Μέσα στον ωκεανό της αλήτικης δημοσιογραφίας, με τις ανάλογες αήθεις «αναλύσεις» των διαφόρων φερέφωνων του καθεστώτος, υπήρξε και μια εξαίρεση. Πρόκειται για τον δημοσιογράφο Τάκη Φωτόπουλο, ο οποίος στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» κάτω από τον τίτλο «ο περισπασμός της Χρυσής Αυγής», έχει ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο. Αν και ο Φωτόπουλος είναι αριστερός και παρότι σε κάποια σημεία δεν ξεφεύγει από την συστημική προπαγάνδα, σ' ότι αφορά την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, εν τούτοις δείχνει έντιμος και με αναλύσεις, οι οποίες διαθέτουν ένα υπόβαθρο σκέψης και μελέτης που δεν αποτελούν προϊόν υποβολής.
Θεωρώντας αρχικά ότι ο θάνατος του Παύλου Φύσσα «κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν προσχεδιασμένη δολοφονία, εφόσον άλλωστε δεν είχε κίνητρο η Χ.Α. να αναγκάσει ακόμη και κάποιους προστάτες της μέσα στην κοινοβουλευτική χούντα να συναινέσουν σε άγριες διώξεις εναντίον μελών της, που πιθανότατα θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στα εκλογικά ποσοστά της» ο Φωτόπουλος διαφοροποιείται από την «καρμπόν» προσέγγιση των συστημικών υβριστών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ακόμη και αν πέφτει στην παγίδα της δήθεν κρατικής προστασίας, έστω και σε μερικό βαθμό.
Λίγο πιο κάτω, όμως, υπάρχει το πιο ενδιαφέρον του άρθρου του Φωτόπουλου, το οποίο συνεχίζει μέχρι το τέλος και σας το παραθέτουμε αυτούσιο: «Ουσιαστικά, δηλαδή, η κοινοβουλευτική χούντα περίμενε να υπάρξει νεκρός για να κηρύξει ολόκληρη την οργάνωση εγκληματική, γεγονός που ιδιαίτερα βολεύει τα κόμματα που μετέχουν σε αυτή, τα οποία θα καρπωθούν και τους ψηφοφόρους που θα μετακομίσουν από τη Χ.Α., ενισχύοντας τα καταρρέοντα εκλογικά ποσοστά τους. Το γεγονός όμως ότι η Χ.Α. είχε κάποιους προστάτες στο «σύστημα» κάθε άλλο παρά την κάνει, από μόνο του, «συστημική» οργάνωση, όπως κάποιοι αφελώς, και πολλοί άλλοι εκ του πονηρού, υποστηρίζουν. Είναι άλλωστε γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της Χ.Α. όχι μόνο το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» που υποστηρίζει τους μετανάστες, μαζί με τους Σύρους και Λίβυους «επαναστάτες» που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη σφαγή του συριακού και του λιβυκού λαού!
Το ίδιο συμβαίνει με τα όργανα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ (πολιτικά, οικονομικά, ΜΜΕ, ΜΚΟ κ.λπ.) που ομόφωνα απαιτούν την απαγόρευση της Οργάνωσης -ανεξάρτητα βέβαια από το τι λέει το 15%-20% του ελληνικού λαού και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας (που προφανώς το γράφουν στα παλιότερα των παπουτσιών τους) δεν επιτρέπει παρόμοιο μέτρο. Και δεν είναι συστημική οργάνωση όχι μόνο εξαιτίας της άγριας δίωξης που υφίσταται από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ, αλλά και με βάση τους προγραμματικούς στόχους της που είναι παρόμοιοι με τους στόχους κάθε ιστορικού εθνικοσοσιαλιστικού ή «φασιστικού» κόμματος: αντίθεση τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, «Ευρώπη των εθνών» αντί για τη σημερινή «Ευρώπη του κεφαλαίου» κ.λπ. Όμως όλα αυτά είναι ανάθεμα για την Υ/Ε που διαχειρίζεται την παγκοσμιοποίηση και, σε συνεργασία με την ντόπια ελίτ, έχει επιβάλει την οικονομική κατοχή στο λαό μας, που οδηγεί στην πλήρη οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων.
Με άλλα λόγια, η φυσική βία δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός «φασιστικού» κόμματος, όπως συνήθως υποστηρίζεται. Άλλωστε, παρόμοια βία χρησιμοποιεί και η κοινοβουλευτική χούντα για να επιβάλει με τα ΜΑΤ τις επιστρατεύσεις κ.λπ., μέτρα που ποτέ δεν ενέκρινε ο λαός. Η χούντα μάλιστα αυτή συνοδεύει την πολιτική βία με οικονομική βία, που έχει ήδη οδηγήσει σε χιλιάδες αυτοκτονίες στη χώρα μας, ραγδαία αύξηση της υπογεννητικότητας που μόλις αποκαλύφθηκε, δεκάδες χιλιάδες θανάτους από έλλειψη επαρκούς υγειονομικής και φαρμακευτικής περίθαλψης και σε εκατομμύρια κατεστραμμένες ζωές. Με αυτή την έννοια, η κοινοβουλευτική χούντα είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, «φασιστική» με τη Χ.Α.
Όμως, όπως ανέφερα, ο φασιστικός χαρακτήρας μιας πολιτικής οντότητας δεν καθορίζεται μόνο από τη στάση της σε σχέση με τη βία αλλά, κυρίως, από τους προγραμματικούς στόχους της. Άλλο, βέβαια, ότι η Χ.Α. (όπως και άλλες παρόμοιες οργανώσεις) ζει σήμερα στη δεκαετία του 1930 των κρατών-εθνών, εφ' όσον βέβαια κανένας από τους προγραμματικούς στόχους της δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς και, ακόμη χειρότερα, χωρίς άμεση έξοδο από την Ε.Ε., που η Χ.Α. δεν τολμά να ζητήσει! Αλλά, αν η Χ.Α. με βάση το πρόγραμμά της δεν είναι συστημική οργάνωση (πράγμα που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι αντισυστημική), τότε γιατί άραγε να έχει κάποιους προστάτες μέσα στο σύστημα; Εδώ ερχόμαστε στο πιο επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου χαρακτηριστικό της Χ.Α.
Είναι γνωστό ότι η Υ/Ε σήμερα χρησιμοποιεί τις παντός τύπου διαιρέσεις (πολιτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές κ.λπ.) σε κάθε χώρα για να αλώσει και ενσωματώσει τους λαούς στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της κοινοβουλευτικής χούντας (π.χ. Μέση Ανατολή). Με δεδομένο ότι σύντομα θα καταλάβει και ο τελευταίος αφελής τι πραγματικά σημαίνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα κ.λπ. (είτε σήμερα τα επιβάλλει η κοινοβουλευτική χούντα είτε αύριο μια κυβέρνηση της «Αριστεράς»), η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθεί.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι κάλλιστα πιθανό ότι η Χ.Α. θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τέλειο περισπασμό από τον πραγματικό φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε: την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στα χέρια της Υ/Ε και της ντόπιας ελίτ. Έναν περισπασμό που, στην ανάγκη, θα μπορούσαν να τον εξωθήσουν ακόμη και στα όρια του εμφυλίου πολέμου, όπου τα εξαθλιωμένα από την παγκοσμιοποίηση λαϊκά στρώματα (ανένταχτα ή της Αριστεράς) θα πολεμούσαν τα αντίστοιχα εξαθλιωμένα στρώματα κάτω από τη σημαία της Χ.Α. και παρόμοιων οργανώσεων...».
Ο Φωτόπουλος, αν μη τι άλλο, έχει μια δική του έντιμη άποψη, η οποία προσεγγίζει πολύ κοντά την πραγματικότητα, αν εξαιρέσει κανείς κάποια στερεότυπα περί «προστασίας», όπως είπαμε πιο πριν. Η ουσία, πάντως, στο πολύ ενδιαφέρον αυτό κείμενο, είναι ότι, όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο Φωτόπουλος,το κατεστημένο (ντόπιο και ξένο) έχει ξεσηκωθεί εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ μαζί με όλο το υπηρετικό του προσωπικό. Ότι δεν είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συστημική οργάνωση και ότι η κοινοβουλευτική χούντα είναι κατά πολύ περισσότερο «φασιστική» από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Όσο για τα περί εμφυλίου πολέμου που υποστηρίζει, με τα οποία και κλείνει αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του, αυτό ουσιαστικά υποστηρίζει και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, οι σύμβουλοί τους και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ θέλουν να οδηγήσουν την χώρα σ' ένα νέο εμφύλιο, χρησιμοποιώντας ένα τραγικό περιστατικό προκειμένου να διασφαλίσουν τα στενά συντηρητικά τους συμφέροντα, όπως φυσικά και την συνέχιση της μνημονιακής κατοχής. Δημιουργώντας ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα και χρησιμοποιώντας τους γνωστούς παρακρατικούς κύκλους της άκρας αριστεράς θέλουν να διαιρέσουν τον Ελληνικό Λαό. Αδιαφορούν ότι η Χώρα μπορεί να οδηγηθεί σ' έναν νέο καταστροφικό εθνικό διχασμό, καθώς το μόνον που τους νοιάζει είναι το πώς θα ικανοποιηθούν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Γι' αυτό και είναι εθνικά επικίνδυνοι!
