Οι Γερμανοί σκεφτόντουσαν την καταδίκη του Ελληνικού λαού σε θάνατο ….. δια της πείνας. Και μη νομίζεται ότι είναι η γνώμη ενός μόνο Γερμανού, ας δούμε πως αντιμετώπισε ο Χέρμαν Γκαίρινγκ το ζήτημα της πείνας στην Ελλάδα:
«Δεν μπορούμε να μεριμνήσουμε υπερβολικά για τους Έλληνες που πεινούν. Αυτό είναι ένα κακό που θα πλήξει και πολλούς άλλους λαούς».
Αλλά και Γιοζεφ Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του με ημερομηνία 31-1-1942 σημειώνει:
« Έλαβα μιαν αξιοθρήνητη αναφορά για την κατάσταση στην Ελλάδα. Εκεί η πείνα έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση, όλα αποτελούν συνέπεια του βάναυσου βρετανικού αποκλεισμού και μάλιστα εναντίον ενός λαού που επιπόλαια θάλησε να βγάλει για λογαριασμό των Άγγλων τα κάστανα από την φωτιά. Αυτό είναι το ευχαριστώ του Λονδίνου».
Οι Γερμανοί περιγράφουν το φαινόμενο των δεινών του Ελληνικού λαού με την ψυχραιμία χειρούργου που χειρουργεί ασθενή, δες πόσο καλή γνώση είχαν της κατάστασης που υπήρχε στην Ελλάδα:
«Έφτασα στο χείλος ενός τάφου που ήταν τόσο μακρύς και τόσο φαρδύς όσο μια σχολική αίθουσα………… Στο πλάι φαίνονται οι αυλακιές από ένα κάρο. Προφανώς την ημέρα είχαν φέρει νεκρούς για να τους κατεβάσουν απευθείας από το κάρο στον λάκκο, χωρίς φέρετρα , όπως γίνεται στον πόλεμο και σε περίοδο λοιμού. Αυτή την φορά, χειμώνας 41-42 ήταν η πείνα………… Ο λάκκος ήταν ως τη μέση γεμάτος . Είχαν βάλει τους νεκρούς μέσα σαν τους καρπούς και η σοδειά ήταν καλή» Έρχαρτ Κάστνερ
Ακόμα και ο κόμης Τσιάνο στο ημερολόγιό του αναφέρει κάποιες ειρωνικές σκέψεις του Μουσολίνι:
«………. Αφού οι Γερμανοί ξάφρισαν από τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους, τώρα θέλουν να μας φορτώσουν την ευθύνη για την οικονομική κατάσταση………..» τις σκέψεις αυτές εξέφρασε διότι οι γερμανοί για τα ζητήματα της Ελλάδος θεωρούσαν ότι τον πρώτο λόγο θα έπρεπε να τον έχουν οι Ιταλοί, αυτή η λογική χαρακτηρίζεται με τον όρο «preponderanza».
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε την ευαισθησία του γερμανού πληρεξούσιου Άλτενμπουργκ, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης και προσπαθώντας να τη βελτιώσει ζητά 10.000 τόνους δημητριακών το καλοκαίρι, που φτάνουν στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο. Όμως ξεκαθαρίζεται ότι άλλη βοήθεια δεν πρόκειται να αποσταλεί. Ο Άλτενμπουργκ σε συνεργασία με την Ελληνική Εκκλησία προσέφερε πολύ θετικές υπηρεσίες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι πίεζε τις γερμανικές υπηρεσίες για αποστολή ενός «τρένου συσσιτίου» για την τροφοδοσία 60.000 πεινασμένων.
Μήπως όμως οι Βρετανοί νοιαζόντουσαν για τους πεινασμένους Έλληνες σύμμαχους τους; Ας δούμε τι έλεγαν οι υπολογισμοί του Φόρειν όφις δια στόματος του Γουόρνερ:
«Το πρόβλημα είναι : Πόσο αξίζει για μας η καλή θέληση των Ελλήνων; Έχει μεγαλύτερη σημασία για μας ο στόλος τους, η αποτελεσματικότητα της παθητικής τους αντίστασης και η ένοπλη αντίσταση των ελευθέρων στρατευμάτων τους, ώστε να διευκολύνουμε τον εφοδιασμό της Ελλάδας με σιτηρά - ή βαραίνει περισσότερο το κέρδος που τότε θα αποκομίσει ο εχθρός;
Είναι σημαντικό να έχουμε ένα υγιή πληθυσμό 7,5 εκατομμυρίων αγγλόφιλων Ελλήνων για να ενισχύσουμε τη μεταπολεμική θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο ή να αποδεχθούμε { τη μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας σε πέντε εκατομμύρια,} (ΣΣ το κείμενο στις αγκύλες ήταν σβησμένο με μια γραμμή) τη μείωση του ελληνικού πληθυσμού από πείνα , την καταστροφή της υγείας του – κυρίως των παιδιών- καθώς και τη μεταστροφή των διαθέσεών του σε βίαια αντιβρετανικές; Πρέπει να ζυγιστούν πολύ αποφασιστικά τα υπέρ και τα κατά, πριν αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε την Ελλάδα σε λιμοκτονία. Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι Έλληνες δεν θα λιμοκτονήσουν σιωπηλά. Επιπλέον θα πρέπει να υπολογίσουμε τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη των ΗΠΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου