Δεν είναι κυβέρνηση σε χώρα Μπανανίας

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
* Κι όμως προκειμένου να φανούν -ως δήθεν μαχητές βαλλόμενοι στις Βρυξέλλες, ότι πληρώνουν ξένες αμαρτίες της διακυβέρνησης Κ. Καραμανλή, ότι οφείλουν να πρωτοστατήσουν στην «κάθαρση»- κατάντησαν καρπαζοεισπράκτορες των Βρυξελλών. Υποτελείς της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Διότι, αποτελεί ευτελισμό (κι όχι απλό λαϊκισμό) να έρχεσαι στην Ελλάδα να υποστηρίξεις ότι στις Βρυξέλλες (γενικώς και αορίστως) σου ζητούν να γίνει έλεγχος για τα λαθεμένα στατιστικά στοιχεία, με την αξίωση να δουν «κάποιον στη φυλακή». Ετσι ακριβώς.
* Τέτοια αδιαμαρτύρητη αποτύπωση – μεταφορά αξίωση «της αυλής του Δαρείου» στα σύγχρονα χρόνια θα μπορούσε να μεταφέρει μόνο ένας υπουργός Οικονομικών της Λατινικής Αμερικής ή πρωθυπουργός χώρας – Μπανανίας.
Γιατί μόνο ντροπή θα έπρεπε να προκαλεί αυτή η αναξιοπρεπής επίκληση της «πίεσης για δίκες και καταδίκες» από τις Βρυξέλλες. Η αόριστη και εύκολα διαψεύσιμη. Ουδείς ξένος ηγέτης (κι ας υπονοεί ο πρωθυπουργός την κ. Ανγκελα Μέρκελ στις συζητήσεις του και ο κ. Παπακωνσταντίνου τρεις συναδέλφους του στο Εurogroup) θα μπορούσε ποτέ να επιβεβαιώσει ότι έκανε παρασκηνιακά τέτοια υπόδειξη παρουσία τρίτων. Γνωρίζει ότι είναι άηθες, άκομψο, αντιθεσμικό.
* Τότε γιατί υπάρχει αυτή η διαρκής αναφορά Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου σε τέτοιες πιέσεις; Το εξηγήσαμε στην αρχή. Όμως -και εδώ βρίσκεται το ευχάριστο- η ιδέα να νομιμοποιήσουν τη νέα (έκτη στη σειρά) εξεταστική επιτροπή για τα οικονομικά της περιόδου 2004-2009 δεν έπεισε ούτε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Κρίθηκε διχαστική ή αποπροσανατολιστική από όλα τα κόμματα.
Εκ των προτέρων. Θεωρείται μια επιτροπή προβληματική για το ΠΑΣΟΚ και αποτυχημένη. Στηριγμένη σε σαθρή βάση.
* Όχι μόνο, όπως έχουμε αναλύσει, γιατί ένα πολιτικό όργανο της Βουλής δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε πολιτικά ζητήματα, που έχουν λ.χ. λυθεί με τις εκλογές των 2004 και του 2007, αλλά δεν πείθει η λογική Μπανανίας.
Κανονικά οι κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου δεν έπρεπε να δεχθούν τέτοιες υποδείξεις (που δείχνουν έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς της χώρας μας) και να αντιδράσουν. Αυτό θα έκανε -με υπερβολή ίσως- το ΠΑΣΟΚ και ο Α. Παπανδρέου της δεκαετίας του 1980. Τώρα βρισκόμαστε στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση. Δεν δεχόμαστε απλώς τις αυστηρές συστάσεις νομιμότητας κάποιων (αορίστως) στις Βρυξέλλες, αλλά και μπορεί να τις επιζητούμε κιόλας.
Η απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας δεν γίνεται λόγω της αδύναμης οικονομικής μας θέσης, αλλά και της νοοτροπίας υποτέλειας στις Βρυξέλλες. Όπως αυτή διαχέεται στους «αφελείς» της Ελλάδος.