Ανθρωποι και αριθμοί

ΓΡΑΦΕΙ O XΡΗΣΤΟΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ


ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ - δεν το πιστεύαμε, το ταξίδι τέλειωσε. Τώρα, αρχίζει ο Γολγοθάς. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται πια στο χείλος του γκρεμού, όπως συνηθίσαμε τόσο καιρό να λέμε, αλλά μέσα στον ίδιο τον γκρεμό . Δίχτυ ασφαλείας δεν υπάρχει και ο μόνος τρόπος να ανακοπεί η ελεύθερη πτώση, φαίνεται να μην είναι άλλος από την υιοθέτηση μέτρων που «ματώνουν» την κοινωνία, ψαλιδίζουν το εισόδημα και υποβιβάζουν το επίπεδο ζωής των πολιτών.


ΤΟ ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ μέχρι εδώ, είναι -λίγο πολύ- μια γνωστή, πονεμένη ιστορία. Η χώρα μας πληρώνει το υπερβολικό έλλειμμα, που δημιούργησαν όχι μόνο τα δομικά κενά και οι πολυετείς διαρθρωτικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, αλλά και το όργιο σπατάλης που σφράγισε τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Το ταμείο είναι άδειο, το κόστος δανεισμού υπέρογκο και, αν φιλοδοξούμε να ανακοπεί η φορά της χρεοκοπίας, οι περιοριστικές πολιτικές φαντάζουν αναπόφευκτες.

ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ, ωστόσο, είναι άλλο: με την ανταγωνιστικότητα στα Τάρταρα, η χώρα απειλείται να εγκλωβιστεί σε έναν κύκλο λιτότητας που θα ανατροφοδοτεί διαρκώς την ύφεση και θα βαθαίνει την κρίση. Η μόνη λύση για να μην παραδοθούμε σε παρατεταμένη ανέχεια -όχι γιατί το ζητεί η Κομισιόν, αλλά για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα της αναστροφής- είναι να προωθηθούν, πέρα από τα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα, μακροπρόθεσμες πολιτικές, με μόνιμο όφελος.

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ με αριθμούς, κάθε μία μονάδα του ελλείμματος αντιστοιχεί σε οικονομίες περίπου 2,5 δισ. ευρώ. Αν μπορούσε, λοιπόν, να ελεγχθεί η κοινωνική ντροπή της εισφοροδιαφυγής (της αδήλωτης, δηλαδή, εργασίας), που εκτιμάται ότι ξεπερνάει τα 9 δισ. ευρώ, και η μη καταβολή βεβαιωμένων οφειλών επιχειρήσεων, που προσεγγίζει τα 12 δισ., δεν θα χρειάζονταν ούτε τα «παγώματα» ούτε οι περικοπές μισθών. Τα μισά από τα χρωστούμενα να συλλαμβάναμε κι ένα μέρος της φοροδιαφυγής των φυσικών προσώπων, το ύψος της οποίας δεν μπορεί καν να εκτιμηθεί, το έλλειμμα του 12,7% δεν θα ήταν ούτε το μισό.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ από τους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους να χειροκροτήσουν μέτρα που αφαιρούν εισόδημα. Οι ίδιοι, ωστόσο, θα ήταν οι πρώτοι που θα στήριζαν πολιτικές ικανές να εγγυηθούν την πάταξη της φοροκλοπής, την αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και την εμπέδωση της νομιμότητας. Αλλά, σήμερα. Γιατί αύριο είναι αργά.