ΘΑ ΠΑΕΙ ΤΟ ΡΑΝΤΖΟ ΣΥΝΕΦΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΑΥΛΙΑ: Συγχωνεύσεις νοσοκομείων.

Συγχωνεύσεις νοσοκομείων και εφημερίες. Υπάρχει λύση;
Γράφει ο Ευάγγελος Αναγνώστου, ιατρός
mail to Εκτυπώστε το Αρθρο Μεγαλύτερα Γράμματα Μικρότερα Γράμματα

Ο έλεγχος των χρεών και ο περιορισμός της σπατάλης στα νοσοκομεία αποτελούν διαχρονικό στόχο των εκάστοτε υπουργών Υγείας. Ομως όλοι έχουν κραυγαλέα αποτύχει. Αυτό οφείλεται: α) στην απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού για τον εξορθολογισμό των δαπανών και της περιστολής κάθε περιττής ενέργειας, β) στη μη κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων, γ) στη μη επικαιροποίηση του υγειονομικού χάρτη της χώρας.


Οι ελλείψεις προσωπικού και οι εφημερίες των νοσοκομειακών γιατρών έρχονται να αναδείξουν περισσότερο από ποτέ το γενικότερο δαπανηρό πρόβλημα της υγείας. Αυτό έχει επίπτωση στην εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία των μονάδων υγείας, ειδικά την ώρα της εφημερίας και του επείγοντος περιστατικού που ο απλός πολίτης δεν έχει άλλη επιλογή από το δημόσιο νοσοκομείο.

Οι προοπτικές επίλυσής του είναι: ή μεγάλος αριθμός προσλήψεων στα νοσοκομεία ή μία κεντρική ανάπτυξη μεγάλου και ισχυρού νοσηλευτικού ιδρύματος. Επειδή οι προσλήψεις σε ικανοποιητικό βαθμό μάλλον σαν κακόγουστο ανέκδοτο ακούγεται, τίθεται το ρώτημα: χρειάζεται η οποιαδήποτε περιοχή ένα μεγάλο νοσοκομείο ή απαιτείται η επιμέρους ενίσχυση των υπαρχόντων μικρότερων, πράγμα που οδηγεί στη σημερινή υπολειτουργία τους;

Στον Ν. 2889/2001 στις αρμοδιότητες του ΠΕΣΥ προβλέπεται (μεταξύ άλλων) η επικαιροποίηση του υγειονομικού χάρτη της περιφέρειας και η χωροταξική κατανομή των μονάδων υγείας με την αναγκαία ανακατανομή, κατάργηση ή μεταφορά τμημάτων ή νοσοκομείων. Αυτή η αρμοδιότητα ουδέποτε εφαρμόστηκε από κανένα ΠΕΣΥ της χώρας. Η αιτία είναι πασιφανής και πολιτική.

Με τις αναγκαίες συγχωνεύσεις θα ελαττωθούν οι «πολιτικές θέσεις» διοικητών, αναπληρωτών διοικητών και μελών των Δ.Σ. Η τοποθέτηση κομματικών στελεχών σε κρίσιμες θέσεις που απαιτούν τεχνοκρατική γνώση είναι διαχρονική κομματική κακοδιαχείριση. Τα επαγγέλματα των τωρινών διοικητών είναι χαρακτηριστικά: βιβλιοπώλες, συνταξιούχοι κάθε επαγγέλματος, περιφερειακοί κομματικοί παράγοντες κ.λπ.

Θα περίμενε κανείς, μια που το ΔΝΤ εισέβαλε στην καθημερινότητά μας, μια εμπνευσμένη κεντρική παρέμβαση που θα οριοθετούσε κανόνες θετικής κατεύθυνσης και αναβάθμισης. Με δυσάρεστη έκπληξη είδαμε τον Ν. 3868/10. Επεξεργασμένος από στελέχη που προφανώς αγνοούν τη λειτουργία των νοσοκομείων, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα των χρεών, αλλά τα αυξάνει, παρεμβαίνοντας αρνητικά στην ασφαλή λειτουργία των νοσοκομείων και στο κόστος της εφημερίας!

Δηλαδή να πληρώνονται γιατροί που δεν εφημερεύουν (!), να μην πληρώνονται γιατροί που εφημερεύουν (!), να μη βγαίνει το πρόγραμμα εφημεριών σε μάχιμα τμήματα συνεχούς εφημερίας και να μη βγαίνει το πρόγραμμα εφημεριών στα περισσότερα νοσοκομεία. Ταυτόχρονα, κατά παράλογο τρόπο να ενισχύει τη συντεχνιακή και ισοπεδωτική λογική. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Ο απλός πολίτης δεν έχει άλλη επιλογή στο επείγον περιστατικό από την καταφυγή του στο δημόσιο νοσοκομείο. Ο νέος υπουργός Υγείας έχει υποχρέωση να παρέχει σε αυτόν έμπειρη, επαρκή και πλήρη ιατρική φροντίδα. Θα το φροντίσει; Και επειδή έχει προσωπική εμπειρία τι σημαίνει επείγον περιστατικό, θα δώσει λύση; Η εφημερία είναι συνεχής, υπεύθυνη και καθήκον γιατί σώζει ζωές. Και να θυμάται: οι δομές που ανάγκασαν τον Αλ. Παπαδόπουλο να παραιτηθεί παραμένουν αναλλοίωτες...