Ζητούν και τα ρέστα

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΡΓΥΡΑΚΗΣ
Από «λογιστάκους» άλλο τίποτα. Ξεκίνησαν επί Σημίτη και τώρα κυριαρχούν. Είναι εκείνοι που με την εθνική ντροπή των Ιμίων είπαν «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Οπως κάτι αντίστοιχο θα περιμένει να ακούσει από τον σημερινό πρωθυπουργό ο Ομπάμα. Ολοι τούτοι, επί σειρά πολλών ετών, ρίχνοντας μερικά ψίχουλα στο λαουτζίκο, θέλησαν να εξαγοράσουν τη συνείδησή του και να τον μετατρέψουν σε «γιουσουφάκι» του ωχαδελφισμού και του υπερκαταναλωτισμού. Εναν ευνούχο στο χαρέμι των πασάδων της κρατικοδίαιτης πολιτικο-οικονομικής διαπλοκής, του φαγοποτιού κοινοτικών και κρατικών κονδυλίων, της κερδοσκοπίας και διαφθοράς. Η «εξαγορά» του, για να κλείνει τα μάτια σ’ όλα αυτά, ήταν ένας διορισμός στο Δημόσιο (ή και στον ιδιωτικό τομέα), η ικανοποίηση κάποιου ρουσφετιού και η «λογική» του τύπου: «Ε, αφού κλέβουμε εμείς τα χοντρά, σου επιτρέπουμε να κλέψεις κι εσύ τα ψιλά». Σε αντάλλαγμα όμως, ο «κλώνος» απαγορευόταν να σκέφτεται έννοιες όπως: κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, εθνική αξιοπρέπεια, ουσιαστική ανάπτυξη, συλλογικότητα, διεκδίκηση κ.ο.κ. Η ιδεολογία του συστήματος «καθένας για την πάρτη του» και «ο θάνατός σου η ζωή μου» έπρεπε να γίνει ιδεολογία των λοβοτομημένων.
Και τώρα, οι «νέοι λογιστές» -πρώην δευτεροκλασάτοι σύμβουλοι πρώην «σοσιαλιστών» υπουργών Οικονομίας- έχουν το θράσος να ζητούν τα ρέστα. «Μα, το ίδιο -λένε- κάνουν και οι εργαζόμενοι στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, που την τελευταία εικοσαετία εκχωρούν τη μια μετά την άλλη ιστορικές κατακτήσεις τους». Το «επιχείρημα», βέβαια, ότι θυσιάζονται αγώνες αιώνων στο βωμό του κέρδους, δήθεν για να σωθούμε, μόνον σε αδαείς μπορεί να απευθύνεται. Εν πάση περιπτώσει όμως, συγκρίνουν τις άλλες δυτικές κοινωνίες με το ελληνικό «καπιταλιστικό» σύστημα-τραβεστί (ολίγον δυτικό, ολίγον ανατολίτικο); Ο Ελληνας (και το κράτος) πληρώνει τα υψηλότερα τραπεζικά επιτόκια στην Ευρώπη. Εχει από τα πιο ακριβά σούπερ μάρκετ στην Ε.Ε., ενώ ο μισθός του είναι από τους μικρότερους. Φορολογείται για την Παιδεία, αλλά ακριβοπληρώνει την παρα-Παιδεία. Πληρώνει την Υγεία, αλλά τα «σκάει» στην παρα-Υγεία. Εχει τους χειρότερους δρόμους, αλλά τους έχει πληρώσει ακριβότερα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Το «σοκ» της 3ης Μαρτίου θα καταγραφεί στις μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια μεγάλη ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι το «παλιό» πέθανε κι έχει έρθει η ώρα για τη «Νέα Μεταπολίτευση».