Μετά τη λήξη του πολέμου οι 19 νικήτριες χώρες εξέτασαν τις αναφορές των κυβερνήσεων για το κόστος των υλικών καταστροφών που υπέστησαν και όρισαν το ύψος των επανορθώσεων ή αποζημιώσεων που όφειλαν οι νικημένοι. Η ελληνική κυβέρνηση, εν μέσω του εμφυλίου πολέμου, υπέβαλε εκτίμησε τις υλικές καταστροφές στο ύψος των 10.500.000.000 δολαρίων. Στο ποσόν αυτό περιλαμβάνονταν οι φθορές κυρίως των υποδομών: βομβαρδισμένα κτίρια από τον ελληνοϊταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο, ανατινάξεις λιμενικών εγκαταστάσεων, γεφυρών, σιδηροδρομικών σταθμών και σιδηροτροχιών, οδοστρωμάτων, δημοσίων κτιρίων κλπ. κατά τη γερμανική υποχώρηση. Στην εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης δεν ελήφθησαν υπόψη τα ακόλουθα ποσά, για τα οποία υπήρχαν ελλιπείς κρίσεις:
1. Η αξία των πλαστών γερμανικών μάρκων, που χρησιμοποίησαν τα κατοχικά στρατεύματα από τον Μάιο ως τον Αύγουστο του 1941. Πρόκειται για χρήματα με τα οποία Γερμανοί στρατιώτες και αρχές Κατοχής «αγόραζαν» προϊόντα και υπηρεσίες από τους Έλληνες. Όταν οι τελευταίοι προσήλθαν σε τραπεζικά καταστήματα και προσπάθησαν να αλλάξουν αυτά τα χρήματα με ελληνικές δραχμές, πληροφορήθηκαν ότι:
- όλα τα χαρτονομίσματα έφεραν την ένδειξη ότι τυπώθηκαν από την ανύπαρκτη «Τράπεζα Πίστεως του Ράιχ»
- κανένα χαρτονόμισμα δεν έφερε αριθμό
- κανένα χαρτονόμισμα δεν έφερε τη υπογραφή οιουδήποτε μέλους του χιτλερικού οικονομικού επιτελείου
2. Η αξία των μετάλλων που πήραν οι Γερμανοί, όταν απέσυραν τα ελληνικά κέρματα από την αγορά και τα έλιωσαν. Συγκεκριμένα πρόκειται για:
- 3,5 (ή κατ' άλλες εκτιμήσεις 1,5) τόνους ασημιού, και
- 3,5 τόνους νικελίου, που επειγόντως χρησιμοποιήθηκε στην πολεμική βιομηχανία του Ράιχ
3. Εκείνο το μέρος των ράβδων χρυσού της Ελλάδας, που δεν μπόρεσε να πάρει μαζί της η κυβέρνηση του Εμμ. Τσουδερού και του βασιλιά Γεωργίου Β΄, όταν αποχώρησε αρχικά για την Κρήτη και αργότερα για την Αφρική.
Μολαταύτα, το συμβούλιο των νικητριών δυνάμεων έκρινε ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις ήταν υπερβολικές, και μείωσε το ύψος του ποσού στα 3.400.000.000. Ας σημειώσω ότι στην Ιταλία και τη Βουλγαρία, χώρες που «προσκλήθηκαν» από τους Γερμανούς να συγκαταλάβουν την Ελλάδα το 1941, υποχρεώθηκαν να καταβάλουν αποζημιώσεις στην Ελλάδα.
Πέραν τούτων, η σημερινή γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αποπληρώσει το δάνειο που «παραχώρησε» η «ελληνική» κατοχική κυβέρνηση στο Ράιχ. Ας σημειώσω ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που «δάνεισε» στους κατακτητές της. Συγκεκριμένα, μεταξύ της «ελληνικής» και της γερμανικής πλευράς συμφωνήθηκε στη Ρώμη δάνειο ύψους 3.500.000.000 γερμανικών μάρκων. Μάλιστα, λίγον καιρό προτού καταληφθεί το Βερολίνο από τον σοβιετικό στρατό (1945), γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες ετοιμάζονταν να πληρώσουν στην Ελλάδα δόση 470.000.000 μάρκων. Αλλά το «δάνειο» αυτό δεν αποπληρώθηκε, βέβαια, ποτέ από το Ράιχ!... Οι μεταγενέστερες γερμανικές κυβερνήσεις ήταν δύο: δυτικογερμανική και ανατολικογερμανική. Υποτίθεται ότι τις αποζημιώσεις για τα δυτικά κράτη θα πλήρωνε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ τις αποζημιώσεις στα ανατολικά κράτη θα κατέβαλε η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Η Ελλάδα δεν εισέπραξε τίποτε! Η σημερινή κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Γερμανίας αφήνει να εννοηθεί ότι ο Κων. Καραμανλής συμφώνησε με τους ιθύνοντες της τότε Δυτικής Γερμανίας ότι η Ελλάδα παραιτείται της αποπληρωμής αυτών των αποζημιώσεων. Τα σχετικά έγγραφα αναφέρουν αποζημίωση 115.000.000 γερμανικών μάρκων για την αποζημίωση «Eλλήνων υπηκόων θιγέντων υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως». Ασφαλώς οι θιγέντες είναι πολλοί, τα ποσά πολύ μεγαλύτερα, και, όπως υποστήριξα προηγουμένως, αφορούν και το ελληνικό δημόσιο, εκτός από Έλληνες πολίτες ατομικά.
Εξάλλου, στην κατεχόμενη Ελλάδα υπολογίστηκαν σε 66 τα ολοκαυτώματα - η μαζική εξόντωση, σύμφωνα με τον ορισμό της έννοιας και του όρου στο πλαίσιο των δικών της Νυρεμβέργης -, αν και μόνον 57.000 σχετικές αγωγές έχουν υποβληθεί κατά του γερμανικού δημοσίου. Αξίζει να αναφέρει κανείς τι συνέβη με την αγωγή που κατέθεσαν κάτοικοι του Διστόμου σε δικαστήριο της Λεβαδειάς. Το δικαστήριο πρωτοδίκως επελήφθη της υποθέσεως και επεδίκασε αποζημίωση υπέρ των κατοίκων του Διστόμου και κατά του γερμανικού δημοσίου. Και, ενώ το γερμανικό δημόσιο δεν παρέστη στην εκδίκαση δι' αντιπροσώπου του, εντούτοις κατέφυγε κατά της πρωτόδικής απόφασης στον ’ρειο Πάγο. Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας έκρινε ότι, επειδή πρόκειται για εξαιρετικά σημαντική υπόθεση, δεν θα την εξέταζε σε τμήμα, αλλά στην ολομέλεια, την προσφυγή του γερμανικού δημοσίου. Πράγματι, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάσισε ότι η πρωτόδικη απόφαση είχε καλώς, με ψήφους 16 (υπέρ) έναντι 4 (κατά). Στη συνέχεια, η άρνηση του γερμανικού δημοσίου να αναλάβει την πληρωμή αποζημιώσεων μεταφέρθηκε σε πολιτικό (βλέπε: διακυβερνητικό) επίπεδο, χωρίς να παραλείπει τις προσφυγές στον ’ρειο Πάγο για κάθε πρωτόδικη απόφαση ελληνικού δικαστηρίου υπέρ των Ελλήνων θυμάτων και κατά του γερμανικού κράτους. Ωστόσο, οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου παρουσίασαν ποικιλία: π.χ. όταν ο Αρεοπαγίτης Ματθίας ανέλαβε να εκδικάσει σχετική προσφυγή των Γερμανών, δεν επικαλέστηκε την προγενέστερη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αλλά παρέπεμψε την υπόθεση σε ειδικό δικαστήριο με πρόεδρο τον ίδιο.
Ελευθεροτυπία 6-2-2001
Φαίνεται, πάντως, ότι οι δικαιούχοι αποζημιώσεων Έλληνες πολίτες δεν παραιτούνται των νομίμων διεκδικήσεών τους. Δείγμα της απόφασής τους να εξακολουθήσουν τη διεκδίκηση νόμιμων αποζημιώσεων από την ενωμένη πλέον Ομοσπονδιακή Γερμανία, είναι η ίδρυση συντονιστικού οργάνου, στο οποίο μετέχουν διακεκριμένοι Έλληνες πολίτες, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.
Πολεμικές αποζημιώσεις του αυστριακού κράτους προς Έλληνες πολίτες
(Από το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: http://www.mpa.gr/)
Η ΑΥΣΤΡΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Αθήνα, 14 Μαρτίου 2002 (23:25 UTC+2)
Αποζημιώσεις σε πέντε Έλληνες που εργάστηκαν καταναγκαστικά σε εργοστάσια στην Αυστρία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής επιδόθηκαν από το Αυστριακό Ταμείο Συμφιλίωσης και τον πρέσβη της Αυστρίας Ρίχαρντ Βόταβα σε ειδική τελετή που έγινε σήμερα στην πρεσβεία της χώρας στην Αθήνα.
Πρόκειται για τους Χρήστο Βλάσση, Κωνσταντίνο Ρουπακώστα, Παναγιώτη Γρίβα, Γιώργο Χαραλαμπίδη και Γιολάντα Τερέντσιο, στους οποίους δόθηκε αποζημίωση ύψους 2.543 ευρώ.
Ο κ. Πόλιτζερ, υπογράμμισε ότι στόχος της εκδήλωσης ήταν να παρακινηθούν οι Ελληνες που υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία να υποβάλουν τις σχετικές αιτήσεις στο Ταμείο ώστε να αποζημιωθούν.
Μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί στο ταμείο 200 αιτήσεις ενώ οι δικαιούχοι υπολογίζεται ότι είναι 1000 με 2000. Η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων λήγει στις 27 Νοεμβρίου του 2002, ενώ την αποζημίωση μπορούν να πάρουν και οι κληρονόμοι όσων δικαιούχων απεβίωσαν μετά τις 15 Φεβρουαρίου του 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου