Επίθεση κατά των γερμανών πολιτικών εξαπολύει ο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο, κατηγορώντας τους ότι έκαναν πολύ λίγα για να προασπίσουν το ευρώ, το οποίο ταλανίζεται αφότου ξέσπασε η ελληνική κρίση.
Μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, σε συνέντευξη που θα δημοσιευθεί την Τρίτη, ο κ. Μπαρόζο αναφέρει.....
«Τα τελευταία χρόνο δεν βρέθηκαν πολλές σημαντικές φωνές στη γερμανική πολιτική, για να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη σε ποιο βαθμό ήταν σημαντικό για τη Γερμανία να έχει το ευρώ. Οι πολιτικοί θα πρέπει επίσης να πουν πως η γερμανική οικονομία θα πήγαινε πολύ χειρότερα χωρίς το ευρώ».
Τις τελευταίες εβδομάδες, η πλειοψηφία των Γερμανών απέρριπτε την ιδέα ενός σχεδίου βοήθειας προς την Ελλάδα, μερικές φορές με όρους πολύ δηλητηριώδεις, και η κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ φαινόταν να διστάζει προτού υποχωρήσει.
«Η διαδικασία απόφασής μας απλώς κράτησε υπερβολικά πολύ. Οι αγορές είδαν πολλά αντιφατικά σημάδια» είπε ο Μπαρόζο.
Απαντώντας εξάλλου στις επικρίσεις για το κοινό νόμισμα, κυρίως στη Γερμανία, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπενθύμισε πως «το ευρώ δεν ήταν μια επινόηση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας ή της Ισπανίας. Ήταν ένα γαλλο-γερμανικό σχέδιο».
«Η Ελλάδα αλλοίωσε και παραποίησε (τα στοιχεία της). Αυτό είναι απαράδεκτο. Αλλά και η Γερμανία δεν συμπεριφέρθηκε πάντοτε σύμφωνα με το πνεύμα του Συμφώνου Σταθερότητας» προσέθεσε.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξέφρασε και πάλι την πεποίθηση ότι «το ευρώ δεν θα αποτύχει». «Είναι ένα πολύ ισχυρό νομισμα» διαβεβαίωσε, προσθέτοντας πως στην παρούσα κρίση «το ευρώ δεν είναι το πρόβλημα», αλλά τα ελλείμματα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε πρόσφατα μεγαλύτερο έλεγχο των προϋπολογισμών των κρατών μελών. Μία πρώτη σύνοδος υπό τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χέρμαν βαν Ρομπέι, πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα προκειμένου να ενισχύσει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Ζ.Μπαρόζο εξέφρασε επιφυλάξεις σε ορισμένες προτάσεις που προώθησε η κυβέρνηση της Μέρκελ, εκτιμώντας κυρίως πως είναι «σχεδόν αδύνατο» να πάει κανείς πιο πέρα από τις υπάρχουσες συνθήκες στον περιορισμό του δικαιώματος ψήφου των χωρών με μεγάλο έλλειμμα.
Η Γερμανία οραματίζεται την αναστολή τουλάχιστον για ένα χρόνο των δικαιωμάτων ψήφου για τις αποφάσεις που λαμβάνονται στο επίπεδο της ΕΕ.
Ο Μπαρόζο χαρακτήρισε επίσης «εικασία» την ιδέα, σύμφωνα με την οποία μία χώρα μπορεί να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα.
Κυριακή 30 Μαΐου 2010
ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.
Επεσαν οι μάσκες. Από εκεί που όλο το πρόβλημα ήταν -υποτίθεται - η «σπατάλη» των Ελλήνων που «ζούσαν με δανεικά» και οι λογιστικές απάτες της κυβέρνησης Καραμανλή, ξαφνικά, σε ολόκληρη την Ευρώπη οι ηγέτες της προωθούν ακραία μέτρα λιτότητας! Σε κόλαση -κοινωνική και πολιτική- μεταβλήθηκε απότομα η Γηραιά Ηπειρος. Ενα εκατομμύριο Γάλλοι εργαζόμενοι βγήκαν την Πέμπτη στους δρόμους εναντίον των μέτρων του Σαρκοζί για το Ασφαλιστικό. Γενική απεργία προετοιμάζεται στην Ιταλία εναντίον των μέτρων λιτότητας του Μπερλουσκόνι.
Με μία (!) ψήφο διαφορά διασώθηκε η κυβέρνηση Θαπατέρο στην Ισπανία. Θα είχε ανατραπεί εξαιτίας των μέτρων λιτότητας που πέρασε αν δεν τον έσωζαν με την αποχή τους οι δεξιοί Καταλανοί εθνικιστές βουλευτές και οι ομοϊδεάτες τους από τις Κανάριες Νήσους. Ενας από τους δεκατρείς να ψήφιζε κατά του σοσιαλιστή Θαπατέρο, η κυβέρνησή του θα κατέρρεε. Με την αποχή των βουλευτών της Δεξιάς διασώθηκε από πρόταση μομφής εξαιτίας μέτρων λιτότητας που προωθεί και ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Ζοζέ Σόκρατες.
Κοινωνικός πόλεμος έχει εξαπολυθεί εναντίον των εργαζομένων σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Επιχειρείται μια βίαιη ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Παντού σχεδόν περικόπτουν, μειώνουν μισθούς και συντάξεις. Οι τραπεζίτες και τα παράσιτα του χρηματοπιστωτικού συστήματος στραγγαλίζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες για να πάρουν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους τα τρισεκατομμύρια που έχασαν στον χρηματιστηριακό «τζόγο».
Θέλουν να πάρουν πίσω όλες τις εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα! Γι’ αυτό κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Γι’ αυτό καταργούν τα επιδόματα αδείας, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Γι’ αυτό απελευθερώνουν τις απολύσεις, μειώνουν τις αποζημιώσεις. Θέλουν να στέλνουν τους εργαζόμενους από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο, αν είναι δυνατόν - γι’ αυτό αυξάνουν διαρκώς την ηλικία συνταξιοδότησης και τα χρόνια ασφαλιστικών εισφορών, μετατρέποντας παράλληλα τις συντάξεις σε επίδομα ελεημοσύνης.
Η αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων δεν τους ενδιαφέρει πλέον. Τους είναι αδιάφορο αν ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράζει προϊόντα - για τον απλούστατο λόγο ότι την πολιτική της ΕΕ υπαγορεύει τώρα το χρηματιστικό κεφάλαιο, όχι το παραγωγικό! Οσο και αν η κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων ωφελεί όλους τους επιχειρηματίες, η απληστία και ο παρασιτισμός του τραπεζικού κεφαλαίου είναι τέτοιας έντασης ώστε φέρνουν σε ολοένα και πιο δύσκολη θέση ακόμα και κολοσσούς του παραγωγικού κεφαλαίου!
Ζοφερή η Ευρώπη του μέλλοντός μας. Η αυριανή, όχι του μακρινού μέλλοντος. Διαφωνεί κατηγορηματικά με την πολιτική της ΕΕ μέχρι και ο Αμερικανός νομπελίστας της Οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς. «Η Ευρώπη βαδίζει σε κακή κατεύθυνση... Θέλει ένα συντονισμένο σχέδιο λιτότητας. Αν συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο, οδεύει τρέχοντας προς την καταστροφή» δήλωσε σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» και πρόσθεσε: «Η Ευρώπη έχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Οχι από λιτότητα που θα οδηγήσει σε έκρηξη της ανεργίας και θα φέρει ύφεση... Πάνω από όλα και πριν απ’ όλα είναι η έλλειψη αλληλεγγύης που απειλεί την επιβίωση του ευρωπαϊκού σχεδίου».
Η λιτότητα υπονομεύει την ίδια την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης. «Αν οι Βρυξέλλες ταυτιστούν πρωτίστως με πικρά προγράμματα λιτότητας, τότε μπορεί στον δημόσιο διάλογο να απονεμηθεί στην ΕΕ ένας ρόλος σαν εκείνον που αποδίδεται σε άλλα μέρη της γης στο ΔΝΤ. Να διασύρεται δηλαδή η ΕΕ ως νεοφιλελεύθερη ομάδα κρούσης που οδηγεί στη φτώχεια χώρες και λαούς» προειδοποιεί η γερμανική «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε».
Να μην περάσουν τα μέτρα της ΕΕ και του ΔΝΤ επιβάλλει, λοιπόν, όχι μόνο το συμφέρον όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων, αλλά ακόμη και το συμφέρον της ίδιας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Με μία (!) ψήφο διαφορά διασώθηκε η κυβέρνηση Θαπατέρο στην Ισπανία. Θα είχε ανατραπεί εξαιτίας των μέτρων λιτότητας που πέρασε αν δεν τον έσωζαν με την αποχή τους οι δεξιοί Καταλανοί εθνικιστές βουλευτές και οι ομοϊδεάτες τους από τις Κανάριες Νήσους. Ενας από τους δεκατρείς να ψήφιζε κατά του σοσιαλιστή Θαπατέρο, η κυβέρνησή του θα κατέρρεε. Με την αποχή των βουλευτών της Δεξιάς διασώθηκε από πρόταση μομφής εξαιτίας μέτρων λιτότητας που προωθεί και ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Ζοζέ Σόκρατες.
Κοινωνικός πόλεμος έχει εξαπολυθεί εναντίον των εργαζομένων σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Επιχειρείται μια βίαιη ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Παντού σχεδόν περικόπτουν, μειώνουν μισθούς και συντάξεις. Οι τραπεζίτες και τα παράσιτα του χρηματοπιστωτικού συστήματος στραγγαλίζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες για να πάρουν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους τα τρισεκατομμύρια που έχασαν στον χρηματιστηριακό «τζόγο».
Θέλουν να πάρουν πίσω όλες τις εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα! Γι’ αυτό κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Γι’ αυτό καταργούν τα επιδόματα αδείας, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Γι’ αυτό απελευθερώνουν τις απολύσεις, μειώνουν τις αποζημιώσεις. Θέλουν να στέλνουν τους εργαζόμενους από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο, αν είναι δυνατόν - γι’ αυτό αυξάνουν διαρκώς την ηλικία συνταξιοδότησης και τα χρόνια ασφαλιστικών εισφορών, μετατρέποντας παράλληλα τις συντάξεις σε επίδομα ελεημοσύνης.
Η αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων δεν τους ενδιαφέρει πλέον. Τους είναι αδιάφορο αν ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράζει προϊόντα - για τον απλούστατο λόγο ότι την πολιτική της ΕΕ υπαγορεύει τώρα το χρηματιστικό κεφάλαιο, όχι το παραγωγικό! Οσο και αν η κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων ωφελεί όλους τους επιχειρηματίες, η απληστία και ο παρασιτισμός του τραπεζικού κεφαλαίου είναι τέτοιας έντασης ώστε φέρνουν σε ολοένα και πιο δύσκολη θέση ακόμα και κολοσσούς του παραγωγικού κεφαλαίου!
Ζοφερή η Ευρώπη του μέλλοντός μας. Η αυριανή, όχι του μακρινού μέλλοντος. Διαφωνεί κατηγορηματικά με την πολιτική της ΕΕ μέχρι και ο Αμερικανός νομπελίστας της Οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς. «Η Ευρώπη βαδίζει σε κακή κατεύθυνση... Θέλει ένα συντονισμένο σχέδιο λιτότητας. Αν συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο, οδεύει τρέχοντας προς την καταστροφή» δήλωσε σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» και πρόσθεσε: «Η Ευρώπη έχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Οχι από λιτότητα που θα οδηγήσει σε έκρηξη της ανεργίας και θα φέρει ύφεση... Πάνω από όλα και πριν απ’ όλα είναι η έλλειψη αλληλεγγύης που απειλεί την επιβίωση του ευρωπαϊκού σχεδίου».
Η λιτότητα υπονομεύει την ίδια την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης. «Αν οι Βρυξέλλες ταυτιστούν πρωτίστως με πικρά προγράμματα λιτότητας, τότε μπορεί στον δημόσιο διάλογο να απονεμηθεί στην ΕΕ ένας ρόλος σαν εκείνον που αποδίδεται σε άλλα μέρη της γης στο ΔΝΤ. Να διασύρεται δηλαδή η ΕΕ ως νεοφιλελεύθερη ομάδα κρούσης που οδηγεί στη φτώχεια χώρες και λαούς» προειδοποιεί η γερμανική «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε».
Να μην περάσουν τα μέτρα της ΕΕ και του ΔΝΤ επιβάλλει, λοιπόν, όχι μόνο το συμφέρον όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων, αλλά ακόμη και το συμφέρον της ίδιας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)