«...Γιά χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών,
των Ασσύριων, των Βαβυλώνιων, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που
σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες. Οι 'Ελληνες όμως, πήραν τον
άνθρωπο και τον έστησαν στα πόδια του. Τον δίδαξαν να είναι υπερήφανος.
Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, έλεγε ο Σοφοκλής, αλλά τίποτα δεν είναι
πιό θαυμάσιο από τον άνθρωπο.Οι 'Ελληνες έπεισαν τον άνθρωπο, όπως ο Περικλής το τοποθέτησε, ότι ήταν δικαιωματικά ο κάτοχος και ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους γιά να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες. Οι αρχαίοι Έλληνες ενθάρρυναν την περιέργεια που είχε ο άνθρωπος γιά τον εαυτόν του και γιά τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύττοντας μαζί με τον Σωκράτη ότι μιά ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.
Οι 'Ελληνες πίστευαν στην τελειότητα σε όλα τα πράγματα, γι’ αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, που φτάνει από τον Παρθενώνα και τα ελληνικά αγάλματα, τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευρυπίδη και του Σοφοκλή, την ποίηση του Ησίοδου και του 'Ομηρου, μέχρι τα ζωγραφισμένα αγγεία ενός απλού νοικοκυριού.
Χωρίς τους 'Ελληνες μπορεί ποτέ να μην είχαμε αντιληφθεί τι είναι αυτοδιοίκηση. Αλλά, πολύ περισσότερο ακόμα και από την γλώσσα μας, τους νόμους μας, τη λογική μας, τα πρότυπά μας της αλήθειας και της ομορφιάς, χρωστάμε σε αυτούς την βαθειά αίσθηση γιά την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Από τους 'Ελληνες μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, όπως είπε ο Αριστοτέλης, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό...».
(The New York Times, Μάρτιος 1975)
Γιατί το 'Επος του '40 έχει ξεχωριστή σημασία γιά τον Ελληνισμό της Αμερικής
Με ειρωνία και κάθε άλλο παρά κολακευτικά σχόλια αντιμετώπισε ο αμερικανικός Τύπος της εποχής την επίθεση της φασιστικής και ισχυρής στρατιωτικά Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας στις 28 Οκτωβρίου 1940. Μιά ματιά στο αρχείο της έγκριτης εφημερίδας The New York Times το πιστοποιεί (σημ. σύντ.: Βλέπε αρχείο Ν. Υ. Times ή Μπάμπη Μαλαφούρη «Οι 'Ελληνες της Αμερικής 1518-1948»). Οι ιταλικές δυνάμεις θα καταλάμβαναν την μικρή και στρατιωτικά ανίσχυρη Ελλάδα σε μικρό χρονικό διάστημα και ο Μουσολίνι θα "έπινε καφέ στην Ακρόπολη", σύμφωνα με την εφημερίδα.
Η τροπή όμως των πραγμάτων διάψευσε τ' αναμενόμενα αποτελέσματα και το κλίμα άρχισε ν' αλλάζει. Η προέλαση των ελληνικών δυνάμεων στο έδαφος της Αλβανίας, η άτακτη υποχώρηση των Ιταλών, η πρώτη νίκη εναντίον του 'Αξονα και μάλιστα από μιά μικρή αδύναμη χώρα, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στον αμερικανικό λαό και τα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα της νεοϋορκέζικης εφημερίδας, από ειρωνικά μετατράπηκαν σε διθύραμβους γιά το "ελληνικό θαύμα".
Οι Αμερικανοί πολίτες άρχισαν τότε ν' αντιμετωπίζουν διαφορετικά τους 'Ελληνες μετανάστες, που αναγκάστηκαν να φτιάξουν την ΑΗΕΡΑ στην δεκαετία του '20 γιά να προστατευθούν από τις επιθέσεις των ρατσιστών -ειδικά- του Νότου. Οι "πιατάδες-μπρούκληδες" -που δεν γίνονταν αποδεκτοί κοινωνικά, ενώ στο Νότο οι επιγραφές "απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους κι 'Ελληνες" υπήρχαν ακόμα σε καταστήματα-, άρχισαν να απασχολούν τα αμερικανικά ΜΜΕ, εξαιτίας του 'Επους του '40.
Το κλίμα άλλαξε, οι Αμερικανοί άρχισαν να υποστηρίζουν τα ελληνικής ιδιοκτησίας καταστήματα στη Νέα Υόρκη και την περιοχή της Βοστώνης, αγόραζαν προϊόντα από αυτά, εκφράζοντας παράλληλα τον θαυμασμό τους γιά το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής που δημιούργησε το 'Επος του '40, ενώ τον Ιανουάριο του χρόνου 1941, σκίτσα τσολιάδων με την χαραχτηριστική λέξη "αέρα", δημοσιεύονταν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας The New York Times. Τότε καθιερώθηκε και η μεγαλειώδης παρέλαση στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, που χρόνια αργότερα άρχισε να γίνεται γιά την 25η Μαρτίου.
Το 'Επος του '40, δεν έχει μόνο ξεχωριστή σημασία γιά το ελληνικό 'Εθνος. Αποτελεί και την καθοριστική στιγμή της ιστορίας μας, που καθιέρωσε τον Ελληνισμό στην Αμερική και τον έκανε σεβαστό και υπολογίσιμο στον λαό της. Δυστυχώς όμως στις ημέρες μας, η έλλειψη γνώσης της πραγματικής ιστορίας των Ελλήνων στην Αμερική, έχει ως αποτέλεσμα παροικίες, Οργανώσεις κλπ να μην αποδίδουν την πρέπουσα τιμή στο 'Επος του '40, που αποτελεί, πραγματικά και ιστορικά, την κορυφαία, την μεγάλη στιγμή γιά τον Ελληνισμό της Αμερικής.
Γιώργος Λυκομήτρος (Σεπτέμβριος 1988)
Επιστολή Μπουαγιέ προς Αδ. Κοραή
Τον 1822, ο πρόεδρος της Αϊτής, Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, απέστειλε στην Ελληνική Επιτροπή των Παρισίων και τα μέλη του «διευθυντηρίου» της, Αδαμάντιο Κοραή, Κ. Πολυχρονιάδη, Α. Βογορίδη και Χρ. Κλωνάρη, επιστολή, με την οποίαν η χώρα της Καριβαϊκής αναγνώριζε τότε την ανεξάρτητη Ελλάδα. Είχε προηγηθεί έκκληση της επιτροπής για ηθική και υλική συμπαράσταση στον ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα.
Το γράμμα προς τον Αδαμάντιο Κοραή και τους άλλους τρεις Ελληνες, διασώθηκε, σε ελληνική μετάφραση, στο Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως του φιλικού και αγωνιστή του '21, Ιωάννου Φιλήμονος:
«Ιωάννης Πέτρου Βόγερ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Χρ. Κλωνάρην.
Εις τα Παρίσια
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20ή παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται την ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ην μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και διά των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου, εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ων έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκη, επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ου η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ης προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ' επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, ας λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεικνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ην επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας»
The name Graecos (Greek)
The name Graecos (Greek) that the West uses to identify the Hellenes is not a latin word, as many mistakenly believe, but a Greek one, because it was used for the first time to identify the members of the first Hellenic Amphictionia (that was composed by the Thesprotians - Molossoi - Chaones that lived in Epirus, Western Greece).The use of the name Graecos is mentioned by Aristotelis:
"...and she was not there forever, but after the cataclysm of Defkalion, which occurred in the Hellenic area, in fact, in the ancient Hellas, which was around Dodoni, and it changed many times the flow of Acheloos river. In that area live the Selloi and the ones that were once called Graecoi and are now called Hellenes..."
(Aristotelis, Philosopher, 384-323BC - Meteorologika, I, 14)
The first Hellenes with whom the Latins came in touch were the Hellenes of Epirus and so by the common amphictionic name Graecos they named the rest of the Hellenes as Graecous (Grekos), too. The name Graecos was used during the christianic years by the Hellenes for self-identification neglecting the name Hellinas that was considered as non-christianic and was avoided. The previous analysis is logical because for the same reason the Arabs call the Hellenes Younan which means Ionas, since the Iones (Asia Minor) were the first Hellenes that came in touch with the Arabs.
