανοί (ορθόδοξοι και καθολικοί χωρίς διάκριση) και μουσουλμάνοι μεταχειρίστηκαν τις ίδιες πρακτικές προσηλυτισμού (π.χ. τελεσίγραφα θανάτου, δουλείας ή αλλαγής πίστης)! Παρ’ όλα αυτά και επειδή ακριβώς η άποψη-παραδοχή της μη καθαρόαιμης καταγωγής και του χριστιανικού παρελθόντος σημαντικού μέρους των μουσουλμάνων Τ/κ εκφράζεται από έναν Τ/κ, κρίναμε σκόπιμο να μην την αφήσουμε να χαθεί στο χάος του διαδικτύου.
Τουρκοκύπριοι [πηγή: http://noctoc-noctoc.blogspot.com/2009/12/proselytism-and-crypto-christians-in.html]
‘
«Προσηλυτισμός και κρυπτοχριστιανοί στην Κύπρο»
Ο Alkan Chaglar, γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1981 (1981-08-05) (28 ετών) στο Λονδίνο, είναι Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος και αρθρογράφος για την εβδομαδιαία δίγλωσση (Αγγλικά-Τουρκικά) εφημερίδα Toplum Postasi. Πήρε την επαίδευση του στο Leicester, Liège, και στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών, με πλαίσιο τις γλώσσες, πολιτικές επιστήμες και την ιστορία. Επί του παρόντος ο Alkan κάνει τη διατριβή του πάνω στο φαινόμενο του θρησκευτικού συγκρητισμού για να πάρει το διδακτορικό του.
Στην εβδομαδιαία του στήλη “Πολιτιστικές Επαφές” ο Alkan Chaglar γράφει με πάθος για τις διαπολιτισμικές επιρροές και την πολυμορφία σε πολυεθνικές χώρες και την κατάσταση των μειονοτικών γλωσσών στον κόσμο.Έχοντας Τουρκοκυπριακή προέλευση, ο Alkan έδειξε ενδιαφέρον για το φαινόμενο των κρυπτοχριστιανών και το θέμα του προσηλυτισμού στο Ισλάμ στην Κύπρο. Στις 5 Μαΐου 2006 στην εφημερίδα Toplum Postasi, ο Alkan έγραψε για τους Λατίνους και τους Μαρωνίτες της Κύπρου που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας. Γράφει τα εξής:
Αν και δεν υποτιμάται η σημασία της εγκατάστασης Τούρκων μουσουλμάνων εποίκων από την Ανατολία, το ζήτημα του προσηλυτισμού στην Κύπρο είναι εξίσου καίριας σημασίας για την ιστορική εξέλιξη της σημερινής τουρκοκυπριακής κοινότητας. Ο προσηλυτισμός, η πράξη στο να παρακινείς κάποιον να αλλάξει τη δική του πίστη για την δική σου, ήταν μια πολύ κοινή πρακτική στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως συνέβη σε πολλές χριστιανικές αυτοκρατορίες τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Οθωμανών. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο παρατεταμένος προσηλυτισμός επίσπευσε το σχηματισμό χαλαρών μουσουλμανικών κοινοτήτων σε διάφορες κτήσεις των Οθωμανών.
Ενώ στον Οθωμανικό Πόντο και στην Κρήτη, αυτοί που είχαν ασπασθεί το Ισλάμ ήταν κυρίως Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί, στην Κύπρο, τουλάχιστον κατά την αρχική περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, οι ποιο πολλοί προσηλυτισμένοι φαίνεται να ήταν Λατίνοι και Μαρωνίτες. Χωρίς να κάνουμε κατάρτιση ενός καταλόγου για θρήνους, είναι σημαντικό, εκτός χρόνου, το τουλάχιστον να ήμαστε σε θέση να μιλήσουμε για γεγονότα του παρελθόντος, όπως αυτά είναι.
Μετά την ήττα των Βενετών από τους Οθωμανούς το 1572, δόθηκε στους Λατίνους κατοίκους της Κύπρου ένα τελεσίγραφο θανάτου, δουλείας ή αλλαγής της πίστης τους. Τουλάχιστον έτσι είναι αυτό που ισχυρίζονται πολλοί ακαδημαϊκοί.
Ο πολύ σεβαστός αραβολόγος και ιστορικός της Οθωμανικής ιστορίας, Ronald Jennings συνοψίζει τα συναίσθημα των Οθωμανών κατά τους ηττημένους Λατίνους ως εξής, “αντιμετώπιζαν τους Κυπρίους με υπόληψη και ήταν καλοπροαίρετοι απέναντί τους, αλλά δεν έδειξαν κανένα έλεος για τους Λατίνους”. Ο Jennings περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι Ενετοί στρατιώτες που πιάστηκαν ως κρατούμενοι είχαν την ευκαιρία να απαλλαγούν από τη δουλεία ή το θάνατο αν άλλαζαν τη πίστη τους για το Ισλάμ, πόσο κοινό ήταν αυτό είναι άγνωστο, αλλά πολλές γνωστές προσωπικότητες, όπως ο βενετσιάνος διοικητής πυροβολικού, ο Hercules Martingengo, αλλαξοπίστησαν και ασπάστηκαν το Ισλάμ. Αν υψηλόβαθμοι διοικητές αλλαξοπίστησαν, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα υπήρχαν επίσης πολλοί αρνησίθρησκοι από τις κατώτερες βαθμίδες.
Σχολιάζοντας σχετικά με την αντιμετώπιση των Ελλήνων, ο Harry Luke γράφει στο βιβλίο του, “Η Κύπρος κάτω από τους Τούρκους”, ” οι Έλληνες κάτοικοι παντού (στο νησί) καλωσόρισαν με προθυμία τις δυνάμεις εισβολής, όταν η προοπτική του να απαλλαγούν από τους σιχαμερούς Λατίνους φάνηκε μια πραγματικότητα που επιτέλους έφθασε”. Οι Έλληνες κάτοικοι εφοδίαζαν συχνά τους Οθωμανούς στρατιώτες με τρόφιμα για την πορεία τους προς τα ενετικά οχυρά. Χωρίς να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι Τούρκοι και οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι φίλοι κατά αυτή τη περίοδο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι τελευταίοι θεωρούσαν τους πρώτους ως το λιγότερο από τα δύο κακά και εξέφρασαν ικανοποίηση για την αλλαγή μετά από αιώνες σκληρής Φραγκοκρατίας.
Ο Jennings που αποκρυπτογράφησε οθωμανικά αρχεία, αναφέρει ότι κατά την περίοδο 1593-1595, το 31% του συνόλου των ενήλικων αρρένων μουσουλμάνων των οποίων τα ονόματα και τα πατρικά ονόματα “αναφέρονται ως νομικοί παράγοντες (vekil) στο δικαστήριο ήταν αρνησίθρησκοι. Περισσότερο από το ένα τρίτο των μουσουλμάνων που εμφανίζονται στο δικαστήριο την εποχή εκείνη ήταν αρνησίθρησκοι, με το 30% όλων των καθοριστικής σημασίας μαρτύρων να ανήκουν σε αυτήν την ομάδα το 1609-1611, και αργότερα το 18% του συνόλου των Vekils. Οι αριθμοί αυτοί αντιπροσωπεύουν ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό του μουσουλμανικού πληθυσμού της Κύπρου κατά τον 17 ο αιώνα.
Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι αριθμοί μειώθηκαν μετά το 1611, ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ δεν εγκαταλείφθηκε, μάλλον οι πηγές δείχνουν ότι συνεχίστηκε ως το 19 ο αιώνα.
Όσο για τους Μαρωνίτες, ο Palmieri σημειώνει ότι το 1572 οι Μαρωνίτες ζούσαν σε 33 χωριά, από το 1596, 24 χρόνια μετά την οθωμανική κατάκτηση της Κύπρου, ο συνολικός αριθμός των χωριών των Μαρωνιτών είχε κατέβει στα 19 και μετά από τον 20 ο αιώνα λιγόστεψαν μέχρι τα 4. Τα χωριά των Μαρωνιτών περιλαμβάνονταν από τα εξής: Metosic (Μετόχι), Fludi (Φλούδι), Santa Marina (Αγία Μαρίνα), Asomatos (Ασώματος), Gansili ή Kambyli (Καμπυλή), Carpasia ή Karpasha (Καρπάσια), Cormachita (Κορμακίτης), Primisia (Τριμίθι), Casapifani ή Kazafana (Καζάφανι), Vouno (Βουνό), Cibo (Κήπος ή Κορνόκηπος), Jeri (Γέρι), Gensada (Κυθρέα), Attala (Αττάλι), Clepirio ή Klepini (Κλεπίνη), Piscopia ή Piskobu (Επισκοπειό), Gasbria (Γαστριά), Cefalarisco (Κεφαλόβρυσο) και Sotta Cruscida ή Crysida (Χρυσίδα). Πολλά από τα παραπάνω χωριά, όπως η Καμπυλή, το Καζάφανι, η Αγία Μαρίνα, και το Επισκοπειό ήταν και εξακολουθούν να είναι εν μέρει ή εξ ολοκλήρου τουρκόφωνα, ενώ ο Κορμακίτης κατοικείται από Μαρωνίτες ακόμη και σήμερα.
Ο προσηλυτισμός δημιούργησε μια περιπλοκή στην κυπριακή κοινωνία που οδήγησε στο φαινόμενο της λαθραίας κοινότητας των κρυπτοχριστιανών οι οποίοι είναι ευρέως γνωστοί ως Λινοβάμβακοι (λέξη που σημαίνει άτομα του λινού και του βαμβακιού). Ο όρος επινοήθηκε για την ανάδειξη της πολλαπλής ταυτότητας αυτής της ομάδας. Χωριά όπως η Λουρουτζίνα (το αρχικό του όνομα ήταν Λαυρεντία), η Ποταμιά και μερικά χωριά της Τηλλυρίας, που ήταν πρώην κτήματα των Λατίνων αλλαξοπίστησαν μαζικά στο Ισλάμ.
Ο LR Michel ο οποίος έγραψε για το φαινόμενο των κρυπτοχριστιανών κατά τον 19 ο αιώνα, συχνά μιλά για τη σύγκρουση μεταξύ των Λατίνων και Ορθοδόξων ιερέων για τα δικαιώματά τους κατά τη διάρκεια της ταφής των νεκρών Λινοβαμβάκων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της οποίας οι επίσκοποι συνεργάζονταν με τους Οθωμανούς άρχοντες τις περισσότερες φορές κέρδιζε.
Υπήρξαν επίσης πολλές νόμιμες περιπτώσεις Ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών που αλλαξοπίστησαν στο Ισλάμ, κάτι που επίσης αξίζει πάρα πολύ συζήτηση, αλλά μερικοί Έλληνες ιστορικοί υποστηρίζουν ότι, αφού οι Λινοβάμβακοι ήταν ελληνόφωνοι, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι ίδιοι ήταν Έλληνες. Αλλά τα πράγματα σπάνια είναι όπως φαίνονται στη Κύπρο, οι Λατίνοι και Μαρωνίτες οι οποίοι κατοικούσαν στην Κύπρο συχνά επικοινωνούσαν εν μέρει ή εξ ολοκλήρου στην ελληνική γλώσσα, ακόμη και πριν από την οθωμανική κατάκτηση. Ο αραβολόγος Alexander Borg επισημαίνει ότι “στο να ομηλείς κάποια περιφερική αραβική γλώσσα συνεπάγεται και η γνώση κάποιας ξένης”, και αυτό θα συνέβαινε στηνΚύπρο, όπως και αλλού, όπου ζούσαν Μαρωνίτες.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι κοινότητες των Λατίνων και των Μαρωνιτών επιβίωναν στην Κύπρο για αιώνες πριν από την άφιξη του στρατού του Λάλα Μουσταφά Πασά, και μέχρι τότε είχαν ήδη εξοικειωθεί στο να ζουν σε ένα νησί όπου η πλειονότητα του πληθυσμού του μιλούσε ελληνικά.
Το γεγονός είναι ότι ένας σημαντικός αριθμός μουσουλμάνων Τουρκοκυπρίων σήμερα έχουν ένα χριστιανικό παρελθόν, και ότι εν μέρει κατάγονται από ενετικές, γενοβέζικες και γαλλικές οικογένειες που είχαν κτήματα στο νησί και που προσηλυτίστηκαν στο σουνιτικό Ισλάμ. Είμαστε μια μικτή κοινότητα, και με αυτό θα αποκομίσουμε πολλά πλεονεκτήματα και τον πλούτο που μας καθιστά αυτό που είμαστε. Είναι καιρός εμείς ως κοινότητα να συνειδητοποίησουμε ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά πρόσωπα στο παρελθόν μας και δεν πρέπει να ντρέπομαστε για αυτό. Αντί να το απορρίψουμε αυτό ως τρέλα, θα πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε για να οικοδομήσουμε γέφυρες φιλίας με άλλους πολιτισμούς και να γιορτάσουμε τη πολλαπλή μας ταυτότητα. Κύπριοι ιστορικοί και από τις δύο πλευρές του χάσματος τείνουν να εστιάζονται υπερβολικά στην Ελληνική ή Τουρκική μας κληρονομιά, σε βάρος της αντικειμενικότητας, αλλά η Κύπρος ήταν και πάντα θα είναι μια σύγκλιση διαφορετικών πολιτισμών.
Στο άρθρο ο συγγραφέας αμελεί να αναφερθεί στις συγκρούσεις των δούλων Ελλήνων ορθοδόξων και των αρχόντων Οθωμανών μουσουλμάνων, και ταυτόχρονα αφήνει παραπληροφοριακά να νοηθεί ότι χριστιανοί (ορθόδοξοι και καθολικοί χωρίς διάκριση) και μουσουλμάνοι μεταχειρίστηκαν τις ίδιες πρακτικές προσηλυτισμού (π.χ. τελεσίγραφα θανάτου, δουλείας ή αλλαγής πίστης)! Παρ’ όλα αυτά και επειδή ακριβώς η άποψη-παραδοχή της μη καθαρόαιμης καταγωγής και του χριστιανικού παρελθόντος σημαντικού μέρους των μουσουλμάνων Τ/κ εκφράζεται από έναν Τ/κ, κρίναμε σκόπιμο να μην την αφήσουμε να χαθεί στο χάος του διαδικτύου.
Τουρκοκύπριοι [πηγή: http://noctoc-noctoc.blogspot.com/2009/12/proselytism-and-crypto-christians-in.html]
‘
«Προσηλυτισμός και κρυπτοχριστιανοί στην Κύπρο»
Ο Alkan Chaglar, γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1981 (1981-08-05) (28 ετών) στο Λονδίνο, είναι Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος και αρθρογράφος για την εβδομαδιαία δίγλωσση (Αγγλικά-Τουρκικά) εφημερίδα Toplum Postasi. Πήρε την επαίδευση του στο Leicester, Liège, και στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών, με πλαίσιο τις γλώσσες, πολιτικές επιστήμες και την ιστορία. Επί του παρόντος ο Alkan κάνει τη διατριβή του πάνω στο φαινόμενο του θρησκευτικού συγκρητισμού για να πάρει το διδακτορικό του.
Στην εβδομαδιαία του στήλη “Πολιτιστικές Επαφές” ο Alkan Chaglar γράφει με πάθος για τις διαπολιτισμικές επιρροές και την πολυμορφία σε πολυεθνικές χώρες και την κατάσταση των μειονοτικών γλωσσών στον κόσμο.Έχοντας Τουρκοκυπριακή προέλευση, ο Alkan έδειξε ενδιαφέρον για το φαινόμενο των κρυπτοχριστιανών και το θέμα του προσηλυτισμού στο Ισλάμ στην Κύπρο. Στις 5 Μαΐου 2006 στην εφημερίδα Toplum Postasi, ο Alkan έγραψε για τους Λατίνους και τους Μαρωνίτες της Κύπρου που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας. Γράφει τα εξής:
Αν και δεν υποτιμάται η σημασία της εγκατάστασης Τούρκων μουσουλμάνων εποίκων από την Ανατολία, το ζήτημα του προσηλυτισμού στην Κύπρο είναι εξίσου καίριας σημασίας για την ιστορική εξέλιξη της σημερινής τουρκοκυπριακής κοινότητας. Ο προσηλυτισμός, η πράξη στο να παρακινείς κάποιον να αλλάξει τη δική του πίστη για την δική σου, ήταν μια πολύ κοινή πρακτική στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως συνέβη σε πολλές χριστιανικές αυτοκρατορίες τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Οθωμανών. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο παρατεταμένος προσηλυτισμός επίσπευσε το σχηματισμό χαλαρών μουσουλμανικών κοινοτήτων σε διάφορες κτήσεις των Οθωμανών.
Ενώ στον Οθωμανικό Πόντο και στην Κρήτη, αυτοί που είχαν ασπασθεί το Ισλάμ ήταν κυρίως Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί, στην Κύπρο, τουλάχιστον κατά την αρχική περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, οι ποιο πολλοί προσηλυτισμένοι φαίνεται να ήταν Λατίνοι και Μαρωνίτες. Χωρίς να κάνουμε κατάρτιση ενός καταλόγου για θρήνους, είναι σημαντικό, εκτός χρόνου, το τουλάχιστον να ήμαστε σε θέση να μιλήσουμε για γεγονότα του παρελθόντος, όπως αυτά είναι.
Μετά την ήττα των Βενετών από τους Οθωμανούς το 1572, δόθηκε στους Λατίνους κατοίκους της Κύπρου ένα τελεσίγραφο θανάτου, δουλείας ή αλλαγής της πίστης τους. Τουλάχιστον έτσι είναι αυτό που ισχυρίζονται πολλοί ακαδημαϊκοί.
Ο πολύ σεβαστός αραβολόγος και ιστορικός της Οθωμανικής ιστορίας, Ronald Jennings συνοψίζει τα συναίσθημα των Οθωμανών κατά τους ηττημένους Λατίνους ως εξής, “αντιμετώπιζαν τους Κυπρίους με υπόληψη και ήταν καλοπροαίρετοι απέναντί τους, αλλά δεν έδειξαν κανένα έλεος για τους Λατίνους”. Ο Jennings περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι Ενετοί στρατιώτες που πιάστηκαν ως κρατούμενοι είχαν την ευκαιρία να απαλλαγούν από τη δουλεία ή το θάνατο αν άλλαζαν τη πίστη τους για το Ισλάμ, πόσο κοινό ήταν αυτό είναι άγνωστο, αλλά πολλές γνωστές προσωπικότητες, όπως ο βενετσιάνος διοικητής πυροβολικού, ο Hercules Martingengo, αλλαξοπίστησαν και ασπάστηκαν το Ισλάμ. Αν υψηλόβαθμοι διοικητές αλλαξοπίστησαν, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα υπήρχαν επίσης πολλοί αρνησίθρησκοι από τις κατώτερες βαθμίδες.
Σχολιάζοντας σχετικά με την αντιμετώπιση των Ελλήνων, ο Harry Luke γράφει στο βιβλίο του, “Η Κύπρος κάτω από τους Τούρκους”, ” οι Έλληνες κάτοικοι παντού (στο νησί) καλωσόρισαν με προθυμία τις δυνάμεις εισβολής, όταν η προοπτική του να απαλλαγούν από τους σιχαμερούς Λατίνους φάνηκε μια πραγματικότητα που επιτέλους έφθασε”. Οι Έλληνες κάτοικοι εφοδίαζαν συχνά τους Οθωμανούς στρατιώτες με τρόφιμα για την πορεία τους προς τα ενετικά οχυρά. Χωρίς να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι Τούρκοι και οι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι φίλοι κατά αυτή τη περίοδο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι τελευταίοι θεωρούσαν τους πρώτους ως το λιγότερο από τα δύο κακά και εξέφρασαν ικανοποίηση για την αλλαγή μετά από αιώνες σκληρής Φραγκοκρατίας.
Ο Jennings που αποκρυπτογράφησε οθωμανικά αρχεία, αναφέρει ότι κατά την περίοδο 1593-1595, το 31% του συνόλου των ενήλικων αρρένων μουσουλμάνων των οποίων τα ονόματα και τα πατρικά ονόματα “αναφέρονται ως νομικοί παράγοντες (vekil) στο δικαστήριο ήταν αρνησίθρησκοι. Περισσότερο από το ένα τρίτο των μουσουλμάνων που εμφανίζονται στο δικαστήριο την εποχή εκείνη ήταν αρνησίθρησκοι, με το 30% όλων των καθοριστικής σημασίας μαρτύρων να ανήκουν σε αυτήν την ομάδα το 1609-1611, και αργότερα το 18% του συνόλου των Vekils. Οι αριθμοί αυτοί αντιπροσωπεύουν ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό του μουσουλμανικού πληθυσμού της Κύπρου κατά τον 17 ο αιώνα.
Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι αριθμοί μειώθηκαν μετά το 1611, ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ δεν εγκαταλείφθηκε, μάλλον οι πηγές δείχνουν ότι συνεχίστηκε ως το 19 ο αιώνα.
Όσο για τους Μαρωνίτες, ο Palmieri σημειώνει ότι το 1572 οι Μαρωνίτες ζούσαν σε 33 χωριά, από το 1596, 24 χρόνια μετά την οθωμανική κατάκτηση της Κύπρου, ο συνολικός αριθμός των χωριών των Μαρωνιτών είχε κατέβει στα 19 και μετά από τον 20 ο αιώνα λιγόστεψαν μέχρι τα 4. Τα χωριά των Μαρωνιτών περιλαμβάνονταν από τα εξής: Metosic (Μετόχι), Fludi (Φλούδι), Santa Marina (Αγία Μαρίνα), Asomatos (Ασώματος), Gansili ή Kambyli (Καμπυλή), Carpasia ή Karpasha (Καρπάσια), Cormachita (Κορμακίτης), Primisia (Τριμίθι), Casapifani ή Kazafana (Καζάφανι), Vouno (Βουνό), Cibo (Κήπος ή Κορνόκηπος), Jeri (Γέρι), Gensada (Κυθρέα), Attala (Αττάλι), Clepirio ή Klepini (Κλεπίνη), Piscopia ή Piskobu (Επισκοπειό), Gasbria (Γαστριά), Cefalarisco (Κεφαλόβρυσο) και Sotta Cruscida ή Crysida (Χρυσίδα). Πολλά από τα παραπάνω χωριά, όπως η Καμπυλή, το Καζάφανι, η Αγία Μαρίνα, και το Επισκοπειό ήταν και εξακολουθούν να είναι εν μέρει ή εξ ολοκλήρου τουρκόφωνα, ενώ ο Κορμακίτης κατοικείται από Μαρωνίτες ακόμη και σήμερα.
Ο προσηλυτισμός δημιούργησε μια περιπλοκή στην κυπριακή κοινωνία που οδήγησε στο φαινόμενο της λαθραίας κοινότητας των κρυπτοχριστιανών οι οποίοι είναι ευρέως γνωστοί ως Λινοβάμβακοι (λέξη που σημαίνει άτομα του λινού και του βαμβακιού). Ο όρος επινοήθηκε για την ανάδειξη της πολλαπλής ταυτότητας αυτής της ομάδας. Χωριά όπως η Λουρουτζίνα (το αρχικό του όνομα ήταν Λαυρεντία), η Ποταμιά και μερικά χωριά της Τηλλυρίας, που ήταν πρώην κτήματα των Λατίνων αλλαξοπίστησαν μαζικά στο Ισλάμ.
Ο LR Michel ο οποίος έγραψε για το φαινόμενο των κρυπτοχριστιανών κατά τον 19 ο αιώνα, συχνά μιλά για τη σύγκρουση μεταξύ των Λατίνων και Ορθοδόξων ιερέων για τα δικαιώματά τους κατά τη διάρκεια της ταφής των νεκρών Λινοβαμβάκων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της οποίας οι επίσκοποι συνεργάζονταν με τους Οθωμανούς άρχοντες τις περισσότερες φορές κέρδιζε.
Υπήρξαν επίσης πολλές νόμιμες περιπτώσεις Ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών που αλλαξοπίστησαν στο Ισλάμ, κάτι που επίσης αξίζει πάρα πολύ συζήτηση, αλλά μερικοί Έλληνες ιστορικοί υποστηρίζουν ότι, αφού οι Λινοβάμβακοι ήταν ελληνόφωνοι, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι ίδιοι ήταν Έλληνες. Αλλά τα πράγματα σπάνια είναι όπως φαίνονται στη Κύπρο, οι Λατίνοι και Μαρωνίτες οι οποίοι κατοικούσαν στην Κύπρο συχνά επικοινωνούσαν εν μέρει ή εξ ολοκλήρου στην ελληνική γλώσσα, ακόμη και πριν από την οθωμανική κατάκτηση. Ο αραβολόγος Alexander Borg επισημαίνει ότι “στο να ομηλείς κάποια περιφερική αραβική γλώσσα συνεπάγεται και η γνώση κάποιας ξένης”, και αυτό θα συνέβαινε στηνΚύπρο, όπως και αλλού, όπου ζούσαν Μαρωνίτες.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι κοινότητες των Λατίνων και των Μαρωνιτών επιβίωναν στην Κύπρο για αιώνες πριν από την άφιξη του στρατού του Λάλα Μουσταφά Πασά, και μέχρι τότε είχαν ήδη εξοικειωθεί στο να ζουν σε ένα νησί όπου η πλειονότητα του πληθυσμού του μιλούσε ελληνικά.
Το γεγονός είναι ότι ένας σημαντικός αριθμός μουσουλμάνων Τουρκοκυπρίων σήμερα έχουν ένα χριστιανικό παρελθόν, και ότι εν μέρει κατάγονται από ενετικές, γενοβέζικες και γαλλικές οικογένειες που είχαν κτήματα στο νησί και που προσηλυτίστηκαν στο σουνιτικό Ισλάμ. Είμαστε μια μικτή κοινότητα, και με αυτό θα αποκομίσουμε πολλά πλεονεκτήματα και τον πλούτο που μας καθιστά αυτό που είμαστε. Είναι καιρός εμείς ως κοινότητα να συνειδητοποίησουμε ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά πρόσωπα στο παρελθόν μας και δεν πρέπει να ντρέπομαστε για αυτό. Αντί να το απορρίψουμε αυτό ως τρέλα, θα πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε για να οικοδομήσουμε γέφυρες φιλίας με άλλους πολιτισμούς και να γιορτάσουμε τη πολλαπλή μας ταυτότητα. Κύπριοι ιστορικοί και από τις δύο πλευρές του χάσματος τείνουν να εστιάζονται υπερβολικά στην Ελληνική ή Τουρκική μας κληρονομιά, σε βάρος της αντικειμενικότητας, αλλά η Κύπρος ήταν και πάντα θα είναι μια σύγκλιση διαφορετικών πολιτισμών.
Να φτιάξουμε «Κρυφά Σχολειά»
«Κάποτε, μια μέρα που συζητούσαν δύο απλοί άνθρωποι – δυο ψαράδες ήταν – για την πίεση που ασκούν οι μεγάλες δεξιές και οι αριστερές Δυνάμεις (σ.σ. και νυν οι λεγόμενες πάλαι ποτέ Μεγάλες Δυνάμεις) πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου για τα συμφέροντα τους, ο ένας ξεστόμισε μια φράση που με ξάφνιασε. Είπε οργισμένος: αν μας πιάσει καμμιά μέρα το ελληνικό μας…». (Στρατής Μυριβήλης, περ. «Γνώσεις», τ. 14, 1959).
Το θέμα είναι τι εννοούσε ο απλός άνθρωπος, λέγοντας «να μας πιάσει το ελληνικό μας»; Κάτι παρόμοιο ειπώθηκε και από τον Ιω. Ζαμπέλιο στον Καποδίστρια. «Το φρονείν και πράττειν Ελληνικά» είναι η βασιλική οδός για αληθινή πρόοδο του έθνους. Ίσως εδώ εντοπίζεται η κακοδαιμονία μας. Καταντήσαμε περίγελως της οικουμένης και μπαίγνιο του κάθε τυχάρπαστου χαρτογιακά των Βρυξελλών, γιατί δεν «σκλαβωθήκαμε εις τα γράμματα» (Κολοκοτρώνης). Αλλά σε ποια γράμματα; Στα γράμματα τα ελληνικά, όπως τα οραματίστηκε ο Καποδίστριας: «αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία, μάλιστα δε προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησις της αδύνατη». (Ιω. Τσάγκα, «Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιω. Καποδίστρια», εκδ. «Κυριακίδη», σελ. 174). Ας προσέξουμε τρία πράγματα από τα χρυσά λόγια του Κυβερνήτη. (Μόνο αυτός δικαιούται τον έξοχο αυτόν τίτλο. Ψηφίστηκε από Εθνική Συνέλευση, οι διάδοχοί του πρωθυπουργοί αναρριχήθηκαν είτε μέσω κομμάτων είτε μέσω…πτωμάτων). Για να ευσθενεί το κράτος, για να είναι ευοίωνο το μέλλον της πατρίδας, χρειάζονται: άνθρωποι μορφωμένοι εν καλή διδασκαλία, σύμφωνοι και σύμφωνη με τα ήθη και την παράδοσή μας, «μάλιστα δε» προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως. (Το «μάλιστα» είναι υπερθετικός βαθμός του επιρρήματος «μάλα» που σημαίνει πολύ). Άρα, αν δεν κανοναρχεί την Παιδεία, σε υπερθετικό βαθμό, η αγία μας Ορθοδοξία, «ουδέν ποιούμεν». (Ο λόγος του Σωτήρος Χριστού είναι «τα μάλα» σαφής: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», στο κατά Ιωάννην ΙΕ΄, 5). «Τρία πράγματα εχάλασαν την Ρωμανίαν όλην, ο φθόνος, η φιλαργυρία και η κενή ελπίδα», έλεγε ένα ασμάτιο την εποχή της άλωσης της Πόλης από τους Τούρκους.
Τρία πράγματα εχάλασαν και την Ελλάδα όλην, η αμορφωσιά, η περιφρόνηση της παράδοσης και το «άγκιστρον της αθεΐας» θα πρέπει να λέει το κύκνειο άσμα της τωρινής άλωσης. Και το ότι σήμερα εξοβελίστηκε το επίθετο «εθνική» από το υπουργείο Παιδείας, είναι η συνεπέστερη και η ειλικρινέστερη πράξη των κυβερνώντων. Μια Παιδεία που δεν φρονεί και πράττει ελληνικά, όπως είναι αυτή που βιώνουμε τις τελευταίες 3-4 δεκαετίες, δεν μπορεί να ονομάζεται εθνική. «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι Αληθές», γράφει το σολωμικό επίγραμμα. Όταν εμένα τον δάσκαλο το κράτος με αναγκάζει να διδάξω «νανούρισμα για χταπόδια» (γλώσσα Δ’ Δημοτικού) ή «οδηγίες χρήσης καφετιέρας» (γλώσσα Στ΄ Δημοτικού), «μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες» (Σεφέρης) απατώ τους μαθητές και απατώμαι. Αυτό είναι αμορφωσιά και κακή, κάκιστη διδασκαλία. Όταν στην Στ΄ δημοτικού πάλι, θέλω να διδάξω τον ηρωισμό, την αυτοθυσία και εμφανίζω ενώπιον των μαθητών μου κείμενο σαν αυτό που τιτλοφορείται «Με λένε Σόνια» ψεύδομαι και ακυρώνομαι ως δάσκαλος. Εξηγώ, εν περιλήψει, το «ελληνοπρεπές» κείμενο. «Ένα σπίτι πήρε φωτιά. Η Σόνια τρέχει, αρπάζει το λάστιχο για να υη σβήσει, φωνάζει. Τελικά κάποιος κοιμώμενος ξυπνά, ειδοποιεί την Πυροσβεστική. Η φωτιά έσβησε γρήγορα. Όλοι μακαρίζουν και επαινούν την Σόνια». (Το κείμενο καταλαμβάνει τρεις σελίδες!!). Στο τέλος οι μαθητές μαθαίνουν ότι η Σόνια, η ηρωίδα αυτής της σπουδαίας πραγματικά πράξης, είναι μια…γάτα. Στα παλαιότερα βιβλία μπορούσες να μιλήσεις για τον ηρωισμό μέσω ενός εξαίσιου ποιήματος για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Και ακόμη πιο παλιά ένα κείμενο με τίτλο το «φίλημα», το οποίο αναφερόταν στην αυτοθυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Από τον Παπαφλέσσα και τον Παλληκαρίδη «αρθήκαμε» στον ηρωισμό μιας γάτας. Αυτό είναι η κατάργηση της παράδοσης και των ηθών μας, η οποία, αν συνδυαστεί με τον «δεμβαριεστισμό» (δεν βαριέσαι) και τον παφλάζοντα αριστερισμό – εθνομηδενισμό πολλών εκπαιδευτών (δεν είναι λάθος η λέξη) εξηγούμε την πρωτοφανή διάλυση του κράτους και ανθρώπων.
Η Παιδεία μας έχασε την ψυχή της, την παράδοσή της, έχασε το ιμάτιον της σωφροσύνης. Και όπως το δαιμονισμένο πλήθος των Γαδαρηνών, εκδίωξε και τον Χριστό. Παιδεία χωρίς «ψυχή και Χριστό» (άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) αφήνει τα παιδιά αμόρφωτα, αγράμματα, «παιδιά ωσάν τα γουρουνόπουλα» (ο ίδιος άγιος). («Και ώρμησεν η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη», στο κατά Λουκάν Η΄, 33). Το κακό είναι ότι τώρα που η κρίση θα μας «τηγανίσει» και θα μας «καύσει» μείναμε άοπλοι, χωρίς «τον θυρεόν της πίστεως» και την πανοπλίαν της παράδοσής μας. (Παράδοση είναι η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων σύμφωνα με έναν έξοχο ορισμό. Η παράδοση δεν είναι αναχρονισμός όπως διατείνονται οι αμαθείς. Η παράδοση, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, είναι ό,τι θα παραδώσουμε – από το ρήμα παραδίδωμι- και όχι ό,τι παραλαμβάνουμε. Αλλιώς θα λεγόταν παραλαβή ή παράληψη). Τι μπορούμε να κάνουμε, υπάρχει ελπίδα Υπάρχει, αλλά, πρώτον «θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στην Τήνο, που να ‘ρθει με την ευχή της Παναγίας και να καθαρίσει τον τόπο απ’ όλων των λογιών της Τουρκιάς και της γηραιάς Ευρώπης τ’ απομεινάρια» (Ελύτης) και, δεύτερον, «απ’ έξω μαυροφόρ’ απελπισιά/ πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι», Κρυφό Σχολειό.
Ένα σε κάθε ενορία, δάσκαλοι, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υπάρχουν, «για να θεριώσουν την αποσταμένη ελπίδα, με λόγια μαγικά». Οι εκκλησιές να μην ανοίγουν μόνο κάθε Κυριακή και γιορτή. Να τις κάνουμε Κρυφά Σχολειά, να διδάσκουμε τα ιερά γράμματα και όχι τα άθεα της σήμερον, που μας έφτασαν στο χείλος (ή στον) του γκρεμού. Να μείνει μαγιά για το αυριανό φύραμα. Παπάδες και δάσκαλοι (οι ηρωικές «δασκαλίτσες» του Μακεδονικού Αγώνα) έσωσαν κάποτε την Μακεδονία. «Ώρα ήδη ημάς εξ ύπνου εγερθήναι». Την πατρίδα το ’21 δεν την ελευθέρωσε η Ευρώπη και κανένα Δ.Ν.Τ.. Την ανέστησε η μαγιά, τα πνευματικοπαίδια του Πατροκοσμά, των Δασκάλων του Γένους , των Νεομαρτύρων. «Την Ελλάδα από το αυτί θα την αρπάξουμε και θα τη σώσουμε, θέλει δε θέλει».
Νατσιός Δημήτρης
Δάσκαλος- Κιλκίς
Το θέμα είναι τι εννοούσε ο απλός άνθρωπος, λέγοντας «να μας πιάσει το ελληνικό μας»; Κάτι παρόμοιο ειπώθηκε και από τον Ιω. Ζαμπέλιο στον Καποδίστρια. «Το φρονείν και πράττειν Ελληνικά» είναι η βασιλική οδός για αληθινή πρόοδο του έθνους. Ίσως εδώ εντοπίζεται η κακοδαιμονία μας. Καταντήσαμε περίγελως της οικουμένης και μπαίγνιο του κάθε τυχάρπαστου χαρτογιακά των Βρυξελλών, γιατί δεν «σκλαβωθήκαμε εις τα γράμματα» (Κολοκοτρώνης). Αλλά σε ποια γράμματα; Στα γράμματα τα ελληνικά, όπως τα οραματίστηκε ο Καποδίστριας: «αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία, μάλιστα δε προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησις της αδύνατη». (Ιω. Τσάγκα, «Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιω. Καποδίστρια», εκδ. «Κυριακίδη», σελ. 174). Ας προσέξουμε τρία πράγματα από τα χρυσά λόγια του Κυβερνήτη. (Μόνο αυτός δικαιούται τον έξοχο αυτόν τίτλο. Ψηφίστηκε από Εθνική Συνέλευση, οι διάδοχοί του πρωθυπουργοί αναρριχήθηκαν είτε μέσω κομμάτων είτε μέσω…πτωμάτων). Για να ευσθενεί το κράτος, για να είναι ευοίωνο το μέλλον της πατρίδας, χρειάζονται: άνθρωποι μορφωμένοι εν καλή διδασκαλία, σύμφωνοι και σύμφωνη με τα ήθη και την παράδοσή μας, «μάλιστα δε» προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως. (Το «μάλιστα» είναι υπερθετικός βαθμός του επιρρήματος «μάλα» που σημαίνει πολύ). Άρα, αν δεν κανοναρχεί την Παιδεία, σε υπερθετικό βαθμό, η αγία μας Ορθοδοξία, «ουδέν ποιούμεν». (Ο λόγος του Σωτήρος Χριστού είναι «τα μάλα» σαφής: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», στο κατά Ιωάννην ΙΕ΄, 5). «Τρία πράγματα εχάλασαν την Ρωμανίαν όλην, ο φθόνος, η φιλαργυρία και η κενή ελπίδα», έλεγε ένα ασμάτιο την εποχή της άλωσης της Πόλης από τους Τούρκους.
Τρία πράγματα εχάλασαν και την Ελλάδα όλην, η αμορφωσιά, η περιφρόνηση της παράδοσης και το «άγκιστρον της αθεΐας» θα πρέπει να λέει το κύκνειο άσμα της τωρινής άλωσης. Και το ότι σήμερα εξοβελίστηκε το επίθετο «εθνική» από το υπουργείο Παιδείας, είναι η συνεπέστερη και η ειλικρινέστερη πράξη των κυβερνώντων. Μια Παιδεία που δεν φρονεί και πράττει ελληνικά, όπως είναι αυτή που βιώνουμε τις τελευταίες 3-4 δεκαετίες, δεν μπορεί να ονομάζεται εθνική. «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι Αληθές», γράφει το σολωμικό επίγραμμα. Όταν εμένα τον δάσκαλο το κράτος με αναγκάζει να διδάξω «νανούρισμα για χταπόδια» (γλώσσα Δ’ Δημοτικού) ή «οδηγίες χρήσης καφετιέρας» (γλώσσα Στ΄ Δημοτικού), «μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες» (Σεφέρης) απατώ τους μαθητές και απατώμαι. Αυτό είναι αμορφωσιά και κακή, κάκιστη διδασκαλία. Όταν στην Στ΄ δημοτικού πάλι, θέλω να διδάξω τον ηρωισμό, την αυτοθυσία και εμφανίζω ενώπιον των μαθητών μου κείμενο σαν αυτό που τιτλοφορείται «Με λένε Σόνια» ψεύδομαι και ακυρώνομαι ως δάσκαλος. Εξηγώ, εν περιλήψει, το «ελληνοπρεπές» κείμενο. «Ένα σπίτι πήρε φωτιά. Η Σόνια τρέχει, αρπάζει το λάστιχο για να υη σβήσει, φωνάζει. Τελικά κάποιος κοιμώμενος ξυπνά, ειδοποιεί την Πυροσβεστική. Η φωτιά έσβησε γρήγορα. Όλοι μακαρίζουν και επαινούν την Σόνια». (Το κείμενο καταλαμβάνει τρεις σελίδες!!). Στο τέλος οι μαθητές μαθαίνουν ότι η Σόνια, η ηρωίδα αυτής της σπουδαίας πραγματικά πράξης, είναι μια…γάτα. Στα παλαιότερα βιβλία μπορούσες να μιλήσεις για τον ηρωισμό μέσω ενός εξαίσιου ποιήματος για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Και ακόμη πιο παλιά ένα κείμενο με τίτλο το «φίλημα», το οποίο αναφερόταν στην αυτοθυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι. Από τον Παπαφλέσσα και τον Παλληκαρίδη «αρθήκαμε» στον ηρωισμό μιας γάτας. Αυτό είναι η κατάργηση της παράδοσης και των ηθών μας, η οποία, αν συνδυαστεί με τον «δεμβαριεστισμό» (δεν βαριέσαι) και τον παφλάζοντα αριστερισμό – εθνομηδενισμό πολλών εκπαιδευτών (δεν είναι λάθος η λέξη) εξηγούμε την πρωτοφανή διάλυση του κράτους και ανθρώπων.
Η Παιδεία μας έχασε την ψυχή της, την παράδοσή της, έχασε το ιμάτιον της σωφροσύνης. Και όπως το δαιμονισμένο πλήθος των Γαδαρηνών, εκδίωξε και τον Χριστό. Παιδεία χωρίς «ψυχή και Χριστό» (άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) αφήνει τα παιδιά αμόρφωτα, αγράμματα, «παιδιά ωσάν τα γουρουνόπουλα» (ο ίδιος άγιος). («Και ώρμησεν η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη», στο κατά Λουκάν Η΄, 33). Το κακό είναι ότι τώρα που η κρίση θα μας «τηγανίσει» και θα μας «καύσει» μείναμε άοπλοι, χωρίς «τον θυρεόν της πίστεως» και την πανοπλίαν της παράδοσής μας. (Παράδοση είναι η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων σύμφωνα με έναν έξοχο ορισμό. Η παράδοση δεν είναι αναχρονισμός όπως διατείνονται οι αμαθείς. Η παράδοση, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, είναι ό,τι θα παραδώσουμε – από το ρήμα παραδίδωμι- και όχι ό,τι παραλαμβάνουμε. Αλλιώς θα λεγόταν παραλαβή ή παράληψη). Τι μπορούμε να κάνουμε, υπάρχει ελπίδα Υπάρχει, αλλά, πρώτον «θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στην Τήνο, που να ‘ρθει με την ευχή της Παναγίας και να καθαρίσει τον τόπο απ’ όλων των λογιών της Τουρκιάς και της γηραιάς Ευρώπης τ’ απομεινάρια» (Ελύτης) και, δεύτερον, «απ’ έξω μαυροφόρ’ απελπισιά/ πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι», Κρυφό Σχολειό.
Ένα σε κάθε ενορία, δάσκαλοι, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υπάρχουν, «για να θεριώσουν την αποσταμένη ελπίδα, με λόγια μαγικά». Οι εκκλησιές να μην ανοίγουν μόνο κάθε Κυριακή και γιορτή. Να τις κάνουμε Κρυφά Σχολειά, να διδάσκουμε τα ιερά γράμματα και όχι τα άθεα της σήμερον, που μας έφτασαν στο χείλος (ή στον) του γκρεμού. Να μείνει μαγιά για το αυριανό φύραμα. Παπάδες και δάσκαλοι (οι ηρωικές «δασκαλίτσες» του Μακεδονικού Αγώνα) έσωσαν κάποτε την Μακεδονία. «Ώρα ήδη ημάς εξ ύπνου εγερθήναι». Την πατρίδα το ’21 δεν την ελευθέρωσε η Ευρώπη και κανένα Δ.Ν.Τ.. Την ανέστησε η μαγιά, τα πνευματικοπαίδια του Πατροκοσμά, των Δασκάλων του Γένους , των Νεομαρτύρων. «Την Ελλάδα από το αυτί θα την αρπάξουμε και θα τη σώσουμε, θέλει δε θέλει».
Νατσιός Δημήτρης
Δάσκαλος- Κιλκίς
Στρατηγική επιδίωξη του γερμανικού κεφαλαίου είναι η εξασθένιση της εθνικής κυριαρχίας των εταίρων του
ΤΟ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΛΥΣΗ
«Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ. , ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη «Ευρωπαϊκών ( Γερμανικών ) Ταμείων» , Κογκλάβιων και Επιτροπάτων….»
Του Δημήτριου Κουτσομητόπουλου
Όπως γράφουν οι «Financial Times / Deutschland» (07.03.2010) ο Όλιβερ Ρέν, σε συνέντευξή του με την εφημερίδα, «αποκάλυψε» πως, η από καιρό περιφερόμενη στους διαδρόμους των Κεντροευρωπαϊκών πρωτευουσών πρόταση – συγνώμη – η «σκέψη» Schaeuble, για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ανάλογου του ΔΝΤ- της οποίας την έμμεση επίσημη δημοσιοποίηση την έκανε στην συνάντηση με τον έλληνα πρωθυπουργό ο «αγαπητός Νικολά», (με φανερή όμως “ενόχληση”) -είναι πλέον αντικείμενο επισήμων και σοβαρών διαβουλεύσεων μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Βρυξελλών, την οποία δυστυχώς απ ότι φαίνεται, έσπευσε να υιοθετήσει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση*
Kατά τα γραφόμενα , το Βερολίνο μέσα σε λίγε εβδομάδες με συμβιβασμούς , αλλά περισσότερο εκβιασμούς , πιέσεις και εξαγορές, κατόρθωσε να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης συνθηκών για την επιβολή μιας ευρύτερης στρατηγικής επιδίωξης του γερμανικού κεφαλαίου, για έλεγχο και εξασθένιση της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας των εταίρων του (ξεκινάμε από τους ασθενέστερους και σε τελευταία ανάλυση μοιραζόμαστε και κάτι με τους σχετικά πιο ισχυρούς , π.χ. Γαλλία ).
Ο καταιγισμός επιθέσεων των Γερμανικών Μ.Μ.Ε. , τα πολλά και σκληρά έως και αισχρά λόγια πολιτικών, κυβερνητικών και δημοσιογραφικών κύκλων «είναι πλέον ολοφάνερο πως δεν ήταν έργο κάποιων ανεύθυνων δημοσιογράφων και πολιτικών», ( βλέπε χθεσινή δήλωση «συγνώμης» του προέδρου της Γερμανικής βουλής κ. Lamers), που δυστυχώς ο ‘έλληνας ΑΝΥΠΕΞ και άλλα παπαγαλάκια επικροτούν, ΑΛΛΑ μέρος ευρύτερων στρατηγικών προσανατολισμών και θέσεων ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ LAMMERS ,μαζί με τον πρωτολαλλήσαντα Schaeuble είχαν ήδη διατυπώσει στο συνέδριο του κόμματός τους ( ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΗΣ «C..D.U /CSU ) το 1994 με τον τίτλο «Σκέψεις αναφορικά με την Ευρωπαϊκή πολιτική» **.
Θέσεις οι οποίες σε συνδυασμό και μ’ αυτές του «γνωστού» Γιόσκα Φισσερ για «Μετατροπή της Ευρώπης από Συνομοσπονδία σε Ομοσπονδία..» ***, συνέβαλαν να διαμορφωθεί στην πορεία ο νέος στρατηγικός μπούσουλας της Γερμανικής Εξωτερικής Πολιτικής , η οποία δεν ήταν και δεν είναι τίποτα άλλο , παρά η «Εξωτερική Πολιτική της Γερμανικής Κεφαλαιοκρατίας» , του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων και της Ένωσης Γερμανικών Τραπεζών. Τα περισσότερα στελέχη των Γερμανικών κομμάτων είναι ΜΕΛΗ ΤΩΝ «Διοικητικών Συμβουλίων» της Siemens , Β.Μ.W, της KRAUS-MAFFEI , της DEUTSCHE BANK της THYSEN-KRUP της BASF και άλλων αντιπροσωπευτικών επιχειρηματικών ενώσεων.
Μια ματιά στους όρους που θα διέπουν, αυτό το υπό εκκόλαψη όργανο, δείχνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ποιες είναι οι προθέσεις και οι στόχοι.
Αναφέρεται λοιπόν στο ίδιο δημοσίευμα των «F.T./DE» με τις δηλώσεις του κ. Όλιβερ Ρεν
«…Θα πρέπει δε το Eurogroup να αποφασίζει ομόφωνα – χωρίς την παρουσία του ενδιαφερόμενου κράτους-μέλους – κατά πόσο και με ποίους όρους θα παρασχεθεί βοήθεια…Προληπτικά, θα πρέπει να τιμωρείται στο εξής πολύ αυστηρότερα η παραβίαση του συμφώνου σταθερότητας, με την παρακράτηση κονδυλίων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία Ταμεία «Σύγκλισης» , στην περίπτωση που η ελλειμματική χώρα δεν εφαρμόζει σε ικανό βαθμό πρόγραμμα λιτότητας. Τέλος, προτείνεται να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου επί τουλάχιστον ένα χρόνο για τις χώρες που παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς νομισματικούς κανόνες…“.(υπογραμμίσεις δικές μου)
…Θα πρέπει να διατηρηθεί η προοπτική κρατικής χρεοκοπίας και – επί πλέον – ακόμη και εξόδου από την ΟΝΕ …»
Είναι προφανές πως για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων απαιτείται στήσιμο ελεγκτικών μηχανισμών που θα εποπτεύουν από τα μέσα την όποια εφαρμογή και πως ο παραβάτης θα καταδικάζεται σε ομηρία και θα υποβιβάζεται σε παρία και σε μέλος δεύτερης και τρίτης κατηγορίας…. ( «κατ άλλα μας πειράζουν ΜΟΝΟ οι πρακτικές του ΔΝΤ γιατί απλούστατα ελέγχονται από τους επίσης ιμπεριαλιστικούς –οικονομικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ…» ). Μας ενδιαφέρει η δήθεν «Ευρώπη των Λαών» που αποτελεί την σύγχρονη ψευδαίσθηση , την «σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα» της ελληνικής Αστικής τάξης , αλλά και τμημάτων της Ελληνικής ρεφορμιστικής , αλλά και «διεθνιστικής» Αριστεράς.
Είναι ξεκάθαρο πως οι γερμανικές πιέσεις με αυτή την κίνηση προσπαθούν να πετύχουν μ ένα σμπάρο …πολλά τρυγόνια.
1. Να κρατήσουν στο υπάρχον ύψος την κερδοφορία των τραπεζών τους (βλέπε του ηγετικού πυρήνα της «Μεσευρώπης» αφήνοντας περιθώρια και τις Περιφερειακές Ευρωπαϊκές Τράπεζες****) , βασικά ο κερδισμένος τομέας στην παρούσα κρίση. Κρίση η οποία δεν είναι μόνο Ελλαδική ή του «Νότου» , αλλά εκτός από Παγκόσμια είναι και Ευρωπαϊκή και μάλιστα του Ευρώ (τρισεκ. τοξικών κεφαλαίων έχουν συσσωρευτεί στις γερμανικές, γαλλικές, ελβετικές τράπεζες). Θέλουν δηλαδή να περιορίσουν την κρίση και ουσιαστικά να οδηγήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά : α. από το ευρώ και β. από τον Κέντρο-Ευρωπαϊκό-Γερμανικό Πυρήνα της Ε.Ε.
2. Να επεκτείνουν όσο μπορούν περισσότερο το γερμανικό έλεγχο πάνω στις εθνικές οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών, ξεκινώντας από τα κράτη-μέλη της λεγόμενης Ευρωζώνης. Πάγια στρατηγική του γερμανικού κεφαλαίου, η οποία χρησιμοποιεί όλα τα υπάρχοντα «εργαλεία» προκειμένου να την προωθήσει. Κι αυτά, σ’ αυτή την φάση, είναι η οικονομική υποταγή και ο δημοσιονομικός έλεγχος.
Αυτά είναι τα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, την οποία «εκλαΐκευσαν» τα διάφορα «λόμπι», όπως οι γνωστοί Ελληνογερμανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι , που έσπευσαν να ρίξουν στην αγορά την «ιδέα» δημιουργίας ισχυρών κεντρικών ευρωπαϊκών μηχανισμών ελέγχου οι οποίοι μάλιστα θα παρακολουθούν – συγνώμη – θα βοηθούν με την αποστολή επιτρόπων – ελεγκτών (Gauleiter) «εκ του συστάδην», για την ΠΙΣΤΗ εφαρμογή των αποφάσεων – συγνώμη – των «Οδηγιών» , όχι πια αποκλειστικά «Ευρωπαϊκών» , ΑΛΛΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΏΝ ( βλέπε την τελευταία Ανακοίνωση για την δημιουργία «Μεικτής Ελληνό-Γερμανικής Επιτροπής «Συνεργασίας» και τους «στόχους της» ).
Το εάν, σε τελική ανάλυση θα περάσει και το πως θα διαμορφωθεί αυτό το συγκεκριμένο εργαλείο , ΕΝΟΣ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ» ( η κάποιο «υποκατάστατο» με «άλλο όνομα» , βλέπε την μετατροπή του αποτυχημένου Ευρωπαϊκού «Συντάγματος» σε «Συνθήκη της Λισαβόνας» ) θα εξαρτηθεί από τους Ενδοευρωπαϊκούς «συσχετισμούς».
Ενδεικτική ήταν η στάση του «Νικολά» ( Σαρκοζί ) στις δηλώσεις του μετά από την συνάντηση με τον Γ. Π. , ο οποίος παρά το γεγονός ότι μιλούσε για «Κοινά Μέτρα και προσπάθειες « με το Βερολίνο, φαινόταν να έχει πάρει κάποιες αποστάσεις, μιας και αυτά τα μέτρα βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την γραμμή της Γαλλίας για μια πιο «ανοικτή» ευρωπαϊκή οικονομική πολιτικη και βέβαια, πολύ περισσότερο από τις σχέσεις με την Υπερατλαντική δύναμη.
Τέλος θα φανεί από την δύναμη και επιρροή που ασκεί το Αμερικάνικο και Διεθνές κεφάλαιο πάνω στην Ευροζώνη. Η τελευταία δήλωση του Επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ για την «αντικανονική» πώληση του ΟΤΕ στην «Deutsche Telekom” μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν κάποιες Γαλλικές και άλλες «αντιστάσεις» στην «Γερμανική Ευρώπη» που προωθεί το «Νέο Βερολίνο».
Σε αυτή την ΚΥΡΙΑΡΧΗ στρατηγική της Γερμανίας πού περιγράφουμε , την δημιουργία οικονομικών μηχανισμών τύπου Δ.Ν.Τ. και την συγκρότηση «ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ « ( ΜΕΤΑΞΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – Κ Α Ι Ο ΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ – ΒΛΕΠΕ ΜΕΙΚΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ») ήρθε σήμερα (8/3/) να προστεθεί Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ του Προέδρου της «Deutsche Bank” , Άξελ Βέμπερ , για την ίδρυση «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου» (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787513 ) , όπως και μια επίσημη Ανακοίνωση της «D.B. “ που προβλέπει χειροτέρευση –επιβράδυνση της Ελληνικής οικονομίας και μείωση των αποδόσεων σε δανειοδοτήσεις (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787463 ) ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΑ στις ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.
Προφανώς πρόκειται για έναν «αμείλικτο» αγώνα μεταξύ των «Εθνοκεντρικών « και «Γερμανό-Ατλαντικών» δυνάμεων της Γερμανίας , όπως έχει φανεί στις απόψεις του «διευθύνοντος οικονομολόγου» Otmar Ising ( πρώην στέλεχος της D.B. KAI του Δ.Ν.Τ. ) ο οποίος ξεκίνησε από τις στήλες των Γερμανικών «Financial-Times” τον πόλεμο κατά της Ελλάδας ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΑΤΑΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ «Δ.Ν.Τ.» και όχι στην Ε.Ε.
Η διαμάχη μεταξύ «Γερμανό-Ατλαντικών « και «Εθνοκεντρικών» δυνάμεων ( κατά προέκταση ΚΑΙ «ΓΕΡΜΑΝΟ-ΡΩΣΙΚΕΣ-ΕΥΡΩ-ΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ) ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ … Είναι σε αναλογία κάτι σαν την διαμάχη μεταξύ Κεμαλιστών και «lite” ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ -»ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΩΝ» στην Τουρκία … Και οι δύο παραλλαγές τους αποσκοπούν στην καταπάτηση των Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Ελλήνων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός πως η όλη εξέλιξη κινείτε προς την κατεύθυνση όλο και πιο μεγαλύτερου περιορισμού της Εθνικής -Κρατικής κυριαρχίας – ανεξαρτησίας. Σε όλο και μεγαλύτερα βάρη και για τον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας. Σε όλο και πιο μεγαλύτερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ. , ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη «Ευρωπαϊκών» ( Γερμανικών ) Ταμείων , Κογκλάβιων και Επιτροπάτων. Ύστερα από 178 χρόνια Νεοελληνικής «Ανεξαρτησίας» , εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο το ΔΙΚΑΙΩΜΑ για ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ , όπως και όλων των αγωνιζόμενων Λαών του κόσμου για Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση από τον Φονταμελιστικό Καπιταλισμό της βαρβαρότητας , την Άνιση «Παγκόσμια Αγορά» ( την λεγόμενη «Παγκοσμιοποίηση» ). ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
** CDU-Strategiepapier „Uberlegungen zur europaischen Politik“ που συντάχτηκε από τους W.Schaeuble Κ.Lamers και κατετέθηκε το 1994 στο συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης
*** “ Vom Staatenverbund zur Fedederation – Gedanken über die Finalität der europäischen Integration“ Eισήγηση του Joschka Fischer στο Hubold Universiteat στις 18 August 2000 .
**** Εδώ αξίζει να αναφερθεί και να ληφθεί υπ όψη, πως όπως αναφέρουν στο ίδιο άρθρο οι «Financial Times Deutschland» αναφορικά μ αυτό το μέτρο « …… ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος είναι επιφυλακτικός: «Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι απαραίτητος εφόσον εφαρμόζεται με συνέπεια το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης και εφόσον όλες οι χώρες της ευρωζώνης ακολουθήσουν ένα ιδιαίτερα αξιόπιστη και θαρραλέα πολιτική δημοσιονομικής σταθερότητας»».
Μόναχο 08.03.2010
«Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ. , ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη «Ευρωπαϊκών ( Γερμανικών ) Ταμείων» , Κογκλάβιων και Επιτροπάτων….»
Του Δημήτριου Κουτσομητόπουλου
Όπως γράφουν οι «Financial Times / Deutschland» (07.03.2010) ο Όλιβερ Ρέν, σε συνέντευξή του με την εφημερίδα, «αποκάλυψε» πως, η από καιρό περιφερόμενη στους διαδρόμους των Κεντροευρωπαϊκών πρωτευουσών πρόταση – συγνώμη – η «σκέψη» Schaeuble, για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ανάλογου του ΔΝΤ- της οποίας την έμμεση επίσημη δημοσιοποίηση την έκανε στην συνάντηση με τον έλληνα πρωθυπουργό ο «αγαπητός Νικολά», (με φανερή όμως “ενόχληση”) -είναι πλέον αντικείμενο επισήμων και σοβαρών διαβουλεύσεων μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Βρυξελλών, την οποία δυστυχώς απ ότι φαίνεται, έσπευσε να υιοθετήσει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση*
Kατά τα γραφόμενα , το Βερολίνο μέσα σε λίγε εβδομάδες με συμβιβασμούς , αλλά περισσότερο εκβιασμούς , πιέσεις και εξαγορές, κατόρθωσε να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης συνθηκών για την επιβολή μιας ευρύτερης στρατηγικής επιδίωξης του γερμανικού κεφαλαίου, για έλεγχο και εξασθένιση της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας των εταίρων του (ξεκινάμε από τους ασθενέστερους και σε τελευταία ανάλυση μοιραζόμαστε και κάτι με τους σχετικά πιο ισχυρούς , π.χ. Γαλλία ).
Ο καταιγισμός επιθέσεων των Γερμανικών Μ.Μ.Ε. , τα πολλά και σκληρά έως και αισχρά λόγια πολιτικών, κυβερνητικών και δημοσιογραφικών κύκλων «είναι πλέον ολοφάνερο πως δεν ήταν έργο κάποιων ανεύθυνων δημοσιογράφων και πολιτικών», ( βλέπε χθεσινή δήλωση «συγνώμης» του προέδρου της Γερμανικής βουλής κ. Lamers), που δυστυχώς ο ‘έλληνας ΑΝΥΠΕΞ και άλλα παπαγαλάκια επικροτούν, ΑΛΛΑ μέρος ευρύτερων στρατηγικών προσανατολισμών και θέσεων ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ LAMMERS ,μαζί με τον πρωτολαλλήσαντα Schaeuble είχαν ήδη διατυπώσει στο συνέδριο του κόμματός τους ( ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΗΣ «C..D.U /CSU ) το 1994 με τον τίτλο «Σκέψεις αναφορικά με την Ευρωπαϊκή πολιτική» **.
Θέσεις οι οποίες σε συνδυασμό και μ’ αυτές του «γνωστού» Γιόσκα Φισσερ για «Μετατροπή της Ευρώπης από Συνομοσπονδία σε Ομοσπονδία..» ***, συνέβαλαν να διαμορφωθεί στην πορεία ο νέος στρατηγικός μπούσουλας της Γερμανικής Εξωτερικής Πολιτικής , η οποία δεν ήταν και δεν είναι τίποτα άλλο , παρά η «Εξωτερική Πολιτική της Γερμανικής Κεφαλαιοκρατίας» , του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων και της Ένωσης Γερμανικών Τραπεζών. Τα περισσότερα στελέχη των Γερμανικών κομμάτων είναι ΜΕΛΗ ΤΩΝ «Διοικητικών Συμβουλίων» της Siemens , Β.Μ.W, της KRAUS-MAFFEI , της DEUTSCHE BANK της THYSEN-KRUP της BASF και άλλων αντιπροσωπευτικών επιχειρηματικών ενώσεων.
Μια ματιά στους όρους που θα διέπουν, αυτό το υπό εκκόλαψη όργανο, δείχνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ποιες είναι οι προθέσεις και οι στόχοι.
Αναφέρεται λοιπόν στο ίδιο δημοσίευμα των «F.T./DE» με τις δηλώσεις του κ. Όλιβερ Ρεν
«…Θα πρέπει δε το Eurogroup να αποφασίζει ομόφωνα – χωρίς την παρουσία του ενδιαφερόμενου κράτους-μέλους – κατά πόσο και με ποίους όρους θα παρασχεθεί βοήθεια…Προληπτικά, θα πρέπει να τιμωρείται στο εξής πολύ αυστηρότερα η παραβίαση του συμφώνου σταθερότητας, με την παρακράτηση κονδυλίων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία Ταμεία «Σύγκλισης» , στην περίπτωση που η ελλειμματική χώρα δεν εφαρμόζει σε ικανό βαθμό πρόγραμμα λιτότητας. Τέλος, προτείνεται να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου επί τουλάχιστον ένα χρόνο για τις χώρες που παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς νομισματικούς κανόνες…“.(υπογραμμίσεις δικές μου)
…Θα πρέπει να διατηρηθεί η προοπτική κρατικής χρεοκοπίας και – επί πλέον – ακόμη και εξόδου από την ΟΝΕ …»
Είναι προφανές πως για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων απαιτείται στήσιμο ελεγκτικών μηχανισμών που θα εποπτεύουν από τα μέσα την όποια εφαρμογή και πως ο παραβάτης θα καταδικάζεται σε ομηρία και θα υποβιβάζεται σε παρία και σε μέλος δεύτερης και τρίτης κατηγορίας…. ( «κατ άλλα μας πειράζουν ΜΟΝΟ οι πρακτικές του ΔΝΤ γιατί απλούστατα ελέγχονται από τους επίσης ιμπεριαλιστικούς –οικονομικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ…» ). Μας ενδιαφέρει η δήθεν «Ευρώπη των Λαών» που αποτελεί την σύγχρονη ψευδαίσθηση , την «σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα» της ελληνικής Αστικής τάξης , αλλά και τμημάτων της Ελληνικής ρεφορμιστικής , αλλά και «διεθνιστικής» Αριστεράς.
Είναι ξεκάθαρο πως οι γερμανικές πιέσεις με αυτή την κίνηση προσπαθούν να πετύχουν μ ένα σμπάρο …πολλά τρυγόνια.
1. Να κρατήσουν στο υπάρχον ύψος την κερδοφορία των τραπεζών τους (βλέπε του ηγετικού πυρήνα της «Μεσευρώπης» αφήνοντας περιθώρια και τις Περιφερειακές Ευρωπαϊκές Τράπεζες****) , βασικά ο κερδισμένος τομέας στην παρούσα κρίση. Κρίση η οποία δεν είναι μόνο Ελλαδική ή του «Νότου» , αλλά εκτός από Παγκόσμια είναι και Ευρωπαϊκή και μάλιστα του Ευρώ (τρισεκ. τοξικών κεφαλαίων έχουν συσσωρευτεί στις γερμανικές, γαλλικές, ελβετικές τράπεζες). Θέλουν δηλαδή να περιορίσουν την κρίση και ουσιαστικά να οδηγήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά : α. από το ευρώ και β. από τον Κέντρο-Ευρωπαϊκό-Γερμανικό Πυρήνα της Ε.Ε.
2. Να επεκτείνουν όσο μπορούν περισσότερο το γερμανικό έλεγχο πάνω στις εθνικές οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών, ξεκινώντας από τα κράτη-μέλη της λεγόμενης Ευρωζώνης. Πάγια στρατηγική του γερμανικού κεφαλαίου, η οποία χρησιμοποιεί όλα τα υπάρχοντα «εργαλεία» προκειμένου να την προωθήσει. Κι αυτά, σ’ αυτή την φάση, είναι η οικονομική υποταγή και ο δημοσιονομικός έλεγχος.
Αυτά είναι τα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, την οποία «εκλαΐκευσαν» τα διάφορα «λόμπι», όπως οι γνωστοί Ελληνογερμανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι , που έσπευσαν να ρίξουν στην αγορά την «ιδέα» δημιουργίας ισχυρών κεντρικών ευρωπαϊκών μηχανισμών ελέγχου οι οποίοι μάλιστα θα παρακολουθούν – συγνώμη – θα βοηθούν με την αποστολή επιτρόπων – ελεγκτών (Gauleiter) «εκ του συστάδην», για την ΠΙΣΤΗ εφαρμογή των αποφάσεων – συγνώμη – των «Οδηγιών» , όχι πια αποκλειστικά «Ευρωπαϊκών» , ΑΛΛΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΏΝ ( βλέπε την τελευταία Ανακοίνωση για την δημιουργία «Μεικτής Ελληνό-Γερμανικής Επιτροπής «Συνεργασίας» και τους «στόχους της» ).
Το εάν, σε τελική ανάλυση θα περάσει και το πως θα διαμορφωθεί αυτό το συγκεκριμένο εργαλείο , ΕΝΟΣ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ» ( η κάποιο «υποκατάστατο» με «άλλο όνομα» , βλέπε την μετατροπή του αποτυχημένου Ευρωπαϊκού «Συντάγματος» σε «Συνθήκη της Λισαβόνας» ) θα εξαρτηθεί από τους Ενδοευρωπαϊκούς «συσχετισμούς».
Ενδεικτική ήταν η στάση του «Νικολά» ( Σαρκοζί ) στις δηλώσεις του μετά από την συνάντηση με τον Γ. Π. , ο οποίος παρά το γεγονός ότι μιλούσε για «Κοινά Μέτρα και προσπάθειες « με το Βερολίνο, φαινόταν να έχει πάρει κάποιες αποστάσεις, μιας και αυτά τα μέτρα βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την γραμμή της Γαλλίας για μια πιο «ανοικτή» ευρωπαϊκή οικονομική πολιτικη και βέβαια, πολύ περισσότερο από τις σχέσεις με την Υπερατλαντική δύναμη.
Τέλος θα φανεί από την δύναμη και επιρροή που ασκεί το Αμερικάνικο και Διεθνές κεφάλαιο πάνω στην Ευροζώνη. Η τελευταία δήλωση του Επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ για την «αντικανονική» πώληση του ΟΤΕ στην «Deutsche Telekom” μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν κάποιες Γαλλικές και άλλες «αντιστάσεις» στην «Γερμανική Ευρώπη» που προωθεί το «Νέο Βερολίνο».
Σε αυτή την ΚΥΡΙΑΡΧΗ στρατηγική της Γερμανίας πού περιγράφουμε , την δημιουργία οικονομικών μηχανισμών τύπου Δ.Ν.Τ. και την συγκρότηση «ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ « ( ΜΕΤΑΞΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – Κ Α Ι Ο ΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ – ΒΛΕΠΕ ΜΕΙΚΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ») ήρθε σήμερα (8/3/) να προστεθεί Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ του Προέδρου της «Deutsche Bank” , Άξελ Βέμπερ , για την ίδρυση «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου» (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787513 ) , όπως και μια επίσημη Ανακοίνωση της «D.B. “ που προβλέπει χειροτέρευση –επιβράδυνση της Ελληνικής οικονομίας και μείωση των αποδόσεων σε δανειοδοτήσεις (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787463 ) ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΑ στις ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.
Προφανώς πρόκειται για έναν «αμείλικτο» αγώνα μεταξύ των «Εθνοκεντρικών « και «Γερμανό-Ατλαντικών» δυνάμεων της Γερμανίας , όπως έχει φανεί στις απόψεις του «διευθύνοντος οικονομολόγου» Otmar Ising ( πρώην στέλεχος της D.B. KAI του Δ.Ν.Τ. ) ο οποίος ξεκίνησε από τις στήλες των Γερμανικών «Financial-Times” τον πόλεμο κατά της Ελλάδας ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΑΤΑΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ «Δ.Ν.Τ.» και όχι στην Ε.Ε.
Η διαμάχη μεταξύ «Γερμανό-Ατλαντικών « και «Εθνοκεντρικών» δυνάμεων ( κατά προέκταση ΚΑΙ «ΓΕΡΜΑΝΟ-ΡΩΣΙΚΕΣ-ΕΥΡΩ-ΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ) ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ … Είναι σε αναλογία κάτι σαν την διαμάχη μεταξύ Κεμαλιστών και «lite” ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ -»ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΩΝ» στην Τουρκία … Και οι δύο παραλλαγές τους αποσκοπούν στην καταπάτηση των Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Ελλήνων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός πως η όλη εξέλιξη κινείτε προς την κατεύθυνση όλο και πιο μεγαλύτερου περιορισμού της Εθνικής -Κρατικής κυριαρχίας – ανεξαρτησίας. Σε όλο και μεγαλύτερα βάρη και για τον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας. Σε όλο και πιο μεγαλύτερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ. , ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη «Ευρωπαϊκών» ( Γερμανικών ) Ταμείων , Κογκλάβιων και Επιτροπάτων. Ύστερα από 178 χρόνια Νεοελληνικής «Ανεξαρτησίας» , εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο το ΔΙΚΑΙΩΜΑ για ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ , όπως και όλων των αγωνιζόμενων Λαών του κόσμου για Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση από τον Φονταμελιστικό Καπιταλισμό της βαρβαρότητας , την Άνιση «Παγκόσμια Αγορά» ( την λεγόμενη «Παγκοσμιοποίηση» ). ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
** CDU-Strategiepapier „Uberlegungen zur europaischen Politik“ που συντάχτηκε από τους W.Schaeuble Κ.Lamers και κατετέθηκε το 1994 στο συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης
*** “ Vom Staatenverbund zur Fedederation – Gedanken über die Finalität der europäischen Integration“ Eισήγηση του Joschka Fischer στο Hubold Universiteat στις 18 August 2000 .
**** Εδώ αξίζει να αναφερθεί και να ληφθεί υπ όψη, πως όπως αναφέρουν στο ίδιο άρθρο οι «Financial Times Deutschland» αναφορικά μ αυτό το μέτρο « …… ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος είναι επιφυλακτικός: «Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι απαραίτητος εφόσον εφαρμόζεται με συνέπεια το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης και εφόσον όλες οι χώρες της ευρωζώνης ακολουθήσουν ένα ιδιαίτερα αξιόπιστη και θαρραλέα πολιτική δημοσιονομικής σταθερότητας»».
Μόναχο 08.03.2010
60 Eurofighter για την ΠΑ θέλουν να μας πουλήσουν οι Γερμανοί, ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Εξακολουθούν να ασελγούν πάνω στην Ελληνική οικονομία. Ποιός θα τους σταματήσει; Το θέμα το είχαμε αποκαλύψει πολύ πριν την “κρίση” και να που ξανάρχεται στο προσκήνιο…Το Βερολίνο και το Παρίσι έχουν ένα δεύτερο πρόγραμμα για την Ελλάδα: Η Αθήνα χρειάζεται νέα συμβόλαια πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ για την άμυνα και τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας. Μάχονται οι δύο τώρα με την Αθήνα για το ευρώ ή το Eurofighter; H Γερμανία και η Γαλλία ωθεί την ελληνική κυβέρνηση προς την αποκατάσταση του…προϋπολογισμού σε στέρεες βάσεις. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί χρησιμοποίησαν την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στο Βερολίνο και το Παρίσι, προκειμένου να εντυπωσιάσουν και πάλι με αυτόν: Ακόμα και αν τρίζουν και υποφέρουν οι Έλληνες, θα πρέπει να εξοικονομήσουν χρήματα, έτσι ώστε να καθησυχάσουν οι χρηματοπιστωτικές αγορές και να πειστούν για τη σοβαρότητα του ελληνικού προγράμματος σταθερότητας. Αλλά πόσο αληθεύει αυτό που η Μέρκελ και Σαρκοζί ανακοίνωσαν τον τελευταίο καιρό;
Όχι και πολύ. Για το Βερολίνο και το Παρίσι υπάρχει ένα δεύτερο πρόγραμμα για την Ελλάδα: Η γαλλική κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει έξι φρεγάτες στην Αθήνα. Ταυτόχρονα, ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας κ. Guido Westerwelle φλέρταρε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα με την επιλογή από την ελληνική πλευρά του ευρωμαχητικού για τις ανάγκες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες του έγκυρου γερμανικού τύπου, ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας κ. Guido Westerwelle ανέφερε στους Ελληνες αξιωματούχους ότι η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να περάσει στην αγορά έως και 60 Eurofighter. Το Βερολίνο έθεσε μετά από αρκετό καιρό για πρώτη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την προμήθεια από την ελληνική πλευρά των όσων έχουν συμφωνηθεί κατά το παρελθόν, δηλαδή όχι μόνο την επιλογή του συγκεκριμένου μαχητικού αεροσκάφους, αλλά και την προμήθεια 60 μονάδων.
-Gleichzeitig warb Bundesaußenminister Guido Westerwelle bei seinem Besuch in Athen darum, Griechenland möge doch endlich den Kauf von bis zu 60 Eurofightern absegnen, über den bereits länger verhandelt wird (Handelsblatt 08.03.2010)-
Η γερμανική κυβέρνηση ζήτησε την προμήθεια από την ελληνική κυβέρνηση 60 μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter, σύμφωνα πάντα με τις γερμανικές πηγές. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η προμήθεια 60 τελικά ευρωμαχητικών για την Πολεμική Αεροπορία, διαπραγματεύεται εδώ και καιρό μεταξύ των δύο πλευρών.
Φυσικά, μόνο κακόβουλοι παρατηρητές αντιλαμβάνονται την ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια γραμμής διασύνδεσης των επιδοτήσεων από το Παρίσι και το Βερολίνο με τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας. Σημειώνεται εκ μέρους μας ότι η προμήθεια 60 μαχητικών του τύπου πρόκειται να κοστίσει περί τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η Ελλάδα έχει κληθεί για μία φορά ακόμη να διασφαλίσει θέσεις εργασίας τρίτων χωρών, του γαλλικού ναυπηγικού τομέα και του γερμανικού αεροναυπηγικού τομέα. Η κοινοπραξία Eurofighter σχεδιάζει να εξάγει 300 μαχητικά αεροσκάφη μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια. Η ελληνική αγορά αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι των μελλοντικών εξαγωγικών σχεδιασμών.
Το παραπάνω κείμενο συντάχθηκε με αποκλειστικές πληροφορίες από την μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, το Handelsblatt (08.03.2010)
Όχι και πολύ. Για το Βερολίνο και το Παρίσι υπάρχει ένα δεύτερο πρόγραμμα για την Ελλάδα: Η γαλλική κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει έξι φρεγάτες στην Αθήνα. Ταυτόχρονα, ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας κ. Guido Westerwelle φλέρταρε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα με την επιλογή από την ελληνική πλευρά του ευρωμαχητικού για τις ανάγκες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες του έγκυρου γερμανικού τύπου, ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας κ. Guido Westerwelle ανέφερε στους Ελληνες αξιωματούχους ότι η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να περάσει στην αγορά έως και 60 Eurofighter. Το Βερολίνο έθεσε μετά από αρκετό καιρό για πρώτη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την προμήθεια από την ελληνική πλευρά των όσων έχουν συμφωνηθεί κατά το παρελθόν, δηλαδή όχι μόνο την επιλογή του συγκεκριμένου μαχητικού αεροσκάφους, αλλά και την προμήθεια 60 μονάδων.
-Gleichzeitig warb Bundesaußenminister Guido Westerwelle bei seinem Besuch in Athen darum, Griechenland möge doch endlich den Kauf von bis zu 60 Eurofightern absegnen, über den bereits länger verhandelt wird (Handelsblatt 08.03.2010)-
Η γερμανική κυβέρνηση ζήτησε την προμήθεια από την ελληνική κυβέρνηση 60 μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter, σύμφωνα πάντα με τις γερμανικές πηγές. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η προμήθεια 60 τελικά ευρωμαχητικών για την Πολεμική Αεροπορία, διαπραγματεύεται εδώ και καιρό μεταξύ των δύο πλευρών.
Φυσικά, μόνο κακόβουλοι παρατηρητές αντιλαμβάνονται την ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια γραμμής διασύνδεσης των επιδοτήσεων από το Παρίσι και το Βερολίνο με τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας. Σημειώνεται εκ μέρους μας ότι η προμήθεια 60 μαχητικών του τύπου πρόκειται να κοστίσει περί τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η Ελλάδα έχει κληθεί για μία φορά ακόμη να διασφαλίσει θέσεις εργασίας τρίτων χωρών, του γαλλικού ναυπηγικού τομέα και του γερμανικού αεροναυπηγικού τομέα. Η κοινοπραξία Eurofighter σχεδιάζει να εξάγει 300 μαχητικά αεροσκάφη μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια. Η ελληνική αγορά αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι των μελλοντικών εξαγωγικών σχεδιασμών.
Το παραπάνω κείμενο συντάχθηκε με αποκλειστικές πληροφορίες από την μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, το Handelsblatt (08.03.2010)
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ:Αναλγησία της κυβέρνησης με την μείωση των αποδοχών των πολυτέκνων και τριτέκνων!
Ψηφίστηκε τελικά, από τη Βουλή στις 5 Μαρτίου, το σχέδιο νόμου για τις μειώσεις των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την εισοδηματική πολιτική του 2010. Η Ελλάδα απέκτησε ένα ακόμη αντιδημογραφικό και αντι-πολυτεκνικό νόμο.
Καμία διαφοροποίηση για τους πολυτέκνους! Ότι ισχύει για τον άγαμο, ισχύει και για τον πολύτεκνο!
Η μείωση των αποδοχών δεν λαμβάνει υπόψη τα προστατευόμενα τέκνα κάθε οικογένειας και ισοπεδώνει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο Νόμο, κατά παράβαση του Συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», εκτός και εάν τα παιδιά δεν θεωρούνται Έλληνες πολίτες!
Ακόμη πλήττονται ανελέητα οι Πολύτεκνοι Δημόσιοι υπάλληλοι, αφού με την ψηφισθείσα διάταξη τους απαγορεύεται ουσιαστικά η δεύτερη εργασία, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα το σύνολο των αποδοχών τους δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 3/5 (για τους έχοντες 4 τέκνα) και τα 4/5 (για τους έχοντες 5 τέκνα και άνω) των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ενώ τώρα κατεβαίνει στο όριο των αποδοχών του Γεν. Γραμματέα – Υπουργείου, με αποτέλεσμα, εάν οι Πολύτεκνοι Δ.Υ. εργάζονται σε δεύτερη εργασία θα πρέπει να μην πληρώνονται!
Απέραντη θλίψη προκαλεί πλέον η πολιτική του Υπουργείου Οικονομικών.
Αναμένουμε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο για να δούμε εάν θα συνεχισθεί η φορολογική επιδρομή κατά των πολυτέκνων με στόχο την τελική οικονομική εξόντωσή τους.
Το περίεργο είναι ότι ενώ από τις περικοπές εξαιρούνται οι υπάλληλοι της Βουλής για τους Πολυτέκνους δεν υπάρχει ουδεμία εξαίρεση!!!
Ας ακούσουν τουλάχιστον την έκκληση που περιέχει το φετινό μήνυμα του Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Jerzy Buzek για την ημέρα της γυναίκας, την Κυριακή 7/3, δύο ημέρες μετά την ψήφιση του νέου αντιδημογραφικού και αντιπολυτεκνικού νόμου:
«Στηρίζω σθεναρά ένα φορολογικό σύστημα στο οποίο τα περισσότερα παιδιά σε μια οικογένεια θα συνιστούν αναλόγως λιγότερους φόρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό από τη σκοπιά της δημογραφικής κατάστασης στην Ευρώπη».
Ακούει κανείς;
Online-press: Και όμως η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο κ. Ραγκούσης άκουσε και μάλιστα βρήκε τη λύση για την δημογραφική κατάσταση στην Ελλάδα με την ελληνοποίηση όλων των μεταναστών
Καμία διαφοροποίηση για τους πολυτέκνους! Ότι ισχύει για τον άγαμο, ισχύει και για τον πολύτεκνο!
Η μείωση των αποδοχών δεν λαμβάνει υπόψη τα προστατευόμενα τέκνα κάθε οικογένειας και ισοπεδώνει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο Νόμο, κατά παράβαση του Συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», εκτός και εάν τα παιδιά δεν θεωρούνται Έλληνες πολίτες!
Ακόμη πλήττονται ανελέητα οι Πολύτεκνοι Δημόσιοι υπάλληλοι, αφού με την ψηφισθείσα διάταξη τους απαγορεύεται ουσιαστικά η δεύτερη εργασία, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα το σύνολο των αποδοχών τους δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 3/5 (για τους έχοντες 4 τέκνα) και τα 4/5 (για τους έχοντες 5 τέκνα και άνω) των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ενώ τώρα κατεβαίνει στο όριο των αποδοχών του Γεν. Γραμματέα – Υπουργείου, με αποτέλεσμα, εάν οι Πολύτεκνοι Δ.Υ. εργάζονται σε δεύτερη εργασία θα πρέπει να μην πληρώνονται!
Απέραντη θλίψη προκαλεί πλέον η πολιτική του Υπουργείου Οικονομικών.
Αναμένουμε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο για να δούμε εάν θα συνεχισθεί η φορολογική επιδρομή κατά των πολυτέκνων με στόχο την τελική οικονομική εξόντωσή τους.
Το περίεργο είναι ότι ενώ από τις περικοπές εξαιρούνται οι υπάλληλοι της Βουλής για τους Πολυτέκνους δεν υπάρχει ουδεμία εξαίρεση!!!
Ας ακούσουν τουλάχιστον την έκκληση που περιέχει το φετινό μήνυμα του Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Jerzy Buzek για την ημέρα της γυναίκας, την Κυριακή 7/3, δύο ημέρες μετά την ψήφιση του νέου αντιδημογραφικού και αντιπολυτεκνικού νόμου:
«Στηρίζω σθεναρά ένα φορολογικό σύστημα στο οποίο τα περισσότερα παιδιά σε μια οικογένεια θα συνιστούν αναλόγως λιγότερους φόρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό από τη σκοπιά της δημογραφικής κατάστασης στην Ευρώπη».
Ακούει κανείς;
Online-press: Και όμως η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο κ. Ραγκούσης άκουσε και μάλιστα βρήκε τη λύση για την δημογραφική κατάσταση στην Ελλάδα με την ελληνοποίηση όλων των μεταναστών
SIEMENS ΒΡΕΧΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΑ ΤΟΥΣ: ΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΥ ΓΙΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΥΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ
Θύελλα για Παπακωνσταντίνου- Siemens
Του ΑΝΤΩΝΗ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μια «ξεχασμένη» σελίδα του ημερολογίου τού άλλοτε ισχυρού άντρα της SIEMENS Μ. Χριστοφοράκου, στην οποία καταγραφόταν το όνομα του νυν υπουργού Οικονομικών αποτέλεσε το «φιτίλι» που πυροδότησε μάχη εντυπώσεων μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Γ. Παπακωνσταντίνου: Αδιανόητο να επιχειρείται η δημιουργία εντυπώσεων για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο θεσμικών καθηκόντων Γ. Παπακωνσταντίνου: Αδιανόητο να επιχειρείται η δημιουργία εντυπώσεων για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο θεσμικών καθηκόντων Οι «εχθροπραξίες» ξεκίνησαν το πρωί, όταν ο βουλευτής της Ν.Δ. και μέλος της εξεταστικής επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο Π. Καμμένος προσκόμισε σελίδα του ημερολογίου με ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου 1999, στην οποία μεταξύ των άλλων καταγραφόταν το όνομα Παπακωνσταντίνου και δίπλα η λέξη Μαξίμου.
Υπενθυμίζεται ότι τη χρονική εκείνη περίοδο ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν σύμβουλος για θέματα Κοινωνίας της Πληροφορίας τού τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ενώ από το 2002 έως το 2004 ήταν μέλος του Δ.Σ. του ΟΤΕ.
«Αδιανόητο»
Πράγματι, αργά το απόγευμα ο υπουργός επιβεβαίωσε τη συνάντηση, υπογραμμίζοντας ότι έγινε κατόπιν σχετικού αιτήματος του Μ. Χριστοφοράκου, με σκοπό να τον ενημερώσει για τις δραστηριότητες της εταιρείας του και να του μεταφέρει τις απόψεις του για την ανάπτυξη του κλάδου.
Ο ίδιος καυτηρίασε την κίνηση του Π. Καμμένου, τονίζοντας ότι είναι αδιανόητο να επιχειρείται η δημιουργία εντυπώσεων για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μέσα στο πλαίσιο των θεσμικών του καθηκόντων.
Ρελάνς Βαλυράκη
Είχε προηγηθεί ωστόσο με ομολογουμένως αρκετή καθυστέρηση, καθώς η αποκάλυψη Καμμένου προκάλεσε αναστάτωση στο ΠΑΣΟΚ, απάντηση του προέδρου της εξεταστικής επιτροπής Σ. Βαλυράκη. Και αυτός με τη σειρά του διένειμε άλλες σελίδες του ημερολογίου στις οποίες καταγράφονται τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ραντεβού του Μ. Χριστοφοράκου με τον Μητσοτάκη (21/12), «επικοινωνία με τον Δούκα» (την ίδια ημέρα), «επικοινωνία Πάνος για Μητσοτάκη» (27/12) και «ραντεβού Μητσοτάκη. Πάνος, Γρυλλάκης» (28/12).
Ο κ. Βαλυράκης έκανε λόγο για επιλεκτική αναφορά σ' ό,τι αφορά την ενέργεια του βουλευτή της Ν.Δ., διότι όπως είπε, την ίδια περίοδο υπάρχουν καταγραφές και άλλων προσώπων. Και τόνισε πως «σε περίοδο εθνικής ομοψυχίας απαιτείται σοβαρότητα και όχι πυροτεχνήματα».
Τρεπεκλής - SAIC
Χθες, συνεχίστηκαν και οι καταθέσεις των μαρτύρων με τον Γ. Τρεπεκλή, εκπρόσωπο της εταιρείας SAIC, που ανέλαβε το έργο ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων (βλ. C4Ι) να απαντά στις ερωτήσεις των βουλευτών.
Ο μάρτυρας επέρριψε στο Δημόσιο τις ευθύνες για το γεγονός ότι δεν έγινε η δοκιμή που προέβλεπε η σύμβαση τον Οκτώβριο του 2004 καθώς, όπως είπε, δεν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές.
Ο ίδιος επέμεινε ότι το έργο έχει παραληφθεί τον Νοέμβριο του 2008, κάτι που όμως δεν αποδέχεται κανένας αρμόδιος υπουργός έως σήμερα.
Ερωτηθείς για το αν ήταν νόμιμη η αμοιβή των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ, που έλαβε για τη μεσολάβηση μεταξύ SAIC και Ελληνικού Δημοσίου, απάντησε ότι ήταν απολύτως νόμιμη, ενώ υπογράμμισε ότι η SAIC δεν αντιμετωπίστηκε ευνοϊκά από το Ελληνικό Δημόσιο, όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν. Μάλιστα, όσο αφορά τον ίδιο, τόνισε ότι δεν είχε σχέσεις με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1996 έως το 2004. *
Του ΑΝΤΩΝΗ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μια «ξεχασμένη» σελίδα του ημερολογίου τού άλλοτε ισχυρού άντρα της SIEMENS Μ. Χριστοφοράκου, στην οποία καταγραφόταν το όνομα του νυν υπουργού Οικονομικών αποτέλεσε το «φιτίλι» που πυροδότησε μάχη εντυπώσεων μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Γ. Παπακωνσταντίνου: Αδιανόητο να επιχειρείται η δημιουργία εντυπώσεων για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο θεσμικών καθηκόντων Γ. Παπακωνσταντίνου: Αδιανόητο να επιχειρείται η δημιουργία εντυπώσεων για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο θεσμικών καθηκόντων Οι «εχθροπραξίες» ξεκίνησαν το πρωί, όταν ο βουλευτής της Ν.Δ. και μέλος της εξεταστικής επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο Π. Καμμένος προσκόμισε σελίδα του ημερολογίου με ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου 1999, στην οποία μεταξύ των άλλων καταγραφόταν το όνομα Παπακωνσταντίνου και δίπλα η λέξη Μαξίμου.
Υπενθυμίζεται ότι τη χρονική εκείνη περίοδο ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν σύμβουλος για θέματα Κοινωνίας της Πληροφορίας τού τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ενώ από το 2002 έως το 2004 ήταν μέλος του Δ.Σ. του ΟΤΕ.
«Αδιανόητο»
Πράγματι, αργά το απόγευμα ο υπουργός επιβεβαίωσε τη συνάντηση, υπογραμμίζοντας ότι έγινε κατόπιν σχετικού αιτήματος του Μ. Χριστοφοράκου, με σκοπό να τον ενημερώσει για τις δραστηριότητες της εταιρείας του και να του μεταφέρει τις απόψεις του για την ανάπτυξη του κλάδου.
Ο ίδιος καυτηρίασε την κίνηση του Π. Καμμένου, τονίζοντας ότι είναι αδιανόητο να επιχειρείται η δημιουργία εντυπώσεων για μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μέσα στο πλαίσιο των θεσμικών του καθηκόντων.
Ρελάνς Βαλυράκη
Είχε προηγηθεί ωστόσο με ομολογουμένως αρκετή καθυστέρηση, καθώς η αποκάλυψη Καμμένου προκάλεσε αναστάτωση στο ΠΑΣΟΚ, απάντηση του προέδρου της εξεταστικής επιτροπής Σ. Βαλυράκη. Και αυτός με τη σειρά του διένειμε άλλες σελίδες του ημερολογίου στις οποίες καταγράφονται τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ραντεβού του Μ. Χριστοφοράκου με τον Μητσοτάκη (21/12), «επικοινωνία με τον Δούκα» (την ίδια ημέρα), «επικοινωνία Πάνος για Μητσοτάκη» (27/12) και «ραντεβού Μητσοτάκη. Πάνος, Γρυλλάκης» (28/12).
Ο κ. Βαλυράκης έκανε λόγο για επιλεκτική αναφορά σ' ό,τι αφορά την ενέργεια του βουλευτή της Ν.Δ., διότι όπως είπε, την ίδια περίοδο υπάρχουν καταγραφές και άλλων προσώπων. Και τόνισε πως «σε περίοδο εθνικής ομοψυχίας απαιτείται σοβαρότητα και όχι πυροτεχνήματα».
Τρεπεκλής - SAIC
Χθες, συνεχίστηκαν και οι καταθέσεις των μαρτύρων με τον Γ. Τρεπεκλή, εκπρόσωπο της εταιρείας SAIC, που ανέλαβε το έργο ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων (βλ. C4Ι) να απαντά στις ερωτήσεις των βουλευτών.
Ο μάρτυρας επέρριψε στο Δημόσιο τις ευθύνες για το γεγονός ότι δεν έγινε η δοκιμή που προέβλεπε η σύμβαση τον Οκτώβριο του 2004 καθώς, όπως είπε, δεν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές.
Ο ίδιος επέμεινε ότι το έργο έχει παραληφθεί τον Νοέμβριο του 2008, κάτι που όμως δεν αποδέχεται κανένας αρμόδιος υπουργός έως σήμερα.
Ερωτηθείς για το αν ήταν νόμιμη η αμοιβή των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ, που έλαβε για τη μεσολάβηση μεταξύ SAIC και Ελληνικού Δημοσίου, απάντησε ότι ήταν απολύτως νόμιμη, ενώ υπογράμμισε ότι η SAIC δεν αντιμετωπίστηκε ευνοϊκά από το Ελληνικό Δημόσιο, όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν. Μάλιστα, όσο αφορά τον ίδιο, τόνισε ότι δεν είχε σχέσεις με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1996 έως το 2004. *
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ:Αναλγησία της κυβέρνησης με την μείωση των αποδοχών των πολυτέκνων και τριτέκνων!
Ψηφίστηκε τελικά, από τη Βουλή στις 5 Μαρτίου, το σχέδιο νόμου για τις μειώσεις των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την εισοδηματική πολιτική του 2010. Η Ελλάδα απέκτησε ένα ακόμη αντιδημογραφικό και αντι-πολυτεκνικό νόμο.
Καμία διαφοροποίηση για τους πολυτέκνους! Ότι ισχύει για τον άγαμο, ισχύει και για τον πολύτεκνο!
Η μείωση των αποδοχών δεν λαμβάνει υπόψη τα προστατευόμενα τέκνα κάθε οικογένειας και ισοπεδώνει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο Νόμο, κατά παράβαση του Συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», εκτός και εάν τα παιδιά δεν θεωρούνται Έλληνες πολίτες!
Ακόμη πλήττονται ανελέητα οι Πολύτεκνοι Δημόσιοι υπάλληλοι, αφού με την ψηφισθείσα διάταξη τους απαγορεύεται ουσιαστικά η δεύτερη εργασία, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα το σύνολο των αποδοχών τους δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 3/5 (για τους έχοντες 4 τέκνα) και τα 4/5 (για τους έχοντες 5 τέκνα και άνω) των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ενώ τώρα κατεβαίνει στο όριο των αποδοχών του Γεν. Γραμματέα – Υπουργείου, με αποτέλεσμα, εάν οι Πολύτεκνοι Δ.Υ. εργάζονται σε δεύτερη εργασία θα πρέπει να μην πληρώνονται!
Απέραντη θλίψη προκαλεί πλέον η πολιτική του Υπουργείου Οικονομικών.
Αναμένουμε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο για να δούμε εάν θα συνεχισθεί η φορολογική επιδρομή κατά των πολυτέκνων με στόχο την τελική οικονομική εξόντωσή τους.
Το περίεργο είναι ότι ενώ από τις περικοπές εξαιρούνται οι υπάλληλοι της Βουλής για τους Πολυτέκνους δεν υπάρχει ουδεμία εξαίρεση!!!
Ας ακούσουν τουλάχιστον την έκκληση που περιέχει το φετινό μήνυμα του Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Jerzy Buzek για την ημέρα της γυναίκας, την Κυριακή 7/3, δύο ημέρες μετά την ψήφιση του νέου αντιδημογραφικού και αντιπολυτεκνικού νόμου:
«Στηρίζω σθεναρά ένα φορολογικό σύστημα στο οποίο τα περισσότερα παιδιά σε μια οικογένεια θα συνιστούν αναλόγως λιγότερους φόρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό από τη σκοπιά της δημογραφικής κατάστασης στην Ευρώπη».
Ακούει κανείς;
Online-press: Και όμως η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο κ. Ραγκούσης άκουσε και μάλιστα βρήκε τη λύση για την δημογραφική κατάσταση στην Ελλάδα με την ελληνοποίηση όλων των μεταναστών
Καμία διαφοροποίηση για τους πολυτέκνους! Ότι ισχύει για τον άγαμο, ισχύει και για τον πολύτεκνο!
Η μείωση των αποδοχών δεν λαμβάνει υπόψη τα προστατευόμενα τέκνα κάθε οικογένειας και ισοπεδώνει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο Νόμο, κατά παράβαση του Συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», εκτός και εάν τα παιδιά δεν θεωρούνται Έλληνες πολίτες!
Ακόμη πλήττονται ανελέητα οι Πολύτεκνοι Δημόσιοι υπάλληλοι, αφού με την ψηφισθείσα διάταξη τους απαγορεύεται ουσιαστικά η δεύτερη εργασία, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα το σύνολο των αποδοχών τους δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 3/5 (για τους έχοντες 4 τέκνα) και τα 4/5 (για τους έχοντες 5 τέκνα και άνω) των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου, ενώ τώρα κατεβαίνει στο όριο των αποδοχών του Γεν. Γραμματέα – Υπουργείου, με αποτέλεσμα, εάν οι Πολύτεκνοι Δ.Υ. εργάζονται σε δεύτερη εργασία θα πρέπει να μην πληρώνονται!
Απέραντη θλίψη προκαλεί πλέον η πολιτική του Υπουργείου Οικονομικών.
Αναμένουμε και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο για να δούμε εάν θα συνεχισθεί η φορολογική επιδρομή κατά των πολυτέκνων με στόχο την τελική οικονομική εξόντωσή τους.
Το περίεργο είναι ότι ενώ από τις περικοπές εξαιρούνται οι υπάλληλοι της Βουλής για τους Πολυτέκνους δεν υπάρχει ουδεμία εξαίρεση!!!
Ας ακούσουν τουλάχιστον την έκκληση που περιέχει το φετινό μήνυμα του Πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Jerzy Buzek για την ημέρα της γυναίκας, την Κυριακή 7/3, δύο ημέρες μετά την ψήφιση του νέου αντιδημογραφικού και αντιπολυτεκνικού νόμου:
«Στηρίζω σθεναρά ένα φορολογικό σύστημα στο οποίο τα περισσότερα παιδιά σε μια οικογένεια θα συνιστούν αναλόγως λιγότερους φόρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό από τη σκοπιά της δημογραφικής κατάστασης στην Ευρώπη».
Ακούει κανείς;
Online-press: Και όμως η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο κ. Ραγκούσης άκουσε και μάλιστα βρήκε τη λύση για την δημογραφική κατάσταση στην Ελλάδα με την ελληνοποίηση όλων των μεταναστών
Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010
Η Τουρκία ανακαλεί τον πρέσβη της στην Στοκχόλμη ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ,ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η Σουηδία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων επίσημα, μεσα απο διαδικασίες της βουλής και έτσι η Τουρκία ανακαλεί τον ...
πρέσβη της στη Στοκχόλμη. Αναμένεται κρίση στη σχέση των δυο χωρών
πρέσβη της στη Στοκχόλμη. Αναμένεται κρίση στη σχέση των δυο χωρών
το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε την δημοκρατία του Σόρος! ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΑΘΡΟΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ
Η ελληνική δημοκρατία τελείωσε...
* Έπεσαν οι μάσκες όλων στην Βουλή των Ελλήνων, που από χθες έγινε υποκατάστημα του Σόρος
* Η Ελλάδα από σήμερα ανήκει στους λαθρομετανάστες της, επειδή έτσι αποφάσισαν τα λαμόγια που άδειασαν τα ταμεία του κράτους
* Δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογίες και ιδανικά, παρά μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου
* Εκατόν εβδομήντα θλιβεροί πολιτικοί αποφάσισαν να εξορίσουν έναν λαό και να τον τιμωρήσουν επειδή τους... ανέχθηκε και τους πίστεψε
Χθες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έπεσε η αυλαία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι αντιπρόσωποι των Ελλήνων αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να αντικατασταθούν οι έλληνες πολίτες με άλλους, αγνώστου ταυτότητας και σαφέστατα "φρέσκους" και έτοιμους για κάθε είδους "επεξεργασία" Πακιστανούς, Αφγανούς, Ινδούς, Καμερουνέζους και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή τους...
Η πελατεία του πολιτικού συστήματος ανανεώθηκε, ο Μαρξισμός πετάχθηκε στο καλάθι των αχρήστων, η πατριδοκαπηλεία έριξε τις μάσκες της και η ευφορία επανήλθε στους σχεδιασμούς εκείνων που έμελλε να παραδώσουν την Ελλάδα στα χέρια του Σόρος.
Δεν έχει σημασία, πλέον, εάν ζούμε στην Ελλάδα, αφού αύριο - μεθαύριο, το ίδιο Κοινοβούλιο μπορεί να αποφασίσει να αλλάξει και το όνομα της χώρας. Και γιατί όχι; Ίσως αυτή θα είναι μία έντιμη πολιτική πράξη σε σχέση με την πολιτική κατάπτωση εκείνων που έχουν παύσει να είναι εκπρόσωποι των παλαιο-ελλήνων. Ο νεο-έλληνας Καμερουνέζος (Αφγανός, Πακιστανός κ.α.) μπορεί να καυχάται πως με μερικά cd, με λίγη ανδρική ή γυναικεία πορνεία, με το εμπόριο των ναρκωτικών ή των όπλων, εξαγόρασε την ιθαγένεια σε ένα κράτος που μπήκε λαθραία, εργάστηκε λαθραία και στο οποίο ποτέ δεν πρόσφερε, ούτε μία δεκάρα...! Κάποιοι τον προτίμησαν (αυτόν και μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες λαθροεισαχθέντες), και του παρέδωσαν την ιθαγένεια σε μία χώρα που ποτέ δεν θα αγαπήσει και για την οποία ποτέ δεν θα νοιαστεί πραγματικά...
Χθες έπεσε η αυλαία της δημοκρατίας, αλλά έπεσαν και οι μάσκες της υποκρισίας των δήθεν ιδεολόγων... Σήμερα βιάστηκε ο ελληνισμός και οι βιαστές του γιορτάζουν τη νίκη τους στην υγεία των κορόιδων... Η Ελλάδα που ξέραμε από χθες έχει πάψει να υπάρχει και έχει μεταβληθεί σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, σε μία σύγχρονη βαβέλ, όπου η ατιμία, η λαμογιά, η υποκρισία και η αρπαχτή θα έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ οι έντιμοι πολίτες θα κληθούν -με περίσσιο θράσος από τους έχοντες την εξουσία- να πληρώσουν για όλα τα σφάλματα εκείνων που αποφάσισαν να πλουτίσουν ες βάρος μίας πατρίδας που είχε ξεπουληθεί στα άνομα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών.
Για την ιστορία: Ψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την ιθαγένεια. Προηγήθηκε ονομαστική ψηφοφορία. Ειδικότερα, επί 259 παρόντων βουλευτών, υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν 170 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (160) και του ΣΥΡΙΖΑ (10), κατά ψήφισαν 86 βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, ενώ τρεις βουλευτές του ΚΚΕ δήλωσαν «παρών». Η διαδικασία θα συνεχιστεί σήμερα με τη συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου.
Έτσι απλά... θα συναντηθούν οι εθνο-νεκροθάφτες για να βγάλουν τα λογίδριά τους και να ξεπροβοδίσουν το πτώμα του θύματός τους, του ελληνισμού, αλλά και για να σκεπάσουν την πολιτική τους ανεπάρκεια και την αχρειότητα...
Λοιπόν, από σήμερα ξεκινάει μία νέα ημέρα, τελείως διαφορετική (για εμάς και για εκείνους που μας ξεπούλησαν), η οποία θα καλέσει όλους εμάς να αρχίσουμε έναν ανένδοτο αγώνα κατά του συστήματος υποδούλωσής μας, κατά όλων εκείνων που δέχτηκαν "επί της αρχής" να ψηφίσουν την καταδίκη ενός λαού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, από σήμερα, όλοι οι έλληνες οφείλουν να βρεθούν στους δρόμους, για να σταματήσουν (έστω και παράκαιρα) την πολιτική λαίλαπα των μικρών ανθρώπων που θέλουν να μεγαλουργήσουν επιτιθέμενοι σε έναν λαό που τους εμπιστεύτηκε. Δεν έχει σημασία πλέον που ανήκει ο καθένας μας, αφού αποφάσισαν να μας πετάξουν σωρηδόν στα σκουπίδια... Η ειρωνεία είναι πως οι βρώμικοι (βλ. λαμόγια και όλα τα σχετικά) αποφάσισε να ξεφορτωθεί εκείνους τους πολίτες της χώρας που βρώμισαν τα χέρια τους μία και μόνη φορά: την στιγμή που ψήφιζαν τους εθνικούς τους νεκροθάφτες...
Σήμερα, λοιπόν, καλούμαστε όλοι να αντισταθούμε με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο σε εκείνους που μας ξεπούλησαν προκειμένου να συνεχίσουν την άθλια πολιτική τους ύπαρξη και συνέχεια. Για να είμαι ειλικρινής, ενώ νιώθω τόσο θυμωμένος, την ίδια στιγμή τους λυπάμαι πολύ όλους αυτούς τους ανθρωπάκους-πολιτικούς, που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό, που δεν μπόρεσαν να αντιταχθούν στην ηθική μιζέρια, που δεν μπόρεσαν να σταθούν στην ιστορική πρόκληση. Τους λυπάμαι ως πολιτικές οντότητες και ως ανθρώπους, επειδή δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από την ιστορία, η οποία στάθηκε πάντα τιμωρός των υβριστών της δημοκρατίας...
Εκατόν εβδομήντα θλιβερά και σκιώδη ανθρωπάκια, βρέθηκαν για να ψηφίσουν και να ρίξουν έτσι (συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει καμία απολύτως σημασία) την ταφόπλακα σε μία ολόκληρη χώρα, στην ιστορία της, στον πολιτισμό της, στους ανθρώπους της... Εκατ΄πον εβδομήντα ανθρωπάκια αποφάσισαν το μέλλον ενός λαού!!! Έφτασε η ώρα να τους μάθουμε (εμείς οι απλοί πολίτες) να αντιμετωπίζουν τις ευθύνες τους και την (πικρή γι αυτούς) αλήθεια, που τόσα έκαναν για να αποφύγουν...
Ο ανένδοτος αγώνας ενός λαού μόλις άρχισε και στη λήξη του θα επέλθει δικαιοσύνη... Ο αγώνας που σήμεα ξεκινάει θα είναι μεγάλος και σκληρός και θέλει μεγάλη προσοχή και υπομονή. Αλλιώς θα ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της προβοκάτσιας, η οποία είναι εργαλείο αυτών που αποφάσισαν να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό λαό... Όμως, οι μικροί, τιποτένιοι και άθλθιοι υπηρέτες του Σόρος πολύ σύντομα θα βρεθούν να ταξιδεύουν προς τις ΗΠΑ έχοντας ήδη φροντίσει να μην πληρώσουν και για την βίζα...
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Όπωs είπε και ο πρώην κύριοs Kατσανέβαs στην επιτροπή για το λαθρομεταναστευτικό, οι μεταναστευτικέs ροέs και μετά την φήφιση του νομοσχεδίου θα συνεχίσουν αλλά με ποιό εντατικούs ρυθμούs. Είπε βέβαια ότι τον χρόνο εισάγουν οι δουλέμποροι 500.000 λαθρομετανάστεs και αφού με την ψήφιση θα ενταθούν, σε λίγα χρόνια στα μεγάλα αστικά κέντρα θα καταστούν πλειοψηφία. Σε ερώτηση "κι εμείs οι Έλληνεs τι θα απογίνουμε" είπε ότι αναγκαστικά θα μεταναστεύσουμε για να σωθούμε από την ισλαμική λαίλαπα... Άλλη μια σοσιαλιστική μειοδοσία. Μέα Κούλπα, Ιμια, Ιθαγένεια και έχει ο θεός, συγνώμη τώρα ποιά πρέπει να μάθουμε να λέμε "ο Αλάχ".
* Έπεσαν οι μάσκες όλων στην Βουλή των Ελλήνων, που από χθες έγινε υποκατάστημα του Σόρος
* Η Ελλάδα από σήμερα ανήκει στους λαθρομετανάστες της, επειδή έτσι αποφάσισαν τα λαμόγια που άδειασαν τα ταμεία του κράτους
* Δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογίες και ιδανικά, παρά μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου
* Εκατόν εβδομήντα θλιβεροί πολιτικοί αποφάσισαν να εξορίσουν έναν λαό και να τον τιμωρήσουν επειδή τους... ανέχθηκε και τους πίστεψε
Χθες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έπεσε η αυλαία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι αντιπρόσωποι των Ελλήνων αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να αντικατασταθούν οι έλληνες πολίτες με άλλους, αγνώστου ταυτότητας και σαφέστατα "φρέσκους" και έτοιμους για κάθε είδους "επεξεργασία" Πακιστανούς, Αφγανούς, Ινδούς, Καμερουνέζους και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή τους...
Η πελατεία του πολιτικού συστήματος ανανεώθηκε, ο Μαρξισμός πετάχθηκε στο καλάθι των αχρήστων, η πατριδοκαπηλεία έριξε τις μάσκες της και η ευφορία επανήλθε στους σχεδιασμούς εκείνων που έμελλε να παραδώσουν την Ελλάδα στα χέρια του Σόρος.
Δεν έχει σημασία, πλέον, εάν ζούμε στην Ελλάδα, αφού αύριο - μεθαύριο, το ίδιο Κοινοβούλιο μπορεί να αποφασίσει να αλλάξει και το όνομα της χώρας. Και γιατί όχι; Ίσως αυτή θα είναι μία έντιμη πολιτική πράξη σε σχέση με την πολιτική κατάπτωση εκείνων που έχουν παύσει να είναι εκπρόσωποι των παλαιο-ελλήνων. Ο νεο-έλληνας Καμερουνέζος (Αφγανός, Πακιστανός κ.α.) μπορεί να καυχάται πως με μερικά cd, με λίγη ανδρική ή γυναικεία πορνεία, με το εμπόριο των ναρκωτικών ή των όπλων, εξαγόρασε την ιθαγένεια σε ένα κράτος που μπήκε λαθραία, εργάστηκε λαθραία και στο οποίο ποτέ δεν πρόσφερε, ούτε μία δεκάρα...! Κάποιοι τον προτίμησαν (αυτόν και μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες λαθροεισαχθέντες), και του παρέδωσαν την ιθαγένεια σε μία χώρα που ποτέ δεν θα αγαπήσει και για την οποία ποτέ δεν θα νοιαστεί πραγματικά...
Χθες έπεσε η αυλαία της δημοκρατίας, αλλά έπεσαν και οι μάσκες της υποκρισίας των δήθεν ιδεολόγων... Σήμερα βιάστηκε ο ελληνισμός και οι βιαστές του γιορτάζουν τη νίκη τους στην υγεία των κορόιδων... Η Ελλάδα που ξέραμε από χθες έχει πάψει να υπάρχει και έχει μεταβληθεί σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, σε μία σύγχρονη βαβέλ, όπου η ατιμία, η λαμογιά, η υποκρισία και η αρπαχτή θα έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ οι έντιμοι πολίτες θα κληθούν -με περίσσιο θράσος από τους έχοντες την εξουσία- να πληρώσουν για όλα τα σφάλματα εκείνων που αποφάσισαν να πλουτίσουν ες βάρος μίας πατρίδας που είχε ξεπουληθεί στα άνομα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών.
Για την ιστορία: Ψηφίστηκε επί της αρχής το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για την ιθαγένεια. Προηγήθηκε ονομαστική ψηφοφορία. Ειδικότερα, επί 259 παρόντων βουλευτών, υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν 170 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (160) και του ΣΥΡΙΖΑ (10), κατά ψήφισαν 86 βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, ενώ τρεις βουλευτές του ΚΚΕ δήλωσαν «παρών». Η διαδικασία θα συνεχιστεί σήμερα με τη συζήτηση επί των άρθρων του νομοσχεδίου.
Έτσι απλά... θα συναντηθούν οι εθνο-νεκροθάφτες για να βγάλουν τα λογίδριά τους και να ξεπροβοδίσουν το πτώμα του θύματός τους, του ελληνισμού, αλλά και για να σκεπάσουν την πολιτική τους ανεπάρκεια και την αχρειότητα...
Λοιπόν, από σήμερα ξεκινάει μία νέα ημέρα, τελείως διαφορετική (για εμάς και για εκείνους που μας ξεπούλησαν), η οποία θα καλέσει όλους εμάς να αρχίσουμε έναν ανένδοτο αγώνα κατά του συστήματος υποδούλωσής μας, κατά όλων εκείνων που δέχτηκαν "επί της αρχής" να ψηφίσουν την καταδίκη ενός λαού. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, από σήμερα, όλοι οι έλληνες οφείλουν να βρεθούν στους δρόμους, για να σταματήσουν (έστω και παράκαιρα) την πολιτική λαίλαπα των μικρών ανθρώπων που θέλουν να μεγαλουργήσουν επιτιθέμενοι σε έναν λαό που τους εμπιστεύτηκε. Δεν έχει σημασία πλέον που ανήκει ο καθένας μας, αφού αποφάσισαν να μας πετάξουν σωρηδόν στα σκουπίδια... Η ειρωνεία είναι πως οι βρώμικοι (βλ. λαμόγια και όλα τα σχετικά) αποφάσισε να ξεφορτωθεί εκείνους τους πολίτες της χώρας που βρώμισαν τα χέρια τους μία και μόνη φορά: την στιγμή που ψήφιζαν τους εθνικούς τους νεκροθάφτες...
Σήμερα, λοιπόν, καλούμαστε όλοι να αντισταθούμε με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο σε εκείνους που μας ξεπούλησαν προκειμένου να συνεχίσουν την άθλια πολιτική τους ύπαρξη και συνέχεια. Για να είμαι ειλικρινής, ενώ νιώθω τόσο θυμωμένος, την ίδια στιγμή τους λυπάμαι πολύ όλους αυτούς τους ανθρωπάκους-πολιτικούς, που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό, που δεν μπόρεσαν να αντιταχθούν στην ηθική μιζέρια, που δεν μπόρεσαν να σταθούν στην ιστορική πρόκληση. Τους λυπάμαι ως πολιτικές οντότητες και ως ανθρώπους, επειδή δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από την ιστορία, η οποία στάθηκε πάντα τιμωρός των υβριστών της δημοκρατίας...
Εκατόν εβδομήντα θλιβερά και σκιώδη ανθρωπάκια, βρέθηκαν για να ψηφίσουν και να ρίξουν έτσι (συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει καμία απολύτως σημασία) την ταφόπλακα σε μία ολόκληρη χώρα, στην ιστορία της, στον πολιτισμό της, στους ανθρώπους της... Εκατ΄πον εβδομήντα ανθρωπάκια αποφάσισαν το μέλλον ενός λαού!!! Έφτασε η ώρα να τους μάθουμε (εμείς οι απλοί πολίτες) να αντιμετωπίζουν τις ευθύνες τους και την (πικρή γι αυτούς) αλήθεια, που τόσα έκαναν για να αποφύγουν...
Ο ανένδοτος αγώνας ενός λαού μόλις άρχισε και στη λήξη του θα επέλθει δικαιοσύνη... Ο αγώνας που σήμεα ξεκινάει θα είναι μεγάλος και σκληρός και θέλει μεγάλη προσοχή και υπομονή. Αλλιώς θα ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της προβοκάτσιας, η οποία είναι εργαλείο αυτών που αποφάσισαν να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό λαό... Όμως, οι μικροί, τιποτένιοι και άθλθιοι υπηρέτες του Σόρος πολύ σύντομα θα βρεθούν να ταξιδεύουν προς τις ΗΠΑ έχοντας ήδη φροντίσει να μην πληρώσουν και για την βίζα...
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Όπωs είπε και ο πρώην κύριοs Kατσανέβαs στην επιτροπή για το λαθρομεταναστευτικό, οι μεταναστευτικέs ροέs και μετά την φήφιση του νομοσχεδίου θα συνεχίσουν αλλά με ποιό εντατικούs ρυθμούs. Είπε βέβαια ότι τον χρόνο εισάγουν οι δουλέμποροι 500.000 λαθρομετανάστεs και αφού με την ψήφιση θα ενταθούν, σε λίγα χρόνια στα μεγάλα αστικά κέντρα θα καταστούν πλειοψηφία. Σε ερώτηση "κι εμείs οι Έλληνεs τι θα απογίνουμε" είπε ότι αναγκαστικά θα μεταναστεύσουμε για να σωθούμε από την ισλαμική λαίλαπα... Άλλη μια σοσιαλιστική μειοδοσία. Μέα Κούλπα, Ιμια, Ιθαγένεια και έχει ο θεός, συγνώμη τώρα ποιά πρέπει να μάθουμε να λέμε "ο Αλάχ".
«Οδικός Χάρτης για την ελληνική οικονομία» Τελικά ούτε οδικό χάρτη έχουμε, ούτε οδό…
Οδικός χάρτης στα κατσάβραχα της φτώχειας
Της Σοφίας Βούλτεψη
Τελικά, λεφτά δεν υπήρχαν. Και δεν έχουν υποστεί καμία συνέπεια ούτε αυτοί που δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν πλούτο, ούτε αυτοί που έλεγαν ότι πλούτος υπάρχει ενώ, βεβαίως, γνώριζαν πως δεν μπορεί να διαθέτει πλούτο μια χώρα που δεν παράγει τίποτε, αλλά έχει ακούσει τη φράση «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα!».
Δυστυχώς, αποδεικνύεται πως τίποτε από αυτά που ειπώθηκαν προεκλογικά δεν ίσχυε. Αν πάρετε στα χέρια σας όλες τις προεκλογικές συνεντεύξεις που έδιναν τα στελέχη -υπουργοί σήμερα- της κυβέρνησης, θα θυμηθείτε όλα όσα ψευδώς υπόσχονταν. Μας έλεγαν πως είχαν σχέδιο για την οικονομία. Και μιλούσαν «συγκεκριμένα». Όλα αυτά αναπαράγονταν από μερίδα του Τύπου και προβάλλονταν με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα συμβούν. Κι όταν λέω συγκεκριμένα, εννοώ πολύ συγκεκριμένα. Εμπαιναν στη σειρά, με μαύρα γράμματα και κουκίδες, έμπαιναν σε τίτλους και υποτίτλους. Πήραν τον πομπώδη τίτλο «Οδικός Χάρτης για την ελληνική οικονομία». Δημιουργήθηκε η αίσθηση πως αρκούσε να αλλάξει η κυβέρνηση και όλα αυτά θα ρυθμίζονταν αυτομάτως.
Εχουμε και λέμε: Αμεσο σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας με ρευστότητα στην αγορά. Ριζικές τομές στο κράτος και τους θεσμούς για χρηστή διαχείριση του δημοσίου πλούτου. Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Δίκαιη αναδιανομή με τομές στη φορολογία. Νέο αναπτυξιακό σχέδιο για την «πράσινη οικονομία». Διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας στην Ε.Ε. για ένα νέο πρόγραμμα εκπλήρωσης των υποχρεώσεών μας. «Θα διαπραγματευτώ σκληρά», είχε πει ο κ. Παπανδρέου στην Εκθεση της Θεσσαλονίκης.
Ουδέν από τα παραπάνω αποτελεί σήμερα μέρος της ζοφερής μας πραγματικότητας. Ούτε ρευστότητα στην αγορά είδαμε, ούτε ριζικές τομές, ούτε φορολογικό νομοσχέδιο. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης εξελίχθηκε σε επιδρομή στα πορτοφόλια. Για διαπραγμάτευση με τους εταίρους ούτε λόγος. Βρεθήκαμε στο αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Οσο για την περίφημη πράσινη οικονομία, καλύτερα να μην το συζητήσουμε.
Το αντεπιχείρημα για την απόσταση λόγων και έργων είναι πως δεν γνώριζαν την πραγματική κατάσταση. Ούτε αυτό στέκει πολιτικά. Είναι δυνατόν να θέλεις μετά μανίας να παραλάβεις μαγαζί χωρίς να γνωρίζεις τα οικονομικά του στοιχεία; Επομένως, ούτε οδικό χάρτη έχουμε, ούτε οδό…
Της Σοφίας Βούλτεψη
Τελικά, λεφτά δεν υπήρχαν. Και δεν έχουν υποστεί καμία συνέπεια ούτε αυτοί που δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν πλούτο, ούτε αυτοί που έλεγαν ότι πλούτος υπάρχει ενώ, βεβαίως, γνώριζαν πως δεν μπορεί να διαθέτει πλούτο μια χώρα που δεν παράγει τίποτε, αλλά έχει ακούσει τη φράση «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα!».
Δυστυχώς, αποδεικνύεται πως τίποτε από αυτά που ειπώθηκαν προεκλογικά δεν ίσχυε. Αν πάρετε στα χέρια σας όλες τις προεκλογικές συνεντεύξεις που έδιναν τα στελέχη -υπουργοί σήμερα- της κυβέρνησης, θα θυμηθείτε όλα όσα ψευδώς υπόσχονταν. Μας έλεγαν πως είχαν σχέδιο για την οικονομία. Και μιλούσαν «συγκεκριμένα». Όλα αυτά αναπαράγονταν από μερίδα του Τύπου και προβάλλονταν με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα συμβούν. Κι όταν λέω συγκεκριμένα, εννοώ πολύ συγκεκριμένα. Εμπαιναν στη σειρά, με μαύρα γράμματα και κουκίδες, έμπαιναν σε τίτλους και υποτίτλους. Πήραν τον πομπώδη τίτλο «Οδικός Χάρτης για την ελληνική οικονομία». Δημιουργήθηκε η αίσθηση πως αρκούσε να αλλάξει η κυβέρνηση και όλα αυτά θα ρυθμίζονταν αυτομάτως.
Εχουμε και λέμε: Αμεσο σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας με ρευστότητα στην αγορά. Ριζικές τομές στο κράτος και τους θεσμούς για χρηστή διαχείριση του δημοσίου πλούτου. Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Δίκαιη αναδιανομή με τομές στη φορολογία. Νέο αναπτυξιακό σχέδιο για την «πράσινη οικονομία». Διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας στην Ε.Ε. για ένα νέο πρόγραμμα εκπλήρωσης των υποχρεώσεών μας. «Θα διαπραγματευτώ σκληρά», είχε πει ο κ. Παπανδρέου στην Εκθεση της Θεσσαλονίκης.
Ουδέν από τα παραπάνω αποτελεί σήμερα μέρος της ζοφερής μας πραγματικότητας. Ούτε ρευστότητα στην αγορά είδαμε, ούτε ριζικές τομές, ούτε φορολογικό νομοσχέδιο. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης εξελίχθηκε σε επιδρομή στα πορτοφόλια. Για διαπραγμάτευση με τους εταίρους ούτε λόγος. Βρεθήκαμε στο αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Οσο για την περίφημη πράσινη οικονομία, καλύτερα να μην το συζητήσουμε.
Το αντεπιχείρημα για την απόσταση λόγων και έργων είναι πως δεν γνώριζαν την πραγματική κατάσταση. Ούτε αυτό στέκει πολιτικά. Είναι δυνατόν να θέλεις μετά μανίας να παραλάβεις μαγαζί χωρίς να γνωρίζεις τα οικονομικά του στοιχεία; Επομένως, ούτε οδικό χάρτη έχουμε, ούτε οδό…
Αποστρατικοποίηση = Αναμονή αφανισμού του κυπριακού Ελληνισμού
Η ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΜΟΝΟΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
Η Δ Ι Α Λ Ε Ξ Η του πρώην Υπουργού Άμυνας και πρώην Υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ, αντιστράτηγου εν αποστρατεία ΦΟΙΒΟΥ ΚΛΟΚΚΑΡΗ, την Τετάρτη 2α Δεκεμβρίου 2009, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στη Λευκωσία, σε εκδήλωση της Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο, υπό τον τίτλο «Η Ασφάλεια ως Βασική Πτυχή Επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος».
Ηχογραφημένη η διάλεξη Κλόκκαρη, μεταδόθηκε ραδιοφωνικά, σε δύο μέρη από την 1η Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, την Πέμπτη και την Παρασκευή 3η και 4η Δεκεμβρίου 2009, ώρα 08.20.
Μετά από αίτημα πολλών ακροατών του Ράδιο Πρώτο, το κείμενο της διάλεξης Κλόκκαρη αναρτάται και στην Ιστοσελίδα της «Σημερινής» :
------------------------------------------------
«Η Ασφάλεια ως Βασική Πτυχή Επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος»
Φοίβου ΚλόκκαρηΑντιστρατήγου ε.α.
2 Δεκεμβρίου 2009
1. Γενικά
Η ασφάλεια είναι ένα από τα δυσκολότερα κεφάλαια στις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού Προβλήματος, αφού το Κυπριακό πρωτίστως είναι πρόβλημα ασφάλειας, που πηγάζει από την επιβουλή και τις βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού της Κύπρου. Σήμερα, η σοβαρότερη απειλή για την ασφάλεια της Κύπρου είναι:
· Η συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και
· Η δημογραφική αλλοίωση του βορείου τμήματος με τον συνεχιζόμενο εποικισμό και την παρεμπόδιση επιστροφής των ξεριζωμένων προσφύγων και του νοτίου τμήματος με τη συστηματική διοχέτευση λαθρομεταναστών.
Κάθε χρόνο διοχετεύονται 3000 περίπου λαθρομετανάστες στις ελεύθερες περιοχές από τη Τουρκία μέσω των κατεχομένων εδαφών και η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) δεν μπορεί να τους εκδώσει, επειδή η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη κρατική οντότητα της.
Κατά την άποψη μου, το κύριο ζητούμενο με τους παράνομους μετανάστες είναι η παρεμπόδιση εισόδου τους στη χώρα, και στο τομέα αυτό παρουσιάζεται μεγάλη αδυναμία του κράτους και ιδιαίτερα:
· Στον έλεγχο και επέμβαση της αστυνομίας στη γραμμή αντιπαρατάξεως.
· Στην αντιμετώπιση του κενού που παρουσιάζεται στα όρια των βρετανικών βάσεων Δεκελείας με τη κατεχόμενη περιοχή.
· Στον έλεγχο του μεγάλου θαλάσσιου χώρου, αφού η ΚΔ δεν διαθέτει κανένα εξοπλισμένο σκάφος ανοικτής θαλάσσης.
Τα υπόλοιπα Μεσογειακά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επικεντρώνουν τη προσπάθεια τους στη παρεμπόδιση εισόδου παράνομων μεταναστών στο έδαφος τους, ενώ η ΚΔ στο χειρισμό μετά την είσοδο τους.
Βίαια, παράνομα, συστηματικά και με γοργούς ρυθμούς η Κύπρος αλλάζει δημογραφικό χαρακτήρα. Στόχος της Τουρκίας, η επικράτηση του Μουσουλμανικού στοιχείου σε βάρος του Χριστιανισμού, του Τουρκικού στοιχείου σε βάρος του Ελληνικού και σε βάθος χρόνου ο αφανισμός του.
2. Στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο
Η Τουρκία, από τη δεκαετία του 1950 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ συμβούλου του πρωθυπουργού Μεντερές 1956, επιτελικό «Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου» του Γραφείου Ειδικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1958), έθεσε ως στρατηγικό στόχο τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου και την ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής των Ελλήνων, για λόγους που σχετίζονται με την ασφάλεια της και τoν ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Τουρκία προώθησε με επιμονή τη στοχοθεσία της, ακολουθώντας την αρχή του πολέμου «εκλογή του σκοπού και εμμονή εις αυτόν» και επέτυχε σε μεγάλο βαθμό την υλοποίηση της με κύριους σταθμούς:
· 1960
Με τις Συνθήκες Εγκαθίδρυσης, Εγγυήσεως , Συμμαχίας πέτυχε:
- Επεμβατικά δικαιώματα και διατήρηση στρατευμάτων στη Κύπρο (Δικαιώματα που είχε απωλέσει με την Συνθήκη της Λοζάνης 1923).
- Λειτουργική διχοτόμηση (Βέτο Αντιπροέδρου, ξεχωριστές πλειοψηφίες στη Βουλή, ξεχωριστούς εκλογικούς καταλόγους, ξεχωριστά Δημοτικά Συμβούλια).
- Υπερβολικά προνόμια στους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι από μειονότητα του 18% έγιναν κοινότητα με δυσανάλογη συμμετοχή στο κρατικό μηχανισμό.
· 1974
Με την εισβολή, την κατοχή, τον εποικισμό, τον ξεριζωμό των Ελλήνων από το Βόρειο τμήμα της Κύπρου και τη δημιουργία του παράνομου καθεστώτος της «ΤΔΒΚ» πέτυχε:
- Γεωγραφική διχοτόμηση.
- Δημογραφική αλλοίωση.
- Να θέσει τις βάσεις δημιουργίας συνεταιρικού κράτους στη Κύπρο.
· 2004
Με το σχέδιο λύσης του κυπριακού προβλήματος (Σχέδιο Ανάν) θα ολοκλήρωνε τους στόχους της, εάν υιοθετείτο, και θα έθετε υπό τον έλεγχο και την κηδεμονία της την Κύπρο, η οποία θα αφοπλίζετο και θα ενομιμοποιούντο τα τετελεσμένα της κατοχής και το ψευδοκράτος.
Σήμερα, η Τουρκία συνεχίζει τις προσπάθειες για ολοκλήρωση του στόχου της, με ενέργειες προς τρεις άξονες:
· 1ος Άξονας
Λύση συνομοσπονδίας για το κυπριακό πρόβλημα, στη βάση της παρθενογένεσης και του συνεταιρισμού δύο ισοτίμων κρατών, με διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων στο νησί. Στην ουσία, επιδιώκει οι κατεχόμενες περιοχές να γίνουν επαρχία της Τουρκίας και οι ελεύθερες περιοχές να αφοπλισθούν και να τεθούν υπό τον έλεγχο της, όπως θα συνέβαινε εάν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν, με το οποίο η Τουρκία θα επετύγχανε:
- Διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων στη Κύπρο.
- Αφοπλισμό του κυπριακού κράτους και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων του στη ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα.
- Ενσωμάτωση στο σχέδιο, άνω των 60 διμερών συμφωνιών του ψευδοκράτους με την Τουρκία. Με αυτές, η Τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία ουσιαστικά γινόταν επαρχία της Τουρκίας και η Τουρκία αποκτούσε δικαίωμα παρουσίας αεροναυτικών δυνάμεων στο χώρο της Κύπρου, χωρίς να χρειάζεται έγκριση του κυπριακού κράτους. Η τελική κατάληξη είναι, ότι μόνο η Ελλάδα και το Κυπριακό κράτος δεν θα είχαν δικαίωμα παρουσίας αεροναυτικών δυνάμεων στο νησί, που αποτελεί σημαντική παράμετρο της στρατηγικής αξίας του.
Η Τουρκία δεν επιδιώκει πλήρη διχοτόμηση και δύο κράτη στη Κύπρο, επειδή αυτό αφήνει στους Έλληνες της Κύπρου περιθώρια αυτονομίας και επιλογών στην ασφάλεια, που προσκρούουν στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και στο στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Η επιλογή αυτή δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στην ασφάλεια της Τουρκίας, όπως η ίδια εκτιμά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση το 1976, μετά την τουρκική εισβολή, του Τουράν Γκιουνές, υπουργού εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, ότι η διχοτόμηση είναι καθαρή παραφροσύνη γιατί θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Μικράς Ασίας (Συνέντευξη στη εφημερίδα ‘ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ’ των Αθηνών στις 11 Σεπτεμβρίου 1976).
Αν η επιλογή των δύο κρατών εξυπηρετούσε τη Τουρκία, τότε μετά την ίδρυση του ψευδοκράτους το 1983, δεν θα συναινούσε σε οποιεσδήποτε συνομιλίες για λύση του κυπριακού προβλήματος.
· 2ος Άξονας
Υποβάθμιση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Στα πλαίσια αυτής της στόχευσης η Τουρκία:
- Δεν αναγνωρίζει τη κρατική οντότητα της ΚΔ. Δεν ανοίγει τα λιμάνια και αεροδρόμια της σε σκάφη και αεροσκάφη της Κύπρου, όπως δεσμεύεται να πράττει για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
- Παραβιάζει το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ΚΔ, δεν αναγνωρίζει την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της και παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες.
- Δεν αποσύρει τις Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής (ΤΔΚ) και συνεχίζει τον παράνομο εποικισμό.
· 3ος Άξονας
Αναβάθμιση του ψευδοκράτους και εξάλειψη κάθε Ελληνικού στοιχείου. Εξόντωση εγκλωβισμένων, παρεμπόδιση επιστροφής προσφύγων, εκμετάλλευση των περιουσιών τους, καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλαγή των τοπωνυμίων. Στόχος, να εμφανιστεί το ψευδοκράτος ως κράτος ισότιμο προς τη ΚΔ, στα πλαίσια συνεταιρισμού δύο ισοτίμων κρατών.
3. Παρούσα κατάσταση από πλευράς Ασφάλειας στη Κύπρο
Τουρκική Απειλή
Η Κύπρος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας λόγω της κατοχής του βορείου τμήματος της (37% του εδάφους της), του συνεχιζόμενου εποικισμού (πέραν των 250.000 εποίκων, για κάθε Τουρκοκύπριο [Τ/Κ] αντιστοιχούν 2-3 Τούρκοι έποικοι), της συστηματικής διοχέτευσης λαθρομεταναστών στις ελεύθερες περιοχές από τη Τουρκία μέσω των κατεχομένων και της πολυδιάσπασης της κυριαρχίας της. Η ΚΔ ασκεί κυριαρχία στις ελεύθερες περιοχές, η Τουρκία στις κατεχόμενες, η Βρετανία στις βρετανικές βάσεις (ΒΒ) και τα Ηνωμένα Έθνη (ΗΕ) στην ουδετέρα ζώνη (ΟΖ).
Παρά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ (το 2004) και τη διάνοιξη σημείων διέλευσης στη γραμμή αντιπαρατάξεως (το 2003), η στρατιωτική απειλή δεν μεταβλήθηκε γιατί δεν μεταβλήθηκαν τα συστατικά στοιχεία της, ήτοι:
· Η Δύναμη (43.000 άνδρες, 300 άρματα, 200 πυροβόλα, 650 τεθωρακισμένα [ΤΘ]), η Σύνθεση (2 Μηχανοκίνητες Μεραρχίες Πεζικού, 1 Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού, 1 Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, Διοίκηση Πυροβολικού, Σύνταγμα Καταδρομών) και η Διάταξη (επιθετική, προωθημένη) των ΤΔΚ.
· Η στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο, που επαναβεβαιώθηκε με την απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) της Τουρκίας την 1η Ιουλίου 2009.
Η Τουρκία διατηρεί αναλογία πέραν του 3:1 των ΤΔΚ σε σχέση με την Εθνική Φρουρά (ΕΦ) με στόχο την άσκηση ψυχολογικής βίας, προκειμένου οι Έλληνες της Κύπρου να αποδεχθούν λύση, η οποία να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), ως μοχλό πίεσης για να επιτυγχάνει πολιτικά και άλλα οφέλη, χωρίς να εμπλέκεται σε πόλεμο (περίπτωση Ίμια στην Ελλάδα και Στροβίλια, Λουρουτζίνα στη Κύπρο).
Η Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια της κατοχής μετά το 1974, «έκτισε» στη Κύπρο επιθετικές δυνατότητες και συγκεκριμένα:
· Μετέφερε δυνάμεις και σύγχρονα οπλικά συστήματα από τη Τουρκία.
· Αναδιοργάνωσε τις δύο μεραρχίες πεζικού (την 28ΜΠ και 39ΜΠ) σε μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού και την ΤΟΥΡΔΥΚ σε μηχανοκίνητη ταξιαρχία.
· Αναβάθμισε τα άρματα μάχης Μ48Α5Τ1 σε Μ48Α5Τ2, με δυνατότητα διεξαγωγής νυκτερινών επιχειρήσεων και εκτέλεσης βολών εν κινήσει.
· Αντικατέστησε το Πυροβολικό των 105χιλ με αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155χιλ, με μεγαλύτερη ευκινησία και ισχύ πυρός.
· Δημιούργησε υποδομές Διοικητικής Μέριμνας (αποθηκεύσεις καυσίμων, πυρομαχικών κλπ).
· Ανέπτυξε όλες τις δυνάμεις των κατοχικών στρατευμάτων σε προωθημένη διάταξη εντεύθεν του Πενταδακτύλου.
Η Τουρκία στη Κύπρο διατηρεί συνεχώς το στρατιωτικό πλεονέκτημα της δυνατότητας, να διεξαγάγει αιφνιδιαστικά επιθετικές επιχειρήσεις, χωρίς κινητοποίηση και μεταφορά ενισχύσεων από τη Τουρκία, και να επιτύχει εντός μικρού χρονικού διαστήματος στρατηγικά πλεονεκτήματα. Μεγάλη τρωτότητα παρουσιάζουν η Λευκωσία, η Λάρνακα και τα Κοκκινοχώρια.
Οι στρατιωτικές δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η Τουρκία στη Κύπρο οφείλονται::
· Στο μέγεθος της χώρας και την ισχυρή πολεμική μηχανή της.
· Στην εγγύτητα των αεροναυτικών βάσεων της.
· Στη δύναμη, σύνθεση και διάταξη των ΤΔΚ.
· Στο πεδινό του εδάφους στη γραμμή αντιπαράταξης.
· Στην ύπαρξη ζωτικών χώρων σε μικρό βάθος από την γραμμή αντιπαράταξης και στις αδυναμίες της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ).
Οι κύριες αδυναμίες της ΕΦ είναι:
· Το μικρό μέγεθος της σε σύγκριση με τις Τουρκικές ΕΔ.
· Η μεγάλη εξάρτηση της επάνδρωσης της από την επιστράτευση.
· Η ουσιαστική έλλειψη πολεμικού ναυτικού και πολεμικής αεροπορίας, σε συνδυασμό με τη φθίνουσα πορεία του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Ελλάδος-Κύπρου.
· Οι μεγάλες ανάγκες αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων. Η συμπίεση του Προϋπολογισμού Άμυνας (ΠΥ) τα τελευταία χρόνια δημιούργησε σοβαρά προβλήματα.
· Προβλήματα στην εκπαίδευση και το ηθικό του προσωπικού, που επηρεάζονται και από το αρνητικό κλίμα για την άμυνα που καλλιεργεί μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού.
Η στρατιωτική αξιολόγηση της κατάστασης στη Κύπρο (Risk assessment) παρουσιάζει υψηλό βαθμό κινδύνου για τη ΚΔ, λόγω της Τουρκικής απειλής, που μπορεί να μειωθεί αν ενισχυθεί:
· Η μαχητική Ισχύς της ΕΦ.
· Το δόγμα του ΕΑΧ.
· Η συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
· Η στρατιωτική και πολιτική συνεργασία με Χώρες της ΕΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Γαλλία, Ρωσία κλπ).
Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας
Άλλη μια σοβαρή παράμετρος, που επηρεάζει αρνητικά το ανισοζύγιο των δυνάμεων στη Κύπρο και το αξιόμαχο της ΕΦ, είναι η απουσία θεσμοθέτησης Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) από τη Κυπριακή Δημοκρατίας (ΚΔ), η οποία δεν έχει αντίστοιχα κείμενα, όπως «Η Λευκή Βίβλος για την Άμυνα» της Αγγλίας και Γαλλίας, η ΣΕΑ των ΗΠΑ (συντάσσεται από το National Security Council) και η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) της Ελλάδος.
Η ΣΕΑ προσδιορίζει μακροπρόθεσμους στόχους, οι οποίοι ακολουθούνται από όλες τις κυβερνήσεις και αναπροσαρμόζονται αναλόγως. Οι στόχοι αυτοί αποτελούν τη πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής και των αμυντικών απαιτήσεων. Είναι ο φάρος, που καθοδηγεί τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, την ετοιμότητα τους και τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Η ΚΔ θα έπρεπε να είχε θέσει ως κύρια στοχοθεσία και να εργασθεί με αποφασιστικότητα για την απομάκρυνση των ΤΔΚ και εποίκων (δύο εγκλήματα κατά του Διεθνούς Δικαίου), ως προϋποθέσεων για έναρξη οποιωνδήποτε συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Δυστυχώς αποτύχαμε στην υιοθέτηση και υλοποίηση τέτοιας στοχοθεσίας, με αποτέλεσμα:
· Η βάση του προβλήματος, από θέμα εισβολής κατοχής και εποικισμού, να καταλήξει σε δικοινοτική διαφορά.
· Η Τουρκία να παραμένει στο απυρόβλητο και η διεθνής πίεση να ασκείται στη πλευρά μας. Στο θύμα αντί στο θύτη.
· Η διχοτόμηση, ο εποικισμός, η τουρκοποίηση των κατεχομένων να παγιώνονται, με τις ατέρμονες, μακροχρόνιες διακοινοτικές συνομιλίες.
4. Γεωπολιτική Σημασία της Κύπρου
Γενικά
Η Γεωπολιτική σημασία της Κύπρου είναι θέμα άμεσα συνδεδεμένο με τον παράγοντα ασφάλεια. Η Γεωπολιτική σημασία της Κύπρου απορρέει βασικά από τη γεωγραφική θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο, στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και τις υποδομές στο έδαφος της.
Η θέση της Κύπρου ακουμπά σε δύο καυτά θέματα, την ενέργεια και την ασφάλεια, που αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την παγκόσμια ειρήνη, σταθερότητα, ευημερία και οικονομία.
Ενέργεια
Η Κύπρος ευρίσκεται ανάμεσα σε δύο ζώνες μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προς Ανατολάς, η ζώνη η οποία διαθέτει το 70% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και εκτείνεται από την ευρύτερη περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου μέχρι τη Κασπία Θάλασσα. Προς Δυσμάς, η ζώνη των χωρών της ΕΕ που αποτελεί ένα από τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας στο κόσμο.
Η Κύπρος λοιπόν, εγκατεστημένη στην Ανατολική Μεσόγειο, μοιάζει με εξέδρα ανάμεσα στη ζώνη που παράγει την ενέργεια και την ζώνη που καταναλώνει την ενέργεια. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι διακίνησης της ενέργειας, έναντι της απολήξεως των αγωγών πετρελαίου στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου και του Σουέζ, που αποτελεί την πύλη εισόδου πετρελαιοφόρων στη Μεσόγειο.
Το πετρέλαιο από τον Περσικό Κόλπο, το Σουέζ και τις νότιες θάλασσες της Κύπρου, διακινείται προς την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα.
Το πετρέλαιο από την Κασπία Θάλασσα, δια του μεγάλου μήκους αγωγού BTC (Μπακού-Τυφλίδα-Τσεϊχάν) με δυνατότητα διακίνησης 1 εκατομμυρίου βαρελιών ημερησίως, καταλήγει στο λιμάνι Τσεϊχάν της Τουρκίας και από εκεί, δια των θαλασσίων ζωνών της Κύπρου, μεταφέρεται προς τη Δύση.
Το πετρέλαιο από το Βόρειο Ιράκ, δια του 600 μιλίων αγωγού Κιρκούκ-Τσεϊχάν με δυνατότητα να διακινεί 1,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, καταλήγει στο λιμάνι του Τσεϊχάν και από εκεί μεταφέρεται στη Δύση. Επίσης από το Βόρειο Ιράκ, το πετρέλαιο με αγωγούς διακινείται στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου έναντι της Κύπρου (Συρία, Ισραήλ).
Το λιμάνι του Τσεϊχάν, στο Κόλπο της Αλεξανδρέττας έναντι της Κύπρου, εξελίσσεται σε μεγάλο ενεργειακό κόμβο για τη διακίνηση της ενέργειας από την Κασπία και το Βόρειο Ιράκ προς τη Δύση. Προγραμματίζεται και η διακίνηση ενέργειας από Τσεϊχάν και προς Ανατολή, μέσω της ανατολικής θαλάσσιας ζώνης της Κύπρου, στο λιμάνι Ασκελόν του Ισραήλ, από εκεί με αγωγό προς το λιμάνι Εϊλάτ στο Κόλπο Άκαμπα και ακολούθως με πετρελαιοφόρα προς την Ινδία. Επίσης προγραμματίζεται, η διακίνηση ενέργειας από Τσεϊχάν προς Μέση Ανατολή (Νοβορόσικ-Σαμψούντα-Τσεϊχάν-Μέση Ανατολή).
Στο θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου, στις θαλάσσιες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες της Αιγύπτου και Ισραήλ, έχουν εντοπισθεί μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι παρόμοια αποθέματα υπάρχουν και στην ΑΟΖ της Κύπρου. Το στοιχείο αυτό δίδει νέα διάσταση στη γεωπολιτική σημασία της Κύπρου.
Η Ανατολική Μεσόγειος εξελίσσεται σε περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για:
· Διακίνηση της ενέργειας.
· Παραγωγή φυσικού αερίου.
· Αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών που πηγάζουν από τη Μέση Ανατολή.
Οι μεγάλες δυνάμεις και οι εταιρείες πετρελαίου, επειδή διακυβεύονται ύψιστα ζωτικά συμφέροντα τους, ενδιαφέρονται και επενδύουν στην ενεργειακή ασφάλεια που αφορά τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας (Αγωγοί-Πετρελαιοφόρα).
Η Κύπρος, λόγω της θέσεως της, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο αν ενταχθεί πλήρως στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της ΕΕ.
Η Τουρκία επιβουλεύεται το θαλάσσιο χώρο της Κύπρου, δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay 1982 και δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ούτε τις συμφωνίες που υπέγραψε η ΚΔ για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο (2003) και το Ισραήλ (2007). Παραβιάζει συστηματικά το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ΚΔ και παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες που πραγματοποιεί η ΚΔ στην ΑΟΖ της.
Η Τουρκία θεωρεί την αλυσίδα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, της Δωδεκανήσου και τη Κύπρο ως αναχώματα, που παρεμποδίζουν την επέκταση της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ως εν δυνάμει βατήρες επιθετικών ενεργειών εναντίον της. Για το λόγο αυτό, επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση και τον έλεγχο τους. Επισημαίνεται, ότι η Τουρκία, με το σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κυπριακού, θα επετύγχανε το στόχο της αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, αν υιοθετείτο το σχέδιο.
Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο
Η Κύπρος γειτνιάζει προς την ασταθή περιοχή της Μέσης Ανατολής στο πιο ευαίσθητο τμήμα των συνόρων της ΕΕ, από όπου ενδέχεται να προκύψουν απειλές κατά της ασφάλειας της, αλλά και της ΕΕ. Κυρίως ασύμμετρες απειλές, όπως:
· Τρομοκρατία.
· Διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής.
· Λαθρεμπόριο όπλων.
· Οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση ναρκωτικών και παράνομων μεταναστών.
· Θρησκευτικός φανατισμός.
Οι ασύμμετρες απειλές είναι ασαφείς, πολύμορφες, λιγότερο ευδιάκριτες, λιγότερο προβλέψιμες. Η αντιμετώπιση τους απαιτεί συλλογική προσπάθεια σε διεθνές επίπεδο, συνεργασία ιδίως στις πληροφορίες και μεγάλο κόστος. Σήμερα, καμιά χώρα δεν μπορεί μόνη να αντιμετωπίσει όλες τις απειλές κατά της ασφάλειας της. Ενδεικτική είναι η συλλογική προσπάθεια με την ναυτική επιχείρηση ‘ΑΤΑΛΑΝΤΑ’ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την αντιμετώπιση των πειρατών της Σομαλίας, που απειλούν τη διακίνηση της ενέργειας και του εμπορίου από Άπω και Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.
Υποδομές στο έδαφος της Κύπρου - Λοιπά Στοιχεία
Η Κύπρος διαθέτει υποδομές στο έδαφος της (Κυπριακή Δημοκρατία, Βρετανικές Βάσεις) για:
· Αεροναυτικές διευκολύνσεις (λιμάνια, αεροδρόμια, Αεροπορικές/Ναυτικές βάσεις).
· Επιτήρηση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου (Ραντάρ ερεύνης Αέρος, Εδάφους).
· Παρακολούθηση επικοινωνιών και συλλογή πληροφοριών σε ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη (Επικοινωνιακές εγκαταστάσεις, συμμετοχή στο παγκοσμίου εμβέλειας σύστημα ‘ECHELON' από τη Βρετανία με επικοινωνιακές εγκαταστάσεις στις Βρετανικές Βάσεις).
Η Κύπρος αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας τριών Ηπείρων για θέματα εμπορίου, οικονομίας, ανθρωπιστικά, επικοινωνιών, συγκοινωνιών, πολιτιστικά, και θέματα πολιτικής και ασφάλειας.
Διαθέτει εκτεταμένο χώρο FIR και έρευνας-διάσωσης που καλύπτει μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου, από όπου διέρχεται μεγάλος όγκος θαλασσίων και εναερίων συγκοινωνιών που αποφέρουν οικονομικά οφέλη στη χώρα.
Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)
Η γεωγραφική θέση της Κύπρου εξυπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ, που τέθηκαν με τη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας που υιοθετήθηκε το 2003 (European Security Strategy [ESS]).
Οι δύο από τους τρεις στρατηγικούς στόχους της ESS ακουμπούν στη Κύπρο και συγκεκριμένα:
· Η αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών.
· Η δημιουργία ζώνης ασφάλειας στη περίμετρο της ΕΕ, ενός δακτυλίου χωρών στο Ανατολικό τμήμα της Μεσογείου, με τις οποίες να συνεργάζεται η ΕΕ.
Η Κύπρος πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελεί προωθημένο παρατηρητήριο/φυλάκιο της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Μέσης Ανατολής, για θέματα ασφάλειας και ενέργειας, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη.
Επειδή η Κύπρος δεν είναι μέλος του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (Partnership for Peace [PfP]) δεν συμμετέχει πλήρως στο πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, με δυσμενείς επιπτώσεις στην ασφάλεια της και στην αξιοποίηση της γεωπολιτικής αξίας της. Συγκεκριμένα:
· Δεν λαμβάνει διαβαθμισμένες πληροφορίες ΝΑΤΟ για θέματα ασφάλειας.
· Δεν συμμετέχει στις συνομιλίες ΝΑΤΟ-ΕΕ για θέματα ασφάλειας που αφορούν όλες τις χώρες της ΕΕ.
· Δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη διάθεση στην ΕΕ του εδάφους της (λιμάνια, αεροδρόμια, Ραντάρ) για στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ (διαδικασία «Berlin+»).
Στη PfP συμμετέχουν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου (Ελβετία, Ρωσία, Ουκρανία κλπ). Εξαίρεση αποτελεί μόνο η Κύπρος. Οι περιορισμοί, που τέθηκαν στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ, πηγάζουν από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 12 Δεκεμβρίου 2002 στη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης, όπου καθορίστηκε ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ ή της PfP και δεν έχουν υπογράψει συμφωνία ασφάλειας με το ΝΑΤΟ, δεν θα συμμετέχουν στις επιχειρήσεις της ΕΕ όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ.
Οι περιορισμοί που υφίσταται η Κύπρος στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ, επειδή δεν είναι μέλος της PfP, μειώνουν το γεωπολιτικό βάρος που έχει η Κύπρος για την ΕΕ, αφού δεν γίνεται πλήρης εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής αξίας της.
Βρετανία - Βρετανικές Βάσεις (ΒΒ)
Οι ΒΒ είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα της Βρετανίας, ιδιαίτερα εκείνα τα οποία συνδέονται με την ενέργεια και την ασφάλεια.
Τα διεθνή γεγονότα των τελευταίων χρόνων αναβάθμισαν το ρόλο των ΒΒ (επιλογές στη διακίνηση της ενέργειας, ευρείας κλίμακος τρομοκρατικές ενέργειες, πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία).
Οι ΒΒ χρησιμοποιήθηκαν για την υποστήριξη των στρατευμάτων της Βρετανίας και ΗΠΑ στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και Αφχανιστάν, καθώς και της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στη κρίση του Λιβάνου.
Στα πλαίσια λύσης του Κυπριακού, η Βρετανία επιδιώκει ισχυροποίηση, εδραίωση και διαιώνιση του καθεστώτος των ΒΒ. Αυτό θα επιτευχθεί με αφοπλισμό του Κυπριακού Κράτους, για να εκμεταλλεύεται μονοπωλιακά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, και με λύση του Κυπριακού, η οποία να αποκλείει τη δημιουργία ενός ισχυρού κράτους. Λύση, η οποία να βασίζεται στην εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των δύο κοινοτήτων, για να μην απειλείται το απαράδεκτο καθεστώς των ΒΒ που παραβιάζει την κυριαρχία και αυτονομία της ΚΔ.
Επισημαίνεται, ότι η Βρετανία, όπως εξ άλλου και η Τουρκία, επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους και θα το επετύγχανε εάν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν. Η Βρετανία, με το σχέδιο αυτό, επετύγχανε εδραίωση του καθεστώτος των ΒΒ (συμπληρωματικό πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, για να ισχυροποιηθεί με τη ψήφο του λαού), μεγαλύτερη πρόσβαση στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου (επαναχάραξη θαλασσίων ζωνών από ένα μόνο Άγγλο εμπειρογνώμονα), κίνηση των πλοίων της στο θαλάσσιο χώρο των ΒΒ «για οποιοδήποτε σκοπό» και έθετε φραγμό στη δυνατότητα της Κύπρου να προσφεύγει σε διεθνή βήματα για επίλυση διαφορών με τη Βρετανία.
ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ θεωρούν την Ανατολική Μεσόγειο «την λεωφόρο» που τους εισαγάγει μέσω των λιμένων και αεροδρομίων της στο ζωτικό χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου έχουν στρατηγικά συμφέροντα που σχετίζονται κυρίως με την ενέργεια και την ασφάλεια (ιδιαίτερα το πρόβλημα της τρομοκρατίας).
Η Ανατολική Μεσόγειος ελέγχεται από τη Τουρκία, το Ισραήλ και τη Βρετανία (ΒΒ), υπό τη στρατηγική ομπρέλα των ΗΠΑ.
Τουρκία
Επιδιώκει να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, με:
· Εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της, του μεγέθους της και της δημογραφικής ευρωστίας της.
· Προβολή της στρατιωτικής ισχύος της και, ιδιαίτερα, των αεροναυτικών δυνάμεων της και την αύξηση της αυτάρκειας της πολεμικής βιομηχανίας της.
· Έλεγχο της διακίνησης της ενέργειας προς την ΕΕ (πλέγμα αγωγών) και των υδάτων προς την Μέση Ανατολή (πλέγμα υδατοφρακτών στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη).
· Προώθηση ενός νεο-οθωμανικού εθνικισμού.
· Επιβολή ηγεμονικού ρόλου στις γειτονικές της χώρες (Ελλάδα, Αρμενία, Συρία, Ιράκ κλπ).
· Πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου.
· Ανατροπή του status quo στο Αιγαίο και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο θαλάσσιο χώρο, μεταξύ Καστελλορίζου και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΕλλάδαΗ ανατροπή του γεωπολιτικού δυναμικού προς όφελος της Τουρκίας, οδήγησε σε:
· Περιορισμό του ρόλου και της επιρροής της Ελλάδος στην Ανατολική Μεσόγειο.
· Υποχωρητικότητα της Ελλάδος έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο, για ανατροπή του status quo.
· Φθίνουσα πορεία του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου και αποδυνάμωση του αμυντικού άξονα μεταξύ των δύο χωρών.
· Επέκταση των αξιώσεων της Τουρκίας στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Καστελλορίζου-Κύπρου (Η φωνή του Θουκυδίδη αντηχεί από τα βάθη της Ιστορίας: «Ο ισχυρός προχωρεί, όσο του επιτρέπει η δύναμη του»). Δραστηριοποιείται με αεροναυτικές ασκήσεις, ασκήσεις έρευνας-διάσωσης, παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες, χαράσσει αυθαίρετα την ΑΟΖ της σε βάρος της Ελλάδος και Κύπρου.
Υπάρχει ανάγκη επαναφοράς της ισορροπίας του στρατιωτικού δυναμικού, ιδιαίτερα στη θάλασσα και τον αέρα, για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η Ελλάδα την επιθετικότητα της Τουρκίας και να διεκδικήσει μεγαλύτερο ρόλο στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό θα προσδώσει μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάρος στην Ελλάδα, αφού η περιοχή αυτή αποτελεί ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη.
5. Η Ασφάλεια στα πλαίσια Λύσης του Κυπριακού
Γενικά
Οι επιδιώξεις μας θα πρέπει να στοχεύουν προς δύο άξονες:
· Κατάργηση του υφιστάμενου Συστήματος Ασφάλειας, που βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
· Αντικατάσταση του με νέο Σύστημα Ασφάλειας, το οποίο να διασφαλίζει την:
- Ανεξαρτησία,
- Εδαφική Ακεραιότητα,
- Κυριαρχία,
- Ασφάλεια των Πολιτών και
- Προστασία των Εθνικών Συμφερόντων της Κύπρου.
Υφιστάμενο Σύστημα Ασφάλειας
Βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960, που επιβλήθηκαν στη Κύπρο για να της παραχωρηθεί περιορισμένη ανεξαρτησία.
Λειτούργησαν καταστροφικά για τη Κύπρο. Οι εγγυήτριες δυνάμεις και κυρίως η Τουρκία τις εκμεταλλεύθηκαν για την προώθηση των συμφερόντων τους σε βάρος της Κύπρου.
Η Τουρκία δίδει τη δική της ερμηνεία στο άρθρο IV της Συνθήκης Εγγυήσεως, περί μονομερούς επέμβασης των εγγυητριών δυνάμεων. Υποστηρίζει, ότι της παρέχει το δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης όπως έπραξε το 1964 (αεροπορικοί βομβαρδισμοί) και το 1974 (εισβολή). Αυτό αντίκειται προς τα άρθρα του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ 2(4), περί απειλής ή χρήσης βίας στις Διεθνείς Σχέσεις, και 53, που καθορίζει ότι μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί να εξουσιοδοτήσει στρατιωτική δράση.
Ουσιαστικά είναι άκυρες, γιατί παραβιάζουν αρχές και καταναγκαστικούς κανόνες διεθνούς δικαίου (άρθρο 53 Συνθήκης Βιέννης 1969 για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών) και οι διατάξεις τους παραβιάζονται συνεχώς επί 35 χρόνια (άρθρο 60 Συνθήκης Βιέννης 1969 για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών).
Είναι αναχρονιστικές και η διατήρηση τους θα αποτελεί μόνιμη πληγή.
Νέο Σύστημα Ασφάλειας
Είναι αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη:
· Τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος (στοχοθεσία Τουρκίας).
· Την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας.
· Τη θέση της Κύπρου σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας.
Πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
· Στη Δυνατότητα Αυτοάμυνας της Κύπρου.
· Στην πλήρη συμμετοχή της στην ΚΕΠΠΑ/ΕΕ.
· Στην ένταξη της σε περισσότερους Οργανισμούς Συλλογικής Ασφάλειας.
Η υιοθέτηση ενός νέου Συστήματος Ασφάλειας επιβάλλει:
1) Μη αποδοχή επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων χωρών, απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων και εποίκων, κατάργηση των αναχρονιστικών συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960. Αν δεν καταργηθούν θα αποτελούν μόνιμη πηγή ανωμαλίας και κηδεμόνευσης. Δεν μπορούμε να αναθέσουμε πάλιν «ρόλο προστάτη» στον σφαγέα και καταπατητή επί 35 χρόνια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν έχει εγγυητές και προστάτες.
Η Τουρκική πλευρά στις συνομιλίες υποστηρίζει τη διατήρηση των συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας1960, ενώ η δική μας την κατάργηση τους. Κατά την άποψη μου, η θέση μας για κατάργηση των Συνθηκών αποδυναμώνεται:
· Από το γεγονός ότι, η πλευρά μας υποστηρίζει αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους. Αυτό δημιουργεί κενό ασφάλειας, το οποίο θα εκμεταλλευθεί η Τουρκία για εμμονή στη διατήρηση των Συνθηκών.
· Από την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας την 5η Ιουνίου 2008 μεταξύ ΚΔ και ΗΒ, που περιλαμβάνει δέσμευση συμμόρφωσης προς τις Συνθήκες («The two Countries, reiterate their commitment to their respective obligations under the Treaties signed in 1960»). Οι Συνθήκες του 1960 περιλαμβάνουν τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης (προσδιορίζει το καθεστώς των ΒΒ), τη Συνθήκη Εγγυήσεως (επεμβατικά δικαιώματα εγγυητριών δυνάμεων) και τη Συνθήκη Συμμαχίας (διατήρηση Τουρκικών και Ελληνικών στρατευμάτων στη Κύπρο).
2) Μη αποδοχή περιορισμών:
· Στα Κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στη θάλασσα και στον αέρα.
· Στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
· Στη διάθεση του εδάφους της για υποστήριξη διεθνών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Αυτοί οι περιορισμοί είχαν τεθεί και στο σχέδιο Ανάν και υποστηρίζονται και σήμερα από τη Τουρκία.
3) Διασφάλιση Αποτελεσματικού Συστήματος εφαρμογής της λύσης (επιστροφή εδαφών, προσφύγων, περιουσιών, αποχώρηση στρατευμάτων).
4) Πλήρη συμμετοχή της Κύπρου στο πυλώνα ΚΕΠΠΑ της ΕΕ.
Αυτό προϋποθέτει ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP) και υπογραφή Συμφωνίας Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ.
Η πλευρά μας δεν υιοθετεί αυτή τη θέση. Κατά την άποψη μου είναι λανθασμένη επιλογή και πρέπει να αναθεωρηθεί, όπως ζήτησε και η Βουλή της Κύπρου κατά πλειοψηφία.
5) Διατήρηση από την Κύπρο του Δικαιώματος Αυτοάμυνας και διάθεσης ιδίων Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη βούληση του Κυπριακού Κράτους.
Το δικαίωμα της Αυτοάμυνας κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ και αποτελεί βασική παράμετρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας.
Στις συνομιλίες για τη λύση, η πλευρά μας συμφώνησε στην αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, θέση την οποία υποστηρίζουν η Τουρκία και Βρετανία. Η Κύπρος να μην έχει Ένοπλες Δυνάμεις, να έχει μόνο Αστυνομία.
Κατά την άποψη μου, αυτό θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας και επιβίωσης του Ελληνισμού στη Κύπρο. Είναι τόσα πολλά τα μειονεκτήματα, που δημιουργείται εύλογα η απορία πόσο σοβαρά μελετήθηκαν από τη πλευρά μας:
· Η γεωπολιτική διάσταση του θέματος. Η Κύπρος βρίσκεται σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας και σε περίπτωση κρίσης η αποστρατιωτικοποίηση θα παραβιασθεί από γειτονικές ή άλλες Δυνάμεις.
· Το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας. Η Κύπρος βρίσκεται εγγύς της ασταθούς περιοχής της Μέσης Ανατολής, από όπου ενδέχεται να προκύψουν ασύμμετρες απειλές κατά της ασφάλειας της Κύπρου, αλλά και της ασφάλειας της ΕΕ (τρομοκρατία, διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής, λαθρεμπόριο όπλων κλπ). Θα είναι ένα ασπόνδυλο κράτος, ανίσχυρο να ασκεί πλήρη εξουσία στην επικράτεια του σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη, έρμαιο στη βουλιμία των ξένων και της Τουρκίας.
· Η Στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο και η πολιτική της Βρετανίας για τις ΒΒ.
Η αποστρατιωτικοποίηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και Βρετανίας που θα εκμεταλλεύονται μονοπωλιακά τη γεωστρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου.
Μια ανοχύρωτη Κύπρος, πλησίον των ακτών της Τουρκίας, εξυπηρετεί την αποδεδειγμένη επεκτατική πολιτική της, που υλοποιείται συστηματικά και αδίστακτα με τελικό στόχο τον πλήρη έλεγχο και δημογραφική αλλοίωση της Κύπρου, για λόγους οι οποίοι σχετίζονται με την ασφάλεια της και τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια ανοχύρωτη Κύπρος, στο ζωτικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, εξυπηρετεί τη δικαιολόγηση της εσαεί παραμονής των ΒΒ, για την προάσπιση των συμφερόντων και των απαιτήσεων ασφαλείας της Δύσης. Αν απομακρυνθούν οι ΒΒ και η Κύπρος είναι αφοπλισμένη, ποιος θα καλύψει αυτή την απαίτηση;
· Οι υποχρεώσεις της Κύπρου στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ και των δεσμεύσεων της Συνθήκης της Λισσαβόνας, που τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Δεκεμβρίου 2009 και αποτελεί πλέον ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το άρθρο 42 της Συνθήκης δεσμεύει τα κράτη μέλη να βελτιώνουν τις στρατιωτικές δυνατότητες τους και να παρέχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα τους σε κράτος μέλος που θα δεχθεί ένοπλη επίθεση, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ.
Αυτό σημαίνει ότι, για να νομιμοποιείται η βοήθεια των κρατών μελών της ΕΕ προς ένα άλλο κράτος που δέχεται ένοπλη επίθεση, θα πρέπει αυτό το κράτος να ασκήσει το δικαίωμα αυτοάμυνας στα πλαίσια του άρθρου 51. Η αφοπλισμένη Κύπρος δεν θα μπορέσει να το πράξει χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις.
Γιατί θα πρέπει, με δική μας βούληση, να αποκλίνουμε από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να απολακτίσουμε την ομπρέλα ασφάλειας που μας προσφέρει η ΕΕ; · Η Δυνατότητα της Κύπρου:
- Να ασκεί τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της στη ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα (μπορεί π.χ. η αστυνομία να ελέγχει τον εναέριο χώρο και να χειρίζεται την αντιαεροπορική άμυνα και την παράκτια άμυνα;).
- Να προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα της.
- Να εξασφαλίζει Συνθήκες Ασφάλειας στους πολίτες της.
· Οι επιπτώσεις από το γεγονός, ότι η Κύπρος θα είναι:
- Το μοναδικό κράτος μέλος της ΕΕ χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις.
- Το μοναδικό κράτος μέλος του ΟΗΕ που θα στερηθεί το δικαιώμα της αυτοάμυνας. Υπάρχουν ελάχιστα κράτη στο κόσμο που δεν έχουν Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), κανένα όμως δεν υπάρχει που να στερείται το δικαίωμα να αποκτήσει, εάν το ίδιο κρίνει ότι χρειάζεται ΕΔ, με εξαίρεση βέβαια τα υπό κηδεμονία κράτη (προτεκτοράτα).
Αν δεν μεριμνήσουμε οι ίδιοι για την ασφάλεια μας ποιος θα το πράξει;
Τι έπραξαν οι εγγυήτριες δυνάμεις και τα ΗΕ για την προστασία μας το 1974; Ό,τι Ελληνικό περισώθηκε, οφείλεται στο αίμα κάποιων ηρωικών μονάδων της ΕΦ και της ΕΛΔΥΚ. Τα ψηφίσματα των ΗΕ για απόσυρση των στρατευμάτων εισβολής παραμένουν ανεκτέλεστα για 35 χρόνια.
Ποιος προστάτευσε τους κατοίκους της Καρπασίας; Μήπως η Συμφωνία της Γ’ Βιέννης του 1975; Από 15.000 παρέμειναν σήμερα μόνο 200, λόγω των συνθηκών τρομοκρατίας και καταπίεσης που επέβαλε η Τουρκία στους ανυπεράσπιστους αδελφούς μας. Ό,τι έπραξε στην Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξανδρέττα. Αυτό θα συνέβαινε και με τον Ελληνισμό της Κύπρου, αν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν, με μια αφοπλισμένη και ανυπεράσπιστη Κύπρο σε καθεστώς ανασφάλειας υπό την ομηρία της Τουρκίας. Αυτό θα συμβεί και σε μελλοντική λύση, αν δεν αποσύρουμε τις θέσεις μας.
Το ερώτημα που τίθεται, δεν είναι «γιατί η πανίσχυρη Τουρκία και Βρετανία επιζητούν την αποστρατιωτικοποίηση του μικρού κράτους μας». Το βασανιστικό ερώτημα είναι «γιατί το ζητούμε εμείς»! Επιζητούμε να τελούμε εσαεί υπό την κηδεμονία της Τουρκίας και Βρετανίας;
Σο επιχείρημα «τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας», η απάντηση είναι:
Οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες και λειτουργούν χωρίς συναισθηματισμούς, με γνώμονα τα συμφέροντα τους. Υπολογίζουν μόνο το κόστος, που θα τους προκαλέσει ο αντίπαλος, όσο μικρός κι αν είναι. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο όλες οι χώρες έχουν ΕΔ και όχι μόνο οι ισχυρές, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Στο επιχείρημα ότι «σε μια λύση η Τουρκία δεν θα είναι αντίπαλος», την απάντηση δίδει η γνώση της αμετακίνητης στοχοθεσίας της Τουρκίας για τη Κύπρο, όπως επαναβεβαιώνεται περιοδικά από το ΣΕΑ.
Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του ‘Στρατηγικό Βάθος’ σημειώνει, ότι «η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στη Κύπρο λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα έχει υπήρχε κανένας Τούρκος στο νησί» (σελ. 179).
Καμιά λύση του Κυπριακού δεν θα είναι βιώσιμη, αν το υπόβαθρο ασφάλειας είναι σαθρό. Το οικοδόμημα θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσε εκείνο της Ζυρίχης, όπως θα κατέρρεε εκείνο του σχεδίου Ανάν. Είχαν ως υπόβαθρο, ένα προβληματικό σύστημα ασφάλειας, βασισμένο στην απαράδεκτη στρατηγική των προτεκτοράτων, που επιβάλλουν οι ισχυρές χώρες στις αδύνατες.
Ας μη βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα, ότι θα αναθέσουμε σε άλλους την ασφάλεια μας, ότι θα αναλάβουν άλλοι το κόστος και την ευθύνη της ασφάλειας μας. Ουδείς θα το πράξει χωρίς οφέλη και χωρίς σοβαρές συνέπειες στην αυτονομία και κυριαρχία μας.
Είναι αναγκαίο, να αναθεωρήσει η πλευρά μας τη θεση για αποστρατιωτικοποίηση και να αποσύρει την πρόταση. Είναι αυτοκτονία να θυσιάζουμε το δικαίωμα της αυτοάμυνας με αντάλλαγμα, όχι την αποστρατιωτικοποίηση της Τουρκίας, αλλά «το ενδεχόμενο, να παύσει αυτή η χώρα να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο (δηλαδή να αποσύρει τις ΤΔΚ)».
Τίθενται τα ερωτήματα:
Τι ανταλλάγματα πήραμε για την αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, που αποτελεί επιδίωξη της Τουρκίας και Βρετανίας;
Το κεφάλαιο της Ασφάλειας, εκτός από την αποστρατιωτικοποίηση, περιλαμβάνει και άλλα θέματα:
- Συνθήκες Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960,
- Απομάκρυνση ξένων στρατευμάτων και εποίκων,
- Συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ,
- Διασφάλιση αποτελεσματικής μεθόδου εφαρμογής της λύσης.
Γιατί απομονώθηκε το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση του συνολικού πακέτου της Ασφάλειας;
Εξασφαλίσαμε την κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960 και την απομάκρυνση των κατοχικών δυνάμεων και εποίκων;
Είναι άγνωστες οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αφού δεν γνωρίζουμε αν συζητήθηκε επίσημα το πακέτο της Ασφάλειας, στο οποίο αναπόφευκτα εμπλέκονται οι Εγγυήτριες Δυνάμεις.
Αυτό που γνωρίζουμε, είναι η επιβεβαίωση του προέδρου της ΚΔ την 20η Νοεμβρίου 2009, ότι συμφωνήθηκε η αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, σε σχόλιο του επί δημοσιευμάτων της Τουρκικής εφημερίδας Huriyet. Δήλωσε, ότι η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα έχει στρατό, αλλά μόνο Αστυνομία.
Δεν είναι ανησυχητικό, ότι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους είναι ίσως η μοναδική πρόταση της πλευράς μας, για την οποία συμφωνούν Τουρκία και Βρετανία, χωρίς να προβάλλουν ενστάσεις όπως για όλα τα άλλα κεφάλαια; Τόσο εύκολο είναι το κεφάλαιο της Ασφάλειας;
Η πλευρά μας από καιρού υποστηρίζει τη θέση της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, περιλαμβανομένου του Κυπριακού Κράτους. Υπάρχουν επί τούτου και ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, όπως εκείνη του 1989 (30 Ιανουαρίου), όπου όλα τα κόμματα συμφώνησαν σ’ αυτή τη λανθασμένη και επικίνδυνη, κατά την άποψη μου, επιλογή.
Ίσως είναι αυτός ο λόγος, για τον οποίο δεν υπήρχε ανάλογη ευαισθησία, προβληματισμός και αντίδραση του πολιτικού κόσμου, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε για τα άλλα κεφάλαια των συνομιλιών, όπως διακυβέρνηση, περιουσίες, έποικοι.
Φαίνεται ότι γίνεται επανεκτίμηση του θέματος και είναι πολύ ενθαρρυντικό, ότι την 1η Δεκεμβρίου 2009 (ημέρα ενεργοποίησης της Συνθήκης της Λισσαβόνας) υπήρξε για πρώτη φορά δημόσια αντίδραση από τα πολιτικά κόμματα, πλην του κυβερνώντος.
Προβλήθηκε στο Λαό, ότι η αποστρατιωτικοποίηση που προτείνουμε δεν αφορά μόνο τα ξένα στρατεύματα, αλλά και του ίδιου του Κράτους μας, με δυσμενείς συνέπειες για την ασφάλεια. Αν έγινε μια λανθασμένη επιλογή στο παρελθόν, είναι προς το συμφέρον μας να επιμένουμε σ’ αυτή;
Ο πολιτικός κόσμος και τα οργανωμένα σύνολα πρέπει να ασκήσουν την επιρροή τους, για να αποσύρει η πλευρά μας την πρόταση αφοπλισμού του Κράτους μας. Αν δεν το πράξουμε, θα οδηγηθούμε σε λύση με σαθρό υπόβαθρο ασφάλειας, όπου ο Ελληνισμός της Κύπρου θα τηρείται σε κατάσταση «σιωπής των αμνών», σε αναμονή του αφανισμού του.
6. Δυσχέρειες στο κεφάλαιο Ασφάλεια
Η υιοθέτηση ενός νέου συστήματος ασφάλειας, όπως το περιγράψαμε, προσκρούει σε δύο σκοπέλους:
· Η Τουρκία εμμένει στο στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, που επιτυγχάνεται με τη διατήρηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
· Οι Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ) στις συνομιλίες υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας, σε βάρος εκείνων της Κύπρου. Όπως συνέβη και στο σχέδιο Ανάν (Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, Έρευνα-Διάσωση, Συνθήκη Μοντρέ, Διμερείς Συμφωνίες Τουρκίας-ψευδοκράτους κλπ).
Η στάση των Τ/Κ δυνατόν να οφείλεται στη πίεση που ασκούν οι ΤΔΚ και οι έποικοι. Αλλά και οι ΤΔΚ και έποικοι να αποσυρθούν, δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η συμπεριφορά τους, αφού συρρικνώθηκαν πληθυσμιακά και πλειοψηφούν οι έποικοι που πήραν την «Τ/Κ υπηκοότητα». Η στάση τους στις συνομιλίες «να υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος εκείνων της Κύπρου» δημιουργεί σοβαρά αδιέξοδα.
Η δημιουργία ενός κοινού κράτους με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, προϋποθέτει όπως οι δύο κοινότητες μοιράζονται κοινά συμφέροντα και αυτό δεν συμβαίνει. Το βλέπουμε να διαχέεται σε όλα τα κεφάλαια των συνομιλιών, όπου στις απόψεις των δύο πλευρών υπάρχει έντονη συγκρουσιακή σχέση, έλλειψη εμπιστοσύνης και κοινού οράματος. Αυτό οδηγεί σε πολύπλοκες και μη δοκιμασμένες ρυθμίσεις και μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, που προοιωνίζουν αναρίθμητα αδιέξοδα, αφού παραβιάζεται η αρχή της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων.
7. Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στο θέμα της Ασφάλειας προϋποθέτει:
· Να αποσύρει η πλευρά μας την πρόταση αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους. Το Δικαίωμα αυτοάμυνας είναι απαραβίαστο και αναφαίρετο. Το δικαιούται και ο Ελληνισμός της Κύπρου, όπως όλοι οι ελεύθεροι λαοί. Είναι απαραίτητο εφόδιο για την επιβίωση του. Δεν πρέπει να διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.
· Να αγωνισθούμε, εκμεταλλευόμενοι και την ιδιότητα μας ως κράτος μέλος της ΕΕ για να πιεσθεί η Τουρκία:
- Να εγκαταλείψει τις επεκτατικές βλέψεις της επί της Κύπρου.
- Να αποσύρει τις ΤΔΚ και τους εποίκους.
- Να αναγκασθεί σε κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
Αυτές οι προϋποθέσεις θα πρέπει να αποτελούν τις κόκκινες γραμμές μας για την Ασφάλεια, που αποτελεί με βάση και την εμπειρία της Παγκόσμιας Ιστορίας το θεμέλιο της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης.
Αν παραβιάσουμε αυτές τις γραμμές, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε ελπίδα επιβίωσης.
ΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
Posted by Greek American News
Η Δ Ι Α Λ Ε Ξ Η του πρώην Υπουργού Άμυνας και πρώην Υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ, αντιστράτηγου εν αποστρατεία ΦΟΙΒΟΥ ΚΛΟΚΚΑΡΗ, την Τετάρτη 2α Δεκεμβρίου 2009, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στη Λευκωσία, σε εκδήλωση της Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο, υπό τον τίτλο «Η Ασφάλεια ως Βασική Πτυχή Επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος».
Ηχογραφημένη η διάλεξη Κλόκκαρη, μεταδόθηκε ραδιοφωνικά, σε δύο μέρη από την 1η Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, την Πέμπτη και την Παρασκευή 3η και 4η Δεκεμβρίου 2009, ώρα 08.20.
Μετά από αίτημα πολλών ακροατών του Ράδιο Πρώτο, το κείμενο της διάλεξης Κλόκκαρη αναρτάται και στην Ιστοσελίδα της «Σημερινής» :
------------------------------------------------
«Η Ασφάλεια ως Βασική Πτυχή Επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος»
Φοίβου ΚλόκκαρηΑντιστρατήγου ε.α.
2 Δεκεμβρίου 2009
1. Γενικά
Η ασφάλεια είναι ένα από τα δυσκολότερα κεφάλαια στις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού Προβλήματος, αφού το Κυπριακό πρωτίστως είναι πρόβλημα ασφάλειας, που πηγάζει από την επιβουλή και τις βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού της Κύπρου. Σήμερα, η σοβαρότερη απειλή για την ασφάλεια της Κύπρου είναι:
· Η συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και
· Η δημογραφική αλλοίωση του βορείου τμήματος με τον συνεχιζόμενο εποικισμό και την παρεμπόδιση επιστροφής των ξεριζωμένων προσφύγων και του νοτίου τμήματος με τη συστηματική διοχέτευση λαθρομεταναστών.
Κάθε χρόνο διοχετεύονται 3000 περίπου λαθρομετανάστες στις ελεύθερες περιοχές από τη Τουρκία μέσω των κατεχομένων εδαφών και η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) δεν μπορεί να τους εκδώσει, επειδή η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη κρατική οντότητα της.
Κατά την άποψη μου, το κύριο ζητούμενο με τους παράνομους μετανάστες είναι η παρεμπόδιση εισόδου τους στη χώρα, και στο τομέα αυτό παρουσιάζεται μεγάλη αδυναμία του κράτους και ιδιαίτερα:
· Στον έλεγχο και επέμβαση της αστυνομίας στη γραμμή αντιπαρατάξεως.
· Στην αντιμετώπιση του κενού που παρουσιάζεται στα όρια των βρετανικών βάσεων Δεκελείας με τη κατεχόμενη περιοχή.
· Στον έλεγχο του μεγάλου θαλάσσιου χώρου, αφού η ΚΔ δεν διαθέτει κανένα εξοπλισμένο σκάφος ανοικτής θαλάσσης.
Τα υπόλοιπα Μεσογειακά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επικεντρώνουν τη προσπάθεια τους στη παρεμπόδιση εισόδου παράνομων μεταναστών στο έδαφος τους, ενώ η ΚΔ στο χειρισμό μετά την είσοδο τους.
Βίαια, παράνομα, συστηματικά και με γοργούς ρυθμούς η Κύπρος αλλάζει δημογραφικό χαρακτήρα. Στόχος της Τουρκίας, η επικράτηση του Μουσουλμανικού στοιχείου σε βάρος του Χριστιανισμού, του Τουρκικού στοιχείου σε βάρος του Ελληνικού και σε βάθος χρόνου ο αφανισμός του.
2. Στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο
Η Τουρκία, από τη δεκαετία του 1950 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ συμβούλου του πρωθυπουργού Μεντερές 1956, επιτελικό «Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου» του Γραφείου Ειδικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1958), έθεσε ως στρατηγικό στόχο τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου και την ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής των Ελλήνων, για λόγους που σχετίζονται με την ασφάλεια της και τoν ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Τουρκία προώθησε με επιμονή τη στοχοθεσία της, ακολουθώντας την αρχή του πολέμου «εκλογή του σκοπού και εμμονή εις αυτόν» και επέτυχε σε μεγάλο βαθμό την υλοποίηση της με κύριους σταθμούς:
· 1960
Με τις Συνθήκες Εγκαθίδρυσης, Εγγυήσεως , Συμμαχίας πέτυχε:
- Επεμβατικά δικαιώματα και διατήρηση στρατευμάτων στη Κύπρο (Δικαιώματα που είχε απωλέσει με την Συνθήκη της Λοζάνης 1923).
- Λειτουργική διχοτόμηση (Βέτο Αντιπροέδρου, ξεχωριστές πλειοψηφίες στη Βουλή, ξεχωριστούς εκλογικούς καταλόγους, ξεχωριστά Δημοτικά Συμβούλια).
- Υπερβολικά προνόμια στους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι από μειονότητα του 18% έγιναν κοινότητα με δυσανάλογη συμμετοχή στο κρατικό μηχανισμό.
· 1974
Με την εισβολή, την κατοχή, τον εποικισμό, τον ξεριζωμό των Ελλήνων από το Βόρειο τμήμα της Κύπρου και τη δημιουργία του παράνομου καθεστώτος της «ΤΔΒΚ» πέτυχε:
- Γεωγραφική διχοτόμηση.
- Δημογραφική αλλοίωση.
- Να θέσει τις βάσεις δημιουργίας συνεταιρικού κράτους στη Κύπρο.
· 2004
Με το σχέδιο λύσης του κυπριακού προβλήματος (Σχέδιο Ανάν) θα ολοκλήρωνε τους στόχους της, εάν υιοθετείτο, και θα έθετε υπό τον έλεγχο και την κηδεμονία της την Κύπρο, η οποία θα αφοπλίζετο και θα ενομιμοποιούντο τα τετελεσμένα της κατοχής και το ψευδοκράτος.
Σήμερα, η Τουρκία συνεχίζει τις προσπάθειες για ολοκλήρωση του στόχου της, με ενέργειες προς τρεις άξονες:
· 1ος Άξονας
Λύση συνομοσπονδίας για το κυπριακό πρόβλημα, στη βάση της παρθενογένεσης και του συνεταιρισμού δύο ισοτίμων κρατών, με διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων στο νησί. Στην ουσία, επιδιώκει οι κατεχόμενες περιοχές να γίνουν επαρχία της Τουρκίας και οι ελεύθερες περιοχές να αφοπλισθούν και να τεθούν υπό τον έλεγχο της, όπως θα συνέβαινε εάν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν, με το οποίο η Τουρκία θα επετύγχανε:
- Διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων στη Κύπρο.
- Αφοπλισμό του κυπριακού κράτους και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων του στη ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα.
- Ενσωμάτωση στο σχέδιο, άνω των 60 διμερών συμφωνιών του ψευδοκράτους με την Τουρκία. Με αυτές, η Τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία ουσιαστικά γινόταν επαρχία της Τουρκίας και η Τουρκία αποκτούσε δικαίωμα παρουσίας αεροναυτικών δυνάμεων στο χώρο της Κύπρου, χωρίς να χρειάζεται έγκριση του κυπριακού κράτους. Η τελική κατάληξη είναι, ότι μόνο η Ελλάδα και το Κυπριακό κράτος δεν θα είχαν δικαίωμα παρουσίας αεροναυτικών δυνάμεων στο νησί, που αποτελεί σημαντική παράμετρο της στρατηγικής αξίας του.
Η Τουρκία δεν επιδιώκει πλήρη διχοτόμηση και δύο κράτη στη Κύπρο, επειδή αυτό αφήνει στους Έλληνες της Κύπρου περιθώρια αυτονομίας και επιλογών στην ασφάλεια, που προσκρούουν στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και στο στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Η επιλογή αυτή δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στην ασφάλεια της Τουρκίας, όπως η ίδια εκτιμά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση το 1976, μετά την τουρκική εισβολή, του Τουράν Γκιουνές, υπουργού εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, ότι η διχοτόμηση είναι καθαρή παραφροσύνη γιατί θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Μικράς Ασίας (Συνέντευξη στη εφημερίδα ‘ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ’ των Αθηνών στις 11 Σεπτεμβρίου 1976).
Αν η επιλογή των δύο κρατών εξυπηρετούσε τη Τουρκία, τότε μετά την ίδρυση του ψευδοκράτους το 1983, δεν θα συναινούσε σε οποιεσδήποτε συνομιλίες για λύση του κυπριακού προβλήματος.
· 2ος Άξονας
Υποβάθμιση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Στα πλαίσια αυτής της στόχευσης η Τουρκία:
- Δεν αναγνωρίζει τη κρατική οντότητα της ΚΔ. Δεν ανοίγει τα λιμάνια και αεροδρόμια της σε σκάφη και αεροσκάφη της Κύπρου, όπως δεσμεύεται να πράττει για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
- Παραβιάζει το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ΚΔ, δεν αναγνωρίζει την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της και παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες.
- Δεν αποσύρει τις Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής (ΤΔΚ) και συνεχίζει τον παράνομο εποικισμό.
· 3ος Άξονας
Αναβάθμιση του ψευδοκράτους και εξάλειψη κάθε Ελληνικού στοιχείου. Εξόντωση εγκλωβισμένων, παρεμπόδιση επιστροφής προσφύγων, εκμετάλλευση των περιουσιών τους, καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλαγή των τοπωνυμίων. Στόχος, να εμφανιστεί το ψευδοκράτος ως κράτος ισότιμο προς τη ΚΔ, στα πλαίσια συνεταιρισμού δύο ισοτίμων κρατών.
3. Παρούσα κατάσταση από πλευράς Ασφάλειας στη Κύπρο
Τουρκική Απειλή
Η Κύπρος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας λόγω της κατοχής του βορείου τμήματος της (37% του εδάφους της), του συνεχιζόμενου εποικισμού (πέραν των 250.000 εποίκων, για κάθε Τουρκοκύπριο [Τ/Κ] αντιστοιχούν 2-3 Τούρκοι έποικοι), της συστηματικής διοχέτευσης λαθρομεταναστών στις ελεύθερες περιοχές από τη Τουρκία μέσω των κατεχομένων και της πολυδιάσπασης της κυριαρχίας της. Η ΚΔ ασκεί κυριαρχία στις ελεύθερες περιοχές, η Τουρκία στις κατεχόμενες, η Βρετανία στις βρετανικές βάσεις (ΒΒ) και τα Ηνωμένα Έθνη (ΗΕ) στην ουδετέρα ζώνη (ΟΖ).
Παρά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ (το 2004) και τη διάνοιξη σημείων διέλευσης στη γραμμή αντιπαρατάξεως (το 2003), η στρατιωτική απειλή δεν μεταβλήθηκε γιατί δεν μεταβλήθηκαν τα συστατικά στοιχεία της, ήτοι:
· Η Δύναμη (43.000 άνδρες, 300 άρματα, 200 πυροβόλα, 650 τεθωρακισμένα [ΤΘ]), η Σύνθεση (2 Μηχανοκίνητες Μεραρχίες Πεζικού, 1 Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού, 1 Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, Διοίκηση Πυροβολικού, Σύνταγμα Καταδρομών) και η Διάταξη (επιθετική, προωθημένη) των ΤΔΚ.
· Η στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο, που επαναβεβαιώθηκε με την απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) της Τουρκίας την 1η Ιουλίου 2009.
Η Τουρκία διατηρεί αναλογία πέραν του 3:1 των ΤΔΚ σε σχέση με την Εθνική Φρουρά (ΕΦ) με στόχο την άσκηση ψυχολογικής βίας, προκειμένου οι Έλληνες της Κύπρου να αποδεχθούν λύση, η οποία να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), ως μοχλό πίεσης για να επιτυγχάνει πολιτικά και άλλα οφέλη, χωρίς να εμπλέκεται σε πόλεμο (περίπτωση Ίμια στην Ελλάδα και Στροβίλια, Λουρουτζίνα στη Κύπρο).
Η Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια της κατοχής μετά το 1974, «έκτισε» στη Κύπρο επιθετικές δυνατότητες και συγκεκριμένα:
· Μετέφερε δυνάμεις και σύγχρονα οπλικά συστήματα από τη Τουρκία.
· Αναδιοργάνωσε τις δύο μεραρχίες πεζικού (την 28ΜΠ και 39ΜΠ) σε μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού και την ΤΟΥΡΔΥΚ σε μηχανοκίνητη ταξιαρχία.
· Αναβάθμισε τα άρματα μάχης Μ48Α5Τ1 σε Μ48Α5Τ2, με δυνατότητα διεξαγωγής νυκτερινών επιχειρήσεων και εκτέλεσης βολών εν κινήσει.
· Αντικατέστησε το Πυροβολικό των 105χιλ με αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155χιλ, με μεγαλύτερη ευκινησία και ισχύ πυρός.
· Δημιούργησε υποδομές Διοικητικής Μέριμνας (αποθηκεύσεις καυσίμων, πυρομαχικών κλπ).
· Ανέπτυξε όλες τις δυνάμεις των κατοχικών στρατευμάτων σε προωθημένη διάταξη εντεύθεν του Πενταδακτύλου.
Η Τουρκία στη Κύπρο διατηρεί συνεχώς το στρατιωτικό πλεονέκτημα της δυνατότητας, να διεξαγάγει αιφνιδιαστικά επιθετικές επιχειρήσεις, χωρίς κινητοποίηση και μεταφορά ενισχύσεων από τη Τουρκία, και να επιτύχει εντός μικρού χρονικού διαστήματος στρατηγικά πλεονεκτήματα. Μεγάλη τρωτότητα παρουσιάζουν η Λευκωσία, η Λάρνακα και τα Κοκκινοχώρια.
Οι στρατιωτικές δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η Τουρκία στη Κύπρο οφείλονται::
· Στο μέγεθος της χώρας και την ισχυρή πολεμική μηχανή της.
· Στην εγγύτητα των αεροναυτικών βάσεων της.
· Στη δύναμη, σύνθεση και διάταξη των ΤΔΚ.
· Στο πεδινό του εδάφους στη γραμμή αντιπαράταξης.
· Στην ύπαρξη ζωτικών χώρων σε μικρό βάθος από την γραμμή αντιπαράταξης και στις αδυναμίες της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ).
Οι κύριες αδυναμίες της ΕΦ είναι:
· Το μικρό μέγεθος της σε σύγκριση με τις Τουρκικές ΕΔ.
· Η μεγάλη εξάρτηση της επάνδρωσης της από την επιστράτευση.
· Η ουσιαστική έλλειψη πολεμικού ναυτικού και πολεμικής αεροπορίας, σε συνδυασμό με τη φθίνουσα πορεία του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Ελλάδος-Κύπρου.
· Οι μεγάλες ανάγκες αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων. Η συμπίεση του Προϋπολογισμού Άμυνας (ΠΥ) τα τελευταία χρόνια δημιούργησε σοβαρά προβλήματα.
· Προβλήματα στην εκπαίδευση και το ηθικό του προσωπικού, που επηρεάζονται και από το αρνητικό κλίμα για την άμυνα που καλλιεργεί μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού.
Η στρατιωτική αξιολόγηση της κατάστασης στη Κύπρο (Risk assessment) παρουσιάζει υψηλό βαθμό κινδύνου για τη ΚΔ, λόγω της Τουρκικής απειλής, που μπορεί να μειωθεί αν ενισχυθεί:
· Η μαχητική Ισχύς της ΕΦ.
· Το δόγμα του ΕΑΧ.
· Η συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
· Η στρατιωτική και πολιτική συνεργασία με Χώρες της ΕΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Γαλλία, Ρωσία κλπ).
Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας
Άλλη μια σοβαρή παράμετρος, που επηρεάζει αρνητικά το ανισοζύγιο των δυνάμεων στη Κύπρο και το αξιόμαχο της ΕΦ, είναι η απουσία θεσμοθέτησης Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) από τη Κυπριακή Δημοκρατίας (ΚΔ), η οποία δεν έχει αντίστοιχα κείμενα, όπως «Η Λευκή Βίβλος για την Άμυνα» της Αγγλίας και Γαλλίας, η ΣΕΑ των ΗΠΑ (συντάσσεται από το National Security Council) και η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) της Ελλάδος.
Η ΣΕΑ προσδιορίζει μακροπρόθεσμους στόχους, οι οποίοι ακολουθούνται από όλες τις κυβερνήσεις και αναπροσαρμόζονται αναλόγως. Οι στόχοι αυτοί αποτελούν τη πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής και των αμυντικών απαιτήσεων. Είναι ο φάρος, που καθοδηγεί τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, την ετοιμότητα τους και τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Η ΚΔ θα έπρεπε να είχε θέσει ως κύρια στοχοθεσία και να εργασθεί με αποφασιστικότητα για την απομάκρυνση των ΤΔΚ και εποίκων (δύο εγκλήματα κατά του Διεθνούς Δικαίου), ως προϋποθέσεων για έναρξη οποιωνδήποτε συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Δυστυχώς αποτύχαμε στην υιοθέτηση και υλοποίηση τέτοιας στοχοθεσίας, με αποτέλεσμα:
· Η βάση του προβλήματος, από θέμα εισβολής κατοχής και εποικισμού, να καταλήξει σε δικοινοτική διαφορά.
· Η Τουρκία να παραμένει στο απυρόβλητο και η διεθνής πίεση να ασκείται στη πλευρά μας. Στο θύμα αντί στο θύτη.
· Η διχοτόμηση, ο εποικισμός, η τουρκοποίηση των κατεχομένων να παγιώνονται, με τις ατέρμονες, μακροχρόνιες διακοινοτικές συνομιλίες.
4. Γεωπολιτική Σημασία της Κύπρου
Γενικά
Η Γεωπολιτική σημασία της Κύπρου είναι θέμα άμεσα συνδεδεμένο με τον παράγοντα ασφάλεια. Η Γεωπολιτική σημασία της Κύπρου απορρέει βασικά από τη γεωγραφική θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο, στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και τις υποδομές στο έδαφος της.
Η θέση της Κύπρου ακουμπά σε δύο καυτά θέματα, την ενέργεια και την ασφάλεια, που αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την παγκόσμια ειρήνη, σταθερότητα, ευημερία και οικονομία.
Ενέργεια
Η Κύπρος ευρίσκεται ανάμεσα σε δύο ζώνες μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προς Ανατολάς, η ζώνη η οποία διαθέτει το 70% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και εκτείνεται από την ευρύτερη περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου μέχρι τη Κασπία Θάλασσα. Προς Δυσμάς, η ζώνη των χωρών της ΕΕ που αποτελεί ένα από τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας στο κόσμο.
Η Κύπρος λοιπόν, εγκατεστημένη στην Ανατολική Μεσόγειο, μοιάζει με εξέδρα ανάμεσα στη ζώνη που παράγει την ενέργεια και την ζώνη που καταναλώνει την ενέργεια. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι διακίνησης της ενέργειας, έναντι της απολήξεως των αγωγών πετρελαίου στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου και του Σουέζ, που αποτελεί την πύλη εισόδου πετρελαιοφόρων στη Μεσόγειο.
Το πετρέλαιο από τον Περσικό Κόλπο, το Σουέζ και τις νότιες θάλασσες της Κύπρου, διακινείται προς την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα.
Το πετρέλαιο από την Κασπία Θάλασσα, δια του μεγάλου μήκους αγωγού BTC (Μπακού-Τυφλίδα-Τσεϊχάν) με δυνατότητα διακίνησης 1 εκατομμυρίου βαρελιών ημερησίως, καταλήγει στο λιμάνι Τσεϊχάν της Τουρκίας και από εκεί, δια των θαλασσίων ζωνών της Κύπρου, μεταφέρεται προς τη Δύση.
Το πετρέλαιο από το Βόρειο Ιράκ, δια του 600 μιλίων αγωγού Κιρκούκ-Τσεϊχάν με δυνατότητα να διακινεί 1,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, καταλήγει στο λιμάνι του Τσεϊχάν και από εκεί μεταφέρεται στη Δύση. Επίσης από το Βόρειο Ιράκ, το πετρέλαιο με αγωγούς διακινείται στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου έναντι της Κύπρου (Συρία, Ισραήλ).
Το λιμάνι του Τσεϊχάν, στο Κόλπο της Αλεξανδρέττας έναντι της Κύπρου, εξελίσσεται σε μεγάλο ενεργειακό κόμβο για τη διακίνηση της ενέργειας από την Κασπία και το Βόρειο Ιράκ προς τη Δύση. Προγραμματίζεται και η διακίνηση ενέργειας από Τσεϊχάν και προς Ανατολή, μέσω της ανατολικής θαλάσσιας ζώνης της Κύπρου, στο λιμάνι Ασκελόν του Ισραήλ, από εκεί με αγωγό προς το λιμάνι Εϊλάτ στο Κόλπο Άκαμπα και ακολούθως με πετρελαιοφόρα προς την Ινδία. Επίσης προγραμματίζεται, η διακίνηση ενέργειας από Τσεϊχάν προς Μέση Ανατολή (Νοβορόσικ-Σαμψούντα-Τσεϊχάν-Μέση Ανατολή).
Στο θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου, στις θαλάσσιες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες της Αιγύπτου και Ισραήλ, έχουν εντοπισθεί μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι παρόμοια αποθέματα υπάρχουν και στην ΑΟΖ της Κύπρου. Το στοιχείο αυτό δίδει νέα διάσταση στη γεωπολιτική σημασία της Κύπρου.
Η Ανατολική Μεσόγειος εξελίσσεται σε περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για:
· Διακίνηση της ενέργειας.
· Παραγωγή φυσικού αερίου.
· Αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών που πηγάζουν από τη Μέση Ανατολή.
Οι μεγάλες δυνάμεις και οι εταιρείες πετρελαίου, επειδή διακυβεύονται ύψιστα ζωτικά συμφέροντα τους, ενδιαφέρονται και επενδύουν στην ενεργειακή ασφάλεια που αφορά τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας (Αγωγοί-Πετρελαιοφόρα).
Η Κύπρος, λόγω της θέσεως της, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο αν ενταχθεί πλήρως στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της ΕΕ.
Η Τουρκία επιβουλεύεται το θαλάσσιο χώρο της Κύπρου, δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay 1982 και δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ούτε τις συμφωνίες που υπέγραψε η ΚΔ για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο (2003) και το Ισραήλ (2007). Παραβιάζει συστηματικά το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ΚΔ και παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες που πραγματοποιεί η ΚΔ στην ΑΟΖ της.
Η Τουρκία θεωρεί την αλυσίδα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, της Δωδεκανήσου και τη Κύπρο ως αναχώματα, που παρεμποδίζουν την επέκταση της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ως εν δυνάμει βατήρες επιθετικών ενεργειών εναντίον της. Για το λόγο αυτό, επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση και τον έλεγχο τους. Επισημαίνεται, ότι η Τουρκία, με το σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κυπριακού, θα επετύγχανε το στόχο της αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, αν υιοθετείτο το σχέδιο.
Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο
Η Κύπρος γειτνιάζει προς την ασταθή περιοχή της Μέσης Ανατολής στο πιο ευαίσθητο τμήμα των συνόρων της ΕΕ, από όπου ενδέχεται να προκύψουν απειλές κατά της ασφάλειας της, αλλά και της ΕΕ. Κυρίως ασύμμετρες απειλές, όπως:
· Τρομοκρατία.
· Διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής.
· Λαθρεμπόριο όπλων.
· Οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση ναρκωτικών και παράνομων μεταναστών.
· Θρησκευτικός φανατισμός.
Οι ασύμμετρες απειλές είναι ασαφείς, πολύμορφες, λιγότερο ευδιάκριτες, λιγότερο προβλέψιμες. Η αντιμετώπιση τους απαιτεί συλλογική προσπάθεια σε διεθνές επίπεδο, συνεργασία ιδίως στις πληροφορίες και μεγάλο κόστος. Σήμερα, καμιά χώρα δεν μπορεί μόνη να αντιμετωπίσει όλες τις απειλές κατά της ασφάλειας της. Ενδεικτική είναι η συλλογική προσπάθεια με την ναυτική επιχείρηση ‘ΑΤΑΛΑΝΤΑ’ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την αντιμετώπιση των πειρατών της Σομαλίας, που απειλούν τη διακίνηση της ενέργειας και του εμπορίου από Άπω και Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.
Υποδομές στο έδαφος της Κύπρου - Λοιπά Στοιχεία
Η Κύπρος διαθέτει υποδομές στο έδαφος της (Κυπριακή Δημοκρατία, Βρετανικές Βάσεις) για:
· Αεροναυτικές διευκολύνσεις (λιμάνια, αεροδρόμια, Αεροπορικές/Ναυτικές βάσεις).
· Επιτήρηση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου (Ραντάρ ερεύνης Αέρος, Εδάφους).
· Παρακολούθηση επικοινωνιών και συλλογή πληροφοριών σε ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη (Επικοινωνιακές εγκαταστάσεις, συμμετοχή στο παγκοσμίου εμβέλειας σύστημα ‘ECHELON' από τη Βρετανία με επικοινωνιακές εγκαταστάσεις στις Βρετανικές Βάσεις).
Η Κύπρος αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας τριών Ηπείρων για θέματα εμπορίου, οικονομίας, ανθρωπιστικά, επικοινωνιών, συγκοινωνιών, πολιτιστικά, και θέματα πολιτικής και ασφάλειας.
Διαθέτει εκτεταμένο χώρο FIR και έρευνας-διάσωσης που καλύπτει μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου, από όπου διέρχεται μεγάλος όγκος θαλασσίων και εναερίων συγκοινωνιών που αποφέρουν οικονομικά οφέλη στη χώρα.
Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)
Η γεωγραφική θέση της Κύπρου εξυπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ, που τέθηκαν με τη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας που υιοθετήθηκε το 2003 (European Security Strategy [ESS]).
Οι δύο από τους τρεις στρατηγικούς στόχους της ESS ακουμπούν στη Κύπρο και συγκεκριμένα:
· Η αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών.
· Η δημιουργία ζώνης ασφάλειας στη περίμετρο της ΕΕ, ενός δακτυλίου χωρών στο Ανατολικό τμήμα της Μεσογείου, με τις οποίες να συνεργάζεται η ΕΕ.
Η Κύπρος πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελεί προωθημένο παρατηρητήριο/φυλάκιο της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Μέσης Ανατολής, για θέματα ασφάλειας και ενέργειας, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη.
Επειδή η Κύπρος δεν είναι μέλος του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (Partnership for Peace [PfP]) δεν συμμετέχει πλήρως στο πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, με δυσμενείς επιπτώσεις στην ασφάλεια της και στην αξιοποίηση της γεωπολιτικής αξίας της. Συγκεκριμένα:
· Δεν λαμβάνει διαβαθμισμένες πληροφορίες ΝΑΤΟ για θέματα ασφάλειας.
· Δεν συμμετέχει στις συνομιλίες ΝΑΤΟ-ΕΕ για θέματα ασφάλειας που αφορούν όλες τις χώρες της ΕΕ.
· Δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη διάθεση στην ΕΕ του εδάφους της (λιμάνια, αεροδρόμια, Ραντάρ) για στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ (διαδικασία «Berlin+»).
Στη PfP συμμετέχουν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου (Ελβετία, Ρωσία, Ουκρανία κλπ). Εξαίρεση αποτελεί μόνο η Κύπρος. Οι περιορισμοί, που τέθηκαν στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ, πηγάζουν από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 12 Δεκεμβρίου 2002 στη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης, όπου καθορίστηκε ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ ή της PfP και δεν έχουν υπογράψει συμφωνία ασφάλειας με το ΝΑΤΟ, δεν θα συμμετέχουν στις επιχειρήσεις της ΕΕ όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ.
Οι περιορισμοί που υφίσταται η Κύπρος στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ, επειδή δεν είναι μέλος της PfP, μειώνουν το γεωπολιτικό βάρος που έχει η Κύπρος για την ΕΕ, αφού δεν γίνεται πλήρης εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής αξίας της.
Βρετανία - Βρετανικές Βάσεις (ΒΒ)
Οι ΒΒ είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα της Βρετανίας, ιδιαίτερα εκείνα τα οποία συνδέονται με την ενέργεια και την ασφάλεια.
Τα διεθνή γεγονότα των τελευταίων χρόνων αναβάθμισαν το ρόλο των ΒΒ (επιλογές στη διακίνηση της ενέργειας, ευρείας κλίμακος τρομοκρατικές ενέργειες, πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία).
Οι ΒΒ χρησιμοποιήθηκαν για την υποστήριξη των στρατευμάτων της Βρετανίας και ΗΠΑ στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και Αφχανιστάν, καθώς και της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στη κρίση του Λιβάνου.
Στα πλαίσια λύσης του Κυπριακού, η Βρετανία επιδιώκει ισχυροποίηση, εδραίωση και διαιώνιση του καθεστώτος των ΒΒ. Αυτό θα επιτευχθεί με αφοπλισμό του Κυπριακού Κράτους, για να εκμεταλλεύεται μονοπωλιακά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, και με λύση του Κυπριακού, η οποία να αποκλείει τη δημιουργία ενός ισχυρού κράτους. Λύση, η οποία να βασίζεται στην εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των δύο κοινοτήτων, για να μην απειλείται το απαράδεκτο καθεστώς των ΒΒ που παραβιάζει την κυριαρχία και αυτονομία της ΚΔ.
Επισημαίνεται, ότι η Βρετανία, όπως εξ άλλου και η Τουρκία, επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους και θα το επετύγχανε εάν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν. Η Βρετανία, με το σχέδιο αυτό, επετύγχανε εδραίωση του καθεστώτος των ΒΒ (συμπληρωματικό πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, για να ισχυροποιηθεί με τη ψήφο του λαού), μεγαλύτερη πρόσβαση στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου (επαναχάραξη θαλασσίων ζωνών από ένα μόνο Άγγλο εμπειρογνώμονα), κίνηση των πλοίων της στο θαλάσσιο χώρο των ΒΒ «για οποιοδήποτε σκοπό» και έθετε φραγμό στη δυνατότητα της Κύπρου να προσφεύγει σε διεθνή βήματα για επίλυση διαφορών με τη Βρετανία.
ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ θεωρούν την Ανατολική Μεσόγειο «την λεωφόρο» που τους εισαγάγει μέσω των λιμένων και αεροδρομίων της στο ζωτικό χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου έχουν στρατηγικά συμφέροντα που σχετίζονται κυρίως με την ενέργεια και την ασφάλεια (ιδιαίτερα το πρόβλημα της τρομοκρατίας).
Η Ανατολική Μεσόγειος ελέγχεται από τη Τουρκία, το Ισραήλ και τη Βρετανία (ΒΒ), υπό τη στρατηγική ομπρέλα των ΗΠΑ.
Τουρκία
Επιδιώκει να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, με:
· Εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της, του μεγέθους της και της δημογραφικής ευρωστίας της.
· Προβολή της στρατιωτικής ισχύος της και, ιδιαίτερα, των αεροναυτικών δυνάμεων της και την αύξηση της αυτάρκειας της πολεμικής βιομηχανίας της.
· Έλεγχο της διακίνησης της ενέργειας προς την ΕΕ (πλέγμα αγωγών) και των υδάτων προς την Μέση Ανατολή (πλέγμα υδατοφρακτών στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη).
· Προώθηση ενός νεο-οθωμανικού εθνικισμού.
· Επιβολή ηγεμονικού ρόλου στις γειτονικές της χώρες (Ελλάδα, Αρμενία, Συρία, Ιράκ κλπ).
· Πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου.
· Ανατροπή του status quo στο Αιγαίο και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο θαλάσσιο χώρο, μεταξύ Καστελλορίζου και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΕλλάδαΗ ανατροπή του γεωπολιτικού δυναμικού προς όφελος της Τουρκίας, οδήγησε σε:
· Περιορισμό του ρόλου και της επιρροής της Ελλάδος στην Ανατολική Μεσόγειο.
· Υποχωρητικότητα της Ελλάδος έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο, για ανατροπή του status quo.
· Φθίνουσα πορεία του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου και αποδυνάμωση του αμυντικού άξονα μεταξύ των δύο χωρών.
· Επέκταση των αξιώσεων της Τουρκίας στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Καστελλορίζου-Κύπρου (Η φωνή του Θουκυδίδη αντηχεί από τα βάθη της Ιστορίας: «Ο ισχυρός προχωρεί, όσο του επιτρέπει η δύναμη του»). Δραστηριοποιείται με αεροναυτικές ασκήσεις, ασκήσεις έρευνας-διάσωσης, παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες, χαράσσει αυθαίρετα την ΑΟΖ της σε βάρος της Ελλάδος και Κύπρου.
Υπάρχει ανάγκη επαναφοράς της ισορροπίας του στρατιωτικού δυναμικού, ιδιαίτερα στη θάλασσα και τον αέρα, για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η Ελλάδα την επιθετικότητα της Τουρκίας και να διεκδικήσει μεγαλύτερο ρόλο στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό θα προσδώσει μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάρος στην Ελλάδα, αφού η περιοχή αυτή αποτελεί ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη.
5. Η Ασφάλεια στα πλαίσια Λύσης του Κυπριακού
Γενικά
Οι επιδιώξεις μας θα πρέπει να στοχεύουν προς δύο άξονες:
· Κατάργηση του υφιστάμενου Συστήματος Ασφάλειας, που βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
· Αντικατάσταση του με νέο Σύστημα Ασφάλειας, το οποίο να διασφαλίζει την:
- Ανεξαρτησία,
- Εδαφική Ακεραιότητα,
- Κυριαρχία,
- Ασφάλεια των Πολιτών και
- Προστασία των Εθνικών Συμφερόντων της Κύπρου.
Υφιστάμενο Σύστημα Ασφάλειας
Βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960, που επιβλήθηκαν στη Κύπρο για να της παραχωρηθεί περιορισμένη ανεξαρτησία.
Λειτούργησαν καταστροφικά για τη Κύπρο. Οι εγγυήτριες δυνάμεις και κυρίως η Τουρκία τις εκμεταλλεύθηκαν για την προώθηση των συμφερόντων τους σε βάρος της Κύπρου.
Η Τουρκία δίδει τη δική της ερμηνεία στο άρθρο IV της Συνθήκης Εγγυήσεως, περί μονομερούς επέμβασης των εγγυητριών δυνάμεων. Υποστηρίζει, ότι της παρέχει το δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης όπως έπραξε το 1964 (αεροπορικοί βομβαρδισμοί) και το 1974 (εισβολή). Αυτό αντίκειται προς τα άρθρα του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ 2(4), περί απειλής ή χρήσης βίας στις Διεθνείς Σχέσεις, και 53, που καθορίζει ότι μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί να εξουσιοδοτήσει στρατιωτική δράση.
Ουσιαστικά είναι άκυρες, γιατί παραβιάζουν αρχές και καταναγκαστικούς κανόνες διεθνούς δικαίου (άρθρο 53 Συνθήκης Βιέννης 1969 για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών) και οι διατάξεις τους παραβιάζονται συνεχώς επί 35 χρόνια (άρθρο 60 Συνθήκης Βιέννης 1969 για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών).
Είναι αναχρονιστικές και η διατήρηση τους θα αποτελεί μόνιμη πληγή.
Νέο Σύστημα Ασφάλειας
Είναι αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη:
· Τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος (στοχοθεσία Τουρκίας).
· Την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας.
· Τη θέση της Κύπρου σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας.
Πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
· Στη Δυνατότητα Αυτοάμυνας της Κύπρου.
· Στην πλήρη συμμετοχή της στην ΚΕΠΠΑ/ΕΕ.
· Στην ένταξη της σε περισσότερους Οργανισμούς Συλλογικής Ασφάλειας.
Η υιοθέτηση ενός νέου Συστήματος Ασφάλειας επιβάλλει:
1) Μη αποδοχή επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων χωρών, απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων και εποίκων, κατάργηση των αναχρονιστικών συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960. Αν δεν καταργηθούν θα αποτελούν μόνιμη πηγή ανωμαλίας και κηδεμόνευσης. Δεν μπορούμε να αναθέσουμε πάλιν «ρόλο προστάτη» στον σφαγέα και καταπατητή επί 35 χρόνια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν έχει εγγυητές και προστάτες.
Η Τουρκική πλευρά στις συνομιλίες υποστηρίζει τη διατήρηση των συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας1960, ενώ η δική μας την κατάργηση τους. Κατά την άποψη μου, η θέση μας για κατάργηση των Συνθηκών αποδυναμώνεται:
· Από το γεγονός ότι, η πλευρά μας υποστηρίζει αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους. Αυτό δημιουργεί κενό ασφάλειας, το οποίο θα εκμεταλλευθεί η Τουρκία για εμμονή στη διατήρηση των Συνθηκών.
· Από την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας την 5η Ιουνίου 2008 μεταξύ ΚΔ και ΗΒ, που περιλαμβάνει δέσμευση συμμόρφωσης προς τις Συνθήκες («The two Countries, reiterate their commitment to their respective obligations under the Treaties signed in 1960»). Οι Συνθήκες του 1960 περιλαμβάνουν τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης (προσδιορίζει το καθεστώς των ΒΒ), τη Συνθήκη Εγγυήσεως (επεμβατικά δικαιώματα εγγυητριών δυνάμεων) και τη Συνθήκη Συμμαχίας (διατήρηση Τουρκικών και Ελληνικών στρατευμάτων στη Κύπρο).
2) Μη αποδοχή περιορισμών:
· Στα Κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στη θάλασσα και στον αέρα.
· Στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
· Στη διάθεση του εδάφους της για υποστήριξη διεθνών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Αυτοί οι περιορισμοί είχαν τεθεί και στο σχέδιο Ανάν και υποστηρίζονται και σήμερα από τη Τουρκία.
3) Διασφάλιση Αποτελεσματικού Συστήματος εφαρμογής της λύσης (επιστροφή εδαφών, προσφύγων, περιουσιών, αποχώρηση στρατευμάτων).
4) Πλήρη συμμετοχή της Κύπρου στο πυλώνα ΚΕΠΠΑ της ΕΕ.
Αυτό προϋποθέτει ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP) και υπογραφή Συμφωνίας Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ.
Η πλευρά μας δεν υιοθετεί αυτή τη θέση. Κατά την άποψη μου είναι λανθασμένη επιλογή και πρέπει να αναθεωρηθεί, όπως ζήτησε και η Βουλή της Κύπρου κατά πλειοψηφία.
5) Διατήρηση από την Κύπρο του Δικαιώματος Αυτοάμυνας και διάθεσης ιδίων Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη βούληση του Κυπριακού Κράτους.
Το δικαίωμα της Αυτοάμυνας κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ και αποτελεί βασική παράμετρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας.
Στις συνομιλίες για τη λύση, η πλευρά μας συμφώνησε στην αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, θέση την οποία υποστηρίζουν η Τουρκία και Βρετανία. Η Κύπρος να μην έχει Ένοπλες Δυνάμεις, να έχει μόνο Αστυνομία.
Κατά την άποψη μου, αυτό θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας και επιβίωσης του Ελληνισμού στη Κύπρο. Είναι τόσα πολλά τα μειονεκτήματα, που δημιουργείται εύλογα η απορία πόσο σοβαρά μελετήθηκαν από τη πλευρά μας:
· Η γεωπολιτική διάσταση του θέματος. Η Κύπρος βρίσκεται σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας και σε περίπτωση κρίσης η αποστρατιωτικοποίηση θα παραβιασθεί από γειτονικές ή άλλες Δυνάμεις.
· Το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας. Η Κύπρος βρίσκεται εγγύς της ασταθούς περιοχής της Μέσης Ανατολής, από όπου ενδέχεται να προκύψουν ασύμμετρες απειλές κατά της ασφάλειας της Κύπρου, αλλά και της ασφάλειας της ΕΕ (τρομοκρατία, διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής, λαθρεμπόριο όπλων κλπ). Θα είναι ένα ασπόνδυλο κράτος, ανίσχυρο να ασκεί πλήρη εξουσία στην επικράτεια του σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη, έρμαιο στη βουλιμία των ξένων και της Τουρκίας.
· Η Στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο και η πολιτική της Βρετανίας για τις ΒΒ.
Η αποστρατιωτικοποίηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και Βρετανίας που θα εκμεταλλεύονται μονοπωλιακά τη γεωστρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου.
Μια ανοχύρωτη Κύπρος, πλησίον των ακτών της Τουρκίας, εξυπηρετεί την αποδεδειγμένη επεκτατική πολιτική της, που υλοποιείται συστηματικά και αδίστακτα με τελικό στόχο τον πλήρη έλεγχο και δημογραφική αλλοίωση της Κύπρου, για λόγους οι οποίοι σχετίζονται με την ασφάλεια της και τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια ανοχύρωτη Κύπρος, στο ζωτικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, εξυπηρετεί τη δικαιολόγηση της εσαεί παραμονής των ΒΒ, για την προάσπιση των συμφερόντων και των απαιτήσεων ασφαλείας της Δύσης. Αν απομακρυνθούν οι ΒΒ και η Κύπρος είναι αφοπλισμένη, ποιος θα καλύψει αυτή την απαίτηση;
· Οι υποχρεώσεις της Κύπρου στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ και των δεσμεύσεων της Συνθήκης της Λισσαβόνας, που τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Δεκεμβρίου 2009 και αποτελεί πλέον ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το άρθρο 42 της Συνθήκης δεσμεύει τα κράτη μέλη να βελτιώνουν τις στρατιωτικές δυνατότητες τους και να παρέχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα τους σε κράτος μέλος που θα δεχθεί ένοπλη επίθεση, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ.
Αυτό σημαίνει ότι, για να νομιμοποιείται η βοήθεια των κρατών μελών της ΕΕ προς ένα άλλο κράτος που δέχεται ένοπλη επίθεση, θα πρέπει αυτό το κράτος να ασκήσει το δικαίωμα αυτοάμυνας στα πλαίσια του άρθρου 51. Η αφοπλισμένη Κύπρος δεν θα μπορέσει να το πράξει χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις.
Γιατί θα πρέπει, με δική μας βούληση, να αποκλίνουμε από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να απολακτίσουμε την ομπρέλα ασφάλειας που μας προσφέρει η ΕΕ; · Η Δυνατότητα της Κύπρου:
- Να ασκεί τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της στη ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα (μπορεί π.χ. η αστυνομία να ελέγχει τον εναέριο χώρο και να χειρίζεται την αντιαεροπορική άμυνα και την παράκτια άμυνα;).
- Να προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα της.
- Να εξασφαλίζει Συνθήκες Ασφάλειας στους πολίτες της.
· Οι επιπτώσεις από το γεγονός, ότι η Κύπρος θα είναι:
- Το μοναδικό κράτος μέλος της ΕΕ χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις.
- Το μοναδικό κράτος μέλος του ΟΗΕ που θα στερηθεί το δικαιώμα της αυτοάμυνας. Υπάρχουν ελάχιστα κράτη στο κόσμο που δεν έχουν Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), κανένα όμως δεν υπάρχει που να στερείται το δικαίωμα να αποκτήσει, εάν το ίδιο κρίνει ότι χρειάζεται ΕΔ, με εξαίρεση βέβαια τα υπό κηδεμονία κράτη (προτεκτοράτα).
Αν δεν μεριμνήσουμε οι ίδιοι για την ασφάλεια μας ποιος θα το πράξει;
Τι έπραξαν οι εγγυήτριες δυνάμεις και τα ΗΕ για την προστασία μας το 1974; Ό,τι Ελληνικό περισώθηκε, οφείλεται στο αίμα κάποιων ηρωικών μονάδων της ΕΦ και της ΕΛΔΥΚ. Τα ψηφίσματα των ΗΕ για απόσυρση των στρατευμάτων εισβολής παραμένουν ανεκτέλεστα για 35 χρόνια.
Ποιος προστάτευσε τους κατοίκους της Καρπασίας; Μήπως η Συμφωνία της Γ’ Βιέννης του 1975; Από 15.000 παρέμειναν σήμερα μόνο 200, λόγω των συνθηκών τρομοκρατίας και καταπίεσης που επέβαλε η Τουρκία στους ανυπεράσπιστους αδελφούς μας. Ό,τι έπραξε στην Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξανδρέττα. Αυτό θα συνέβαινε και με τον Ελληνισμό της Κύπρου, αν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν, με μια αφοπλισμένη και ανυπεράσπιστη Κύπρο σε καθεστώς ανασφάλειας υπό την ομηρία της Τουρκίας. Αυτό θα συμβεί και σε μελλοντική λύση, αν δεν αποσύρουμε τις θέσεις μας.
Το ερώτημα που τίθεται, δεν είναι «γιατί η πανίσχυρη Τουρκία και Βρετανία επιζητούν την αποστρατιωτικοποίηση του μικρού κράτους μας». Το βασανιστικό ερώτημα είναι «γιατί το ζητούμε εμείς»! Επιζητούμε να τελούμε εσαεί υπό την κηδεμονία της Τουρκίας και Βρετανίας;
Σο επιχείρημα «τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας», η απάντηση είναι:
Οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες και λειτουργούν χωρίς συναισθηματισμούς, με γνώμονα τα συμφέροντα τους. Υπολογίζουν μόνο το κόστος, που θα τους προκαλέσει ο αντίπαλος, όσο μικρός κι αν είναι. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο όλες οι χώρες έχουν ΕΔ και όχι μόνο οι ισχυρές, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Στο επιχείρημα ότι «σε μια λύση η Τουρκία δεν θα είναι αντίπαλος», την απάντηση δίδει η γνώση της αμετακίνητης στοχοθεσίας της Τουρκίας για τη Κύπρο, όπως επαναβεβαιώνεται περιοδικά από το ΣΕΑ.
Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του ‘Στρατηγικό Βάθος’ σημειώνει, ότι «η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στη Κύπρο λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα έχει υπήρχε κανένας Τούρκος στο νησί» (σελ. 179).
Καμιά λύση του Κυπριακού δεν θα είναι βιώσιμη, αν το υπόβαθρο ασφάλειας είναι σαθρό. Το οικοδόμημα θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσε εκείνο της Ζυρίχης, όπως θα κατέρρεε εκείνο του σχεδίου Ανάν. Είχαν ως υπόβαθρο, ένα προβληματικό σύστημα ασφάλειας, βασισμένο στην απαράδεκτη στρατηγική των προτεκτοράτων, που επιβάλλουν οι ισχυρές χώρες στις αδύνατες.
Ας μη βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα, ότι θα αναθέσουμε σε άλλους την ασφάλεια μας, ότι θα αναλάβουν άλλοι το κόστος και την ευθύνη της ασφάλειας μας. Ουδείς θα το πράξει χωρίς οφέλη και χωρίς σοβαρές συνέπειες στην αυτονομία και κυριαρχία μας.
Είναι αναγκαίο, να αναθεωρήσει η πλευρά μας τη θεση για αποστρατιωτικοποίηση και να αποσύρει την πρόταση. Είναι αυτοκτονία να θυσιάζουμε το δικαίωμα της αυτοάμυνας με αντάλλαγμα, όχι την αποστρατιωτικοποίηση της Τουρκίας, αλλά «το ενδεχόμενο, να παύσει αυτή η χώρα να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο (δηλαδή να αποσύρει τις ΤΔΚ)».
Τίθενται τα ερωτήματα:
Τι ανταλλάγματα πήραμε για την αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, που αποτελεί επιδίωξη της Τουρκίας και Βρετανίας;
Το κεφάλαιο της Ασφάλειας, εκτός από την αποστρατιωτικοποίηση, περιλαμβάνει και άλλα θέματα:
- Συνθήκες Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960,
- Απομάκρυνση ξένων στρατευμάτων και εποίκων,
- Συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ,
- Διασφάλιση αποτελεσματικής μεθόδου εφαρμογής της λύσης.
Γιατί απομονώθηκε το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση του συνολικού πακέτου της Ασφάλειας;
Εξασφαλίσαμε την κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960 και την απομάκρυνση των κατοχικών δυνάμεων και εποίκων;
Είναι άγνωστες οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αφού δεν γνωρίζουμε αν συζητήθηκε επίσημα το πακέτο της Ασφάλειας, στο οποίο αναπόφευκτα εμπλέκονται οι Εγγυήτριες Δυνάμεις.
Αυτό που γνωρίζουμε, είναι η επιβεβαίωση του προέδρου της ΚΔ την 20η Νοεμβρίου 2009, ότι συμφωνήθηκε η αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, σε σχόλιο του επί δημοσιευμάτων της Τουρκικής εφημερίδας Huriyet. Δήλωσε, ότι η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα έχει στρατό, αλλά μόνο Αστυνομία.
Δεν είναι ανησυχητικό, ότι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους είναι ίσως η μοναδική πρόταση της πλευράς μας, για την οποία συμφωνούν Τουρκία και Βρετανία, χωρίς να προβάλλουν ενστάσεις όπως για όλα τα άλλα κεφάλαια; Τόσο εύκολο είναι το κεφάλαιο της Ασφάλειας;
Η πλευρά μας από καιρού υποστηρίζει τη θέση της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, περιλαμβανομένου του Κυπριακού Κράτους. Υπάρχουν επί τούτου και ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, όπως εκείνη του 1989 (30 Ιανουαρίου), όπου όλα τα κόμματα συμφώνησαν σ’ αυτή τη λανθασμένη και επικίνδυνη, κατά την άποψη μου, επιλογή.
Ίσως είναι αυτός ο λόγος, για τον οποίο δεν υπήρχε ανάλογη ευαισθησία, προβληματισμός και αντίδραση του πολιτικού κόσμου, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε για τα άλλα κεφάλαια των συνομιλιών, όπως διακυβέρνηση, περιουσίες, έποικοι.
Φαίνεται ότι γίνεται επανεκτίμηση του θέματος και είναι πολύ ενθαρρυντικό, ότι την 1η Δεκεμβρίου 2009 (ημέρα ενεργοποίησης της Συνθήκης της Λισσαβόνας) υπήρξε για πρώτη φορά δημόσια αντίδραση από τα πολιτικά κόμματα, πλην του κυβερνώντος.
Προβλήθηκε στο Λαό, ότι η αποστρατιωτικοποίηση που προτείνουμε δεν αφορά μόνο τα ξένα στρατεύματα, αλλά και του ίδιου του Κράτους μας, με δυσμενείς συνέπειες για την ασφάλεια. Αν έγινε μια λανθασμένη επιλογή στο παρελθόν, είναι προς το συμφέρον μας να επιμένουμε σ’ αυτή;
Ο πολιτικός κόσμος και τα οργανωμένα σύνολα πρέπει να ασκήσουν την επιρροή τους, για να αποσύρει η πλευρά μας την πρόταση αφοπλισμού του Κράτους μας. Αν δεν το πράξουμε, θα οδηγηθούμε σε λύση με σαθρό υπόβαθρο ασφάλειας, όπου ο Ελληνισμός της Κύπρου θα τηρείται σε κατάσταση «σιωπής των αμνών», σε αναμονή του αφανισμού του.
6. Δυσχέρειες στο κεφάλαιο Ασφάλεια
Η υιοθέτηση ενός νέου συστήματος ασφάλειας, όπως το περιγράψαμε, προσκρούει σε δύο σκοπέλους:
· Η Τουρκία εμμένει στο στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, που επιτυγχάνεται με τη διατήρηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
· Οι Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ) στις συνομιλίες υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας, σε βάρος εκείνων της Κύπρου. Όπως συνέβη και στο σχέδιο Ανάν (Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, Έρευνα-Διάσωση, Συνθήκη Μοντρέ, Διμερείς Συμφωνίες Τουρκίας-ψευδοκράτους κλπ).
Η στάση των Τ/Κ δυνατόν να οφείλεται στη πίεση που ασκούν οι ΤΔΚ και οι έποικοι. Αλλά και οι ΤΔΚ και έποικοι να αποσυρθούν, δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η συμπεριφορά τους, αφού συρρικνώθηκαν πληθυσμιακά και πλειοψηφούν οι έποικοι που πήραν την «Τ/Κ υπηκοότητα». Η στάση τους στις συνομιλίες «να υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος εκείνων της Κύπρου» δημιουργεί σοβαρά αδιέξοδα.
Η δημιουργία ενός κοινού κράτους με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, προϋποθέτει όπως οι δύο κοινότητες μοιράζονται κοινά συμφέροντα και αυτό δεν συμβαίνει. Το βλέπουμε να διαχέεται σε όλα τα κεφάλαια των συνομιλιών, όπου στις απόψεις των δύο πλευρών υπάρχει έντονη συγκρουσιακή σχέση, έλλειψη εμπιστοσύνης και κοινού οράματος. Αυτό οδηγεί σε πολύπλοκες και μη δοκιμασμένες ρυθμίσεις και μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, που προοιωνίζουν αναρίθμητα αδιέξοδα, αφού παραβιάζεται η αρχή της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων.
7. Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στο θέμα της Ασφάλειας προϋποθέτει:
· Να αποσύρει η πλευρά μας την πρόταση αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους. Το Δικαίωμα αυτοάμυνας είναι απαραβίαστο και αναφαίρετο. Το δικαιούται και ο Ελληνισμός της Κύπρου, όπως όλοι οι ελεύθεροι λαοί. Είναι απαραίτητο εφόδιο για την επιβίωση του. Δεν πρέπει να διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.
· Να αγωνισθούμε, εκμεταλλευόμενοι και την ιδιότητα μας ως κράτος μέλος της ΕΕ για να πιεσθεί η Τουρκία:
- Να εγκαταλείψει τις επεκτατικές βλέψεις της επί της Κύπρου.
- Να αποσύρει τις ΤΔΚ και τους εποίκους.
- Να αναγκασθεί σε κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
Αυτές οι προϋποθέσεις θα πρέπει να αποτελούν τις κόκκινες γραμμές μας για την Ασφάλεια, που αποτελεί με βάση και την εμπειρία της Παγκόσμιας Ιστορίας το θεμέλιο της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης.
Αν παραβιάσουμε αυτές τις γραμμές, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε ελπίδα επιβίωσης.
ΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
Posted by Greek American News
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΝΗ ΦΤΗΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΜΕ ΕΛΛΑΔΑ,ΣΚΟΠΙΑ,ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ,ΑΛΒΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ.
Η Γερμανία , η χώρα με τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, παραγκωνίζοντας την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία, καταφέρνει τώρα να δημιουργήσει μία «ζώνη φτηνής εργασίας» στη νότιο Βαλκανική(cf.PIGS), με την Ελλάδα, την Βουλγαρία και πιθανότατα τα Σκόπια και την Αλβανία, για να αντιμετωπίσει την Κίνα που εισβάλλει στις αγορές με τα φτηνά (και συνεχώς βελτιούμενα ποιοτικά) προϊόντα της: Η Γερμανία, γνωρίζοντας πως αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα φθηνά εργατικά χέρια των Κινέζων, σκέφτηκε πως μία κατάρρευση της Ελλάδας θα την ωφελούσε πολλαπλά, αφού θα κατάφερνε να δημιουργήσει πολύ φτηνούς εργάτες μέσα στην Ευρώπη, όπου με σαφέστατα μειωμένα μεταφορικά τα προϊόντα της θα ήταν ανταγωνιστικά με αυτά της Κίνας. Την ίδια στιγμή η Γερμανία ωφελείται και οικονομικά, αφού μία μείωση της δύναμης / αξίας του Euro απογειώνει τις εξαγωγές της και κινεί την βιομηχανία της που γνωρίζει προβλήματα λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Φυσικά, & οι Γερμανοί πολίτες θα μπορούν να κάνουν πλέον φτηνές διακοπές στην «ονειρεμένη» Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα η Γερμανική τουριστική Βιομηχανία θα μπορέσει να αγοράσει φτηνή ελληνική γη (η αναφορά για τα νησιά δεν ήταν καθόλου τυχαία), μειώνοντας μακροπρόθεσμα ακόμη περισσότερο το κόστος (ή τα κέρδη για τους Γερμανούς επενδυτές) των διακοπών στην Ελλάδα…!
Έτσι εξηγούνται τα περί "ανάκαμψης" , ή "επαναρρύθμισης της σχέσης παραγωγής-κατανάλωσης" , έτσι ερμηνεύεται το ότι "μεγάλος αριθμός νέων θα επιστρέψει στην ύπαιθρο και στην γεωργία", "θα στραφεί στην επαγγελματική εκπαίδευση και στην βιοπάλη,"" έτσι το ότι "η ψευδοπροοπτική του δημοσίου θα κλείσει και τα άχρηστα πτυχία, που χρησίμευαν μόνον για διορισμό, θα απαξιωθούν. "κτλ.
Πρέπει , δηλαδή, να φτάσουμε στην πλήρη ένδεια, πρέπει να βιώσουμε ολιστική ταπείνωση και εξαθλίωση και ο καθένας προσωπικά ή να μεταναστεύσουμε εκτός ζώνης των PIGS για να μην βιώσουμε την κατάντια της χώρας μας και την προσωπική μας επίσης.
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘ.
Έτσι εξηγούνται τα περί "ανάκαμψης" , ή "επαναρρύθμισης της σχέσης παραγωγής-κατανάλωσης" , έτσι ερμηνεύεται το ότι "μεγάλος αριθμός νέων θα επιστρέψει στην ύπαιθρο και στην γεωργία", "θα στραφεί στην επαγγελματική εκπαίδευση και στην βιοπάλη,"" έτσι το ότι "η ψευδοπροοπτική του δημοσίου θα κλείσει και τα άχρηστα πτυχία, που χρησίμευαν μόνον για διορισμό, θα απαξιωθούν. "κτλ.
Πρέπει , δηλαδή, να φτάσουμε στην πλήρη ένδεια, πρέπει να βιώσουμε ολιστική ταπείνωση και εξαθλίωση και ο καθένας προσωπικά ή να μεταναστεύσουμε εκτός ζώνης των PIGS για να μην βιώσουμε την κατάντια της χώρας μας και την προσωπική μας επίσης.
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘ.
Αποζημιώσεις του Γερμανικού κράτους προς την Ελλάδα, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ
Μετά τη λήξη του πολέμου οι 19 νικήτριες χώρες εξέτασαν τις αναφορές των κυβερνήσεων για το κόστος των υλικών καταστροφών που υπέστησαν και όρισαν το ύψος των επανορθώσεων ή αποζημιώσεων που όφειλαν οι νικημένοι. Η ελληνική κυβέρνηση, εν μέσω του εμφυλίου πολέμου, υπέβαλε εκτίμησε τις υλικές καταστροφές στο ύψος των 10.500.000.000 δολαρίων. Στο ποσόν αυτό περιλαμβάνονταν οι φθορές κυρίως των υποδομών: βομβαρδισμένα κτίρια από τον ελληνοϊταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο, ανατινάξεις λιμενικών εγκαταστάσεων, γεφυρών, σιδηροδρομικών σταθμών και σιδηροτροχιών, οδοστρωμάτων, δημοσίων κτιρίων κλπ. κατά τη γερμανική υποχώρηση. Στην εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης δεν ελήφθησαν υπόψη τα ακόλουθα ποσά, για τα οποία υπήρχαν ελλιπείς κρίσεις:
1. Η αξία των πλαστών γερμανικών μάρκων, που χρησιμοποίησαν τα κατοχικά στρατεύματα από τον Μάιο ως τον Αύγουστο του 1941. Πρόκειται για χρήματα με τα οποία Γερμανοί στρατιώτες και αρχές Κατοχής «αγόραζαν» προϊόντα και υπηρεσίες από τους Έλληνες. Όταν οι τελευταίοι προσήλθαν σε τραπεζικά καταστήματα και προσπάθησαν να αλλάξουν αυτά τα χρήματα με ελληνικές δραχμές, πληροφορήθηκαν ότι:
- όλα τα χαρτονομίσματα έφεραν την ένδειξη ότι τυπώθηκαν από την ανύπαρκτη «Τράπεζα Πίστεως του Ράιχ»
- κανένα χαρτονόμισμα δεν έφερε αριθμό
- κανένα χαρτονόμισμα δεν έφερε τη υπογραφή οιουδήποτε μέλους του χιτλερικού οικονομικού επιτελείου
2. Η αξία των μετάλλων που πήραν οι Γερμανοί, όταν απέσυραν τα ελληνικά κέρματα από την αγορά και τα έλιωσαν. Συγκεκριμένα πρόκειται για:
- 3,5 (ή κατ' άλλες εκτιμήσεις 1,5) τόνους ασημιού, και
- 3,5 τόνους νικελίου, που επειγόντως χρησιμοποιήθηκε στην πολεμική βιομηχανία του Ράιχ
3. Εκείνο το μέρος των ράβδων χρυσού της Ελλάδας, που δεν μπόρεσε να πάρει μαζί της η κυβέρνηση του Εμμ. Τσουδερού και του βασιλιά Γεωργίου Β΄, όταν αποχώρησε αρχικά για την Κρήτη και αργότερα για την Αφρική.
Μολαταύτα, το συμβούλιο των νικητριών δυνάμεων έκρινε ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις ήταν υπερβολικές, και μείωσε το ύψος του ποσού στα 3.400.000.000. Ας σημειώσω ότι στην Ιταλία και τη Βουλγαρία, χώρες που «προσκλήθηκαν» από τους Γερμανούς να συγκαταλάβουν την Ελλάδα το 1941, υποχρεώθηκαν να καταβάλουν αποζημιώσεις στην Ελλάδα.
Πέραν τούτων, η σημερινή γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αποπληρώσει το δάνειο που «παραχώρησε» η «ελληνική» κατοχική κυβέρνηση στο Ράιχ. Ας σημειώσω ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που «δάνεισε» στους κατακτητές της. Συγκεκριμένα, μεταξύ της «ελληνικής» και της γερμανικής πλευράς συμφωνήθηκε στη Ρώμη δάνειο ύψους 3.500.000.000 γερμανικών μάρκων. Μάλιστα, λίγον καιρό προτού καταληφθεί το Βερολίνο από τον σοβιετικό στρατό (1945), γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες ετοιμάζονταν να πληρώσουν στην Ελλάδα δόση 470.000.000 μάρκων. Αλλά το «δάνειο» αυτό δεν αποπληρώθηκε, βέβαια, ποτέ από το Ράιχ!... Οι μεταγενέστερες γερμανικές κυβερνήσεις ήταν δύο: δυτικογερμανική και ανατολικογερμανική. Υποτίθεται ότι τις αποζημιώσεις για τα δυτικά κράτη θα πλήρωνε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ τις αποζημιώσεις στα ανατολικά κράτη θα κατέβαλε η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Η Ελλάδα δεν εισέπραξε τίποτε! Η σημερινή κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Γερμανίας αφήνει να εννοηθεί ότι ο Κων. Καραμανλής συμφώνησε με τους ιθύνοντες της τότε Δυτικής Γερμανίας ότι η Ελλάδα παραιτείται της αποπληρωμής αυτών των αποζημιώσεων. Τα σχετικά έγγραφα αναφέρουν αποζημίωση 115.000.000 γερμανικών μάρκων για την αποζημίωση «Eλλήνων υπηκόων θιγέντων υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως». Ασφαλώς οι θιγέντες είναι πολλοί, τα ποσά πολύ μεγαλύτερα, και, όπως υποστήριξα προηγουμένως, αφορούν και το ελληνικό δημόσιο, εκτός από Έλληνες πολίτες ατομικά.
Εξάλλου, στην κατεχόμενη Ελλάδα υπολογίστηκαν σε 66 τα ολοκαυτώματα - η μαζική εξόντωση, σύμφωνα με τον ορισμό της έννοιας και του όρου στο πλαίσιο των δικών της Νυρεμβέργης -, αν και μόνον 57.000 σχετικές αγωγές έχουν υποβληθεί κατά του γερμανικού δημοσίου. Αξίζει να αναφέρει κανείς τι συνέβη με την αγωγή που κατέθεσαν κάτοικοι του Διστόμου σε δικαστήριο της Λεβαδειάς. Το δικαστήριο πρωτοδίκως επελήφθη της υποθέσεως και επεδίκασε αποζημίωση υπέρ των κατοίκων του Διστόμου και κατά του γερμανικού δημοσίου. Και, ενώ το γερμανικό δημόσιο δεν παρέστη στην εκδίκαση δι' αντιπροσώπου του, εντούτοις κατέφυγε κατά της πρωτόδικής απόφασης στον ’ρειο Πάγο. Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας έκρινε ότι, επειδή πρόκειται για εξαιρετικά σημαντική υπόθεση, δεν θα την εξέταζε σε τμήμα, αλλά στην ολομέλεια, την προσφυγή του γερμανικού δημοσίου. Πράγματι, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάσισε ότι η πρωτόδικη απόφαση είχε καλώς, με ψήφους 16 (υπέρ) έναντι 4 (κατά). Στη συνέχεια, η άρνηση του γερμανικού δημοσίου να αναλάβει την πληρωμή αποζημιώσεων μεταφέρθηκε σε πολιτικό (βλέπε: διακυβερνητικό) επίπεδο, χωρίς να παραλείπει τις προσφυγές στον ’ρειο Πάγο για κάθε πρωτόδικη απόφαση ελληνικού δικαστηρίου υπέρ των Ελλήνων θυμάτων και κατά του γερμανικού κράτους. Ωστόσο, οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου παρουσίασαν ποικιλία: π.χ. όταν ο Αρεοπαγίτης Ματθίας ανέλαβε να εκδικάσει σχετική προσφυγή των Γερμανών, δεν επικαλέστηκε την προγενέστερη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αλλά παρέπεμψε την υπόθεση σε ειδικό δικαστήριο με πρόεδρο τον ίδιο.
Ελευθεροτυπία 6-2-2001
Φαίνεται, πάντως, ότι οι δικαιούχοι αποζημιώσεων Έλληνες πολίτες δεν παραιτούνται των νομίμων διεκδικήσεών τους. Δείγμα της απόφασής τους να εξακολουθήσουν τη διεκδίκηση νόμιμων αποζημιώσεων από την ενωμένη πλέον Ομοσπονδιακή Γερμανία, είναι η ίδρυση συντονιστικού οργάνου, στο οποίο μετέχουν διακεκριμένοι Έλληνες πολίτες, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.
Πολεμικές αποζημιώσεις του αυστριακού κράτους προς Έλληνες πολίτες
(Από το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: http://www.mpa.gr/)
Η ΑΥΣΤΡΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Αθήνα, 14 Μαρτίου 2002 (23:25 UTC+2)
Αποζημιώσεις σε πέντε Έλληνες που εργάστηκαν καταναγκαστικά σε εργοστάσια στην Αυστρία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής επιδόθηκαν από το Αυστριακό Ταμείο Συμφιλίωσης και τον πρέσβη της Αυστρίας Ρίχαρντ Βόταβα σε ειδική τελετή που έγινε σήμερα στην πρεσβεία της χώρας στην Αθήνα.
Πρόκειται για τους Χρήστο Βλάσση, Κωνσταντίνο Ρουπακώστα, Παναγιώτη Γρίβα, Γιώργο Χαραλαμπίδη και Γιολάντα Τερέντσιο, στους οποίους δόθηκε αποζημίωση ύψους 2.543 ευρώ.
Ο κ. Πόλιτζερ, υπογράμμισε ότι στόχος της εκδήλωσης ήταν να παρακινηθούν οι Ελληνες που υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία να υποβάλουν τις σχετικές αιτήσεις στο Ταμείο ώστε να αποζημιωθούν.
Μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί στο ταμείο 200 αιτήσεις ενώ οι δικαιούχοι υπολογίζεται ότι είναι 1000 με 2000. Η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων λήγει στις 27 Νοεμβρίου του 2002, ενώ την αποζημίωση μπορούν να πάρουν και οι κληρονόμοι όσων δικαιούχων απεβίωσαν μετά τις 15 Φεβρουαρίου του 2000.
1. Η αξία των πλαστών γερμανικών μάρκων, που χρησιμοποίησαν τα κατοχικά στρατεύματα από τον Μάιο ως τον Αύγουστο του 1941. Πρόκειται για χρήματα με τα οποία Γερμανοί στρατιώτες και αρχές Κατοχής «αγόραζαν» προϊόντα και υπηρεσίες από τους Έλληνες. Όταν οι τελευταίοι προσήλθαν σε τραπεζικά καταστήματα και προσπάθησαν να αλλάξουν αυτά τα χρήματα με ελληνικές δραχμές, πληροφορήθηκαν ότι:
- όλα τα χαρτονομίσματα έφεραν την ένδειξη ότι τυπώθηκαν από την ανύπαρκτη «Τράπεζα Πίστεως του Ράιχ»
- κανένα χαρτονόμισμα δεν έφερε αριθμό
- κανένα χαρτονόμισμα δεν έφερε τη υπογραφή οιουδήποτε μέλους του χιτλερικού οικονομικού επιτελείου
2. Η αξία των μετάλλων που πήραν οι Γερμανοί, όταν απέσυραν τα ελληνικά κέρματα από την αγορά και τα έλιωσαν. Συγκεκριμένα πρόκειται για:
- 3,5 (ή κατ' άλλες εκτιμήσεις 1,5) τόνους ασημιού, και
- 3,5 τόνους νικελίου, που επειγόντως χρησιμοποιήθηκε στην πολεμική βιομηχανία του Ράιχ
3. Εκείνο το μέρος των ράβδων χρυσού της Ελλάδας, που δεν μπόρεσε να πάρει μαζί της η κυβέρνηση του Εμμ. Τσουδερού και του βασιλιά Γεωργίου Β΄, όταν αποχώρησε αρχικά για την Κρήτη και αργότερα για την Αφρική.
Μολαταύτα, το συμβούλιο των νικητριών δυνάμεων έκρινε ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις ήταν υπερβολικές, και μείωσε το ύψος του ποσού στα 3.400.000.000. Ας σημειώσω ότι στην Ιταλία και τη Βουλγαρία, χώρες που «προσκλήθηκαν» από τους Γερμανούς να συγκαταλάβουν την Ελλάδα το 1941, υποχρεώθηκαν να καταβάλουν αποζημιώσεις στην Ελλάδα.
Πέραν τούτων, η σημερινή γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αποπληρώσει το δάνειο που «παραχώρησε» η «ελληνική» κατοχική κυβέρνηση στο Ράιχ. Ας σημειώσω ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που «δάνεισε» στους κατακτητές της. Συγκεκριμένα, μεταξύ της «ελληνικής» και της γερμανικής πλευράς συμφωνήθηκε στη Ρώμη δάνειο ύψους 3.500.000.000 γερμανικών μάρκων. Μάλιστα, λίγον καιρό προτού καταληφθεί το Βερολίνο από τον σοβιετικό στρατό (1945), γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες ετοιμάζονταν να πληρώσουν στην Ελλάδα δόση 470.000.000 μάρκων. Αλλά το «δάνειο» αυτό δεν αποπληρώθηκε, βέβαια, ποτέ από το Ράιχ!... Οι μεταγενέστερες γερμανικές κυβερνήσεις ήταν δύο: δυτικογερμανική και ανατολικογερμανική. Υποτίθεται ότι τις αποζημιώσεις για τα δυτικά κράτη θα πλήρωνε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ τις αποζημιώσεις στα ανατολικά κράτη θα κατέβαλε η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Η Ελλάδα δεν εισέπραξε τίποτε! Η σημερινή κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Γερμανίας αφήνει να εννοηθεί ότι ο Κων. Καραμανλής συμφώνησε με τους ιθύνοντες της τότε Δυτικής Γερμανίας ότι η Ελλάδα παραιτείται της αποπληρωμής αυτών των αποζημιώσεων. Τα σχετικά έγγραφα αναφέρουν αποζημίωση 115.000.000 γερμανικών μάρκων για την αποζημίωση «Eλλήνων υπηκόων θιγέντων υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως». Ασφαλώς οι θιγέντες είναι πολλοί, τα ποσά πολύ μεγαλύτερα, και, όπως υποστήριξα προηγουμένως, αφορούν και το ελληνικό δημόσιο, εκτός από Έλληνες πολίτες ατομικά.
Εξάλλου, στην κατεχόμενη Ελλάδα υπολογίστηκαν σε 66 τα ολοκαυτώματα - η μαζική εξόντωση, σύμφωνα με τον ορισμό της έννοιας και του όρου στο πλαίσιο των δικών της Νυρεμβέργης -, αν και μόνον 57.000 σχετικές αγωγές έχουν υποβληθεί κατά του γερμανικού δημοσίου. Αξίζει να αναφέρει κανείς τι συνέβη με την αγωγή που κατέθεσαν κάτοικοι του Διστόμου σε δικαστήριο της Λεβαδειάς. Το δικαστήριο πρωτοδίκως επελήφθη της υποθέσεως και επεδίκασε αποζημίωση υπέρ των κατοίκων του Διστόμου και κατά του γερμανικού δημοσίου. Και, ενώ το γερμανικό δημόσιο δεν παρέστη στην εκδίκαση δι' αντιπροσώπου του, εντούτοις κατέφυγε κατά της πρωτόδικής απόφασης στον ’ρειο Πάγο. Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας έκρινε ότι, επειδή πρόκειται για εξαιρετικά σημαντική υπόθεση, δεν θα την εξέταζε σε τμήμα, αλλά στην ολομέλεια, την προσφυγή του γερμανικού δημοσίου. Πράγματι, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάσισε ότι η πρωτόδικη απόφαση είχε καλώς, με ψήφους 16 (υπέρ) έναντι 4 (κατά). Στη συνέχεια, η άρνηση του γερμανικού δημοσίου να αναλάβει την πληρωμή αποζημιώσεων μεταφέρθηκε σε πολιτικό (βλέπε: διακυβερνητικό) επίπεδο, χωρίς να παραλείπει τις προσφυγές στον ’ρειο Πάγο για κάθε πρωτόδικη απόφαση ελληνικού δικαστηρίου υπέρ των Ελλήνων θυμάτων και κατά του γερμανικού κράτους. Ωστόσο, οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου παρουσίασαν ποικιλία: π.χ. όταν ο Αρεοπαγίτης Ματθίας ανέλαβε να εκδικάσει σχετική προσφυγή των Γερμανών, δεν επικαλέστηκε την προγενέστερη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αλλά παρέπεμψε την υπόθεση σε ειδικό δικαστήριο με πρόεδρο τον ίδιο.
Ελευθεροτυπία 6-2-2001
Φαίνεται, πάντως, ότι οι δικαιούχοι αποζημιώσεων Έλληνες πολίτες δεν παραιτούνται των νομίμων διεκδικήσεών τους. Δείγμα της απόφασής τους να εξακολουθήσουν τη διεκδίκηση νόμιμων αποζημιώσεων από την ενωμένη πλέον Ομοσπονδιακή Γερμανία, είναι η ίδρυση συντονιστικού οργάνου, στο οποίο μετέχουν διακεκριμένοι Έλληνες πολίτες, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.
Πολεμικές αποζημιώσεις του αυστριακού κράτους προς Έλληνες πολίτες
(Από το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: http://www.mpa.gr/)
Η ΑΥΣΤΡΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Αθήνα, 14 Μαρτίου 2002 (23:25 UTC+2)
Αποζημιώσεις σε πέντε Έλληνες που εργάστηκαν καταναγκαστικά σε εργοστάσια στην Αυστρία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής επιδόθηκαν από το Αυστριακό Ταμείο Συμφιλίωσης και τον πρέσβη της Αυστρίας Ρίχαρντ Βόταβα σε ειδική τελετή που έγινε σήμερα στην πρεσβεία της χώρας στην Αθήνα.
Πρόκειται για τους Χρήστο Βλάσση, Κωνσταντίνο Ρουπακώστα, Παναγιώτη Γρίβα, Γιώργο Χαραλαμπίδη και Γιολάντα Τερέντσιο, στους οποίους δόθηκε αποζημίωση ύψους 2.543 ευρώ.
Ο κ. Πόλιτζερ, υπογράμμισε ότι στόχος της εκδήλωσης ήταν να παρακινηθούν οι Ελληνες που υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία να υποβάλουν τις σχετικές αιτήσεις στο Ταμείο ώστε να αποζημιωθούν.
Μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί στο ταμείο 200 αιτήσεις ενώ οι δικαιούχοι υπολογίζεται ότι είναι 1000 με 2000. Η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων λήγει στις 27 Νοεμβρίου του 2002, ενώ την αποζημίωση μπορούν να πάρουν και οι κληρονόμοι όσων δικαιούχων απεβίωσαν μετά τις 15 Φεβρουαρίου του 2000.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)