Η μεταφορά ενός στρατιώτη με αλλεργικό σοκ από την Καλόλιμνο στην Κάλυμνο λίγο έλειψε να καταλήξει σε τραγωδία, όταν η ψαρόβαρκα -που χρησιμοποιήθηκε ως μέσο μεταφοράς- χτύπησε σε ξέρα και οι τρεις επιβαίνοντες (ο καπετάνιος, ένας ταγματάρχης και ο ασθενής φαντάρος) βρέθηκαν να παλεύουν επί τρεις ώρες μέσα σε παγωμένα νερά!!!
Η περιπέτεια μπορεί να είχε αίσιο τέλος, ωστόσο αποκάλυψε ότι ακόμη και σε θέματα έρευνας και διάσωσης έχουμε επιλέξει να κάνουμε την… πάπια! Κανείς δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα (πέρασε μία εβδομάδα) να δώσει απαντήσεις στο εξής απλό ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν στρατιωτικό προσωπικό από ακριτικές μάχιμες μονάδες να μεταφέρεται σε βάρκες; Ποιος είναι ο λόγος που γίνεται αυτό, τη στιγμή που υπάρχουν σκάφη του πολεμικού ναυτικού και του λιμενικού, ικανότατα να πλέουν σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες χωρίς να εκθέτουν κανένα μέλος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε κινδύνους; Επίσης, για ποιόν λόγο δεν έγινε άμεση επιχείρηση έρευνας και διάσωσης των ελλήνων ναυαγών;
Οι ψίθυροι στους διαδρόμους του Πενταγώνου δυνάμωσαν όταν κάποιοι αποπειράθηκαν να ρίξουν τις ευθύνες του συμβάντος στους στρατιωτικούς. Και τι έλεγαν αυτοί οι ψίθυροι; Μιλούσαν για την επιλογή χρήσης «ιδιωτικών βαρκών» που ισχύει εδώ κι έναν ολόκληρο χρόνο και πως η επιλογή αυτή ανήκει στους προηγούμενους κυβερνώντες, αλλά συνεχίζεται από τους σημερινούς, όχι για λόγους «ρομαντισμού», αλλά επειδή δεν θέλουμε να «προκαλούμε» τους απέναντι με τη χρήση στρατιωτικών μέσων μεταφοράς!!!
Είπατε κάτι;
Ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Πάνος Μπεγλίτης, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στον «Αθήνα 9,84» κατηγορηματικά δήλωσε πως δεν είναι αυτός ο λόγος για την επιλογή μεταφοράς του προσωπικού με βάρκες και όχι με ελικόπτερα του στρατού ή έστω και με σκάφη του Λιμενικού. Ο κύριος Μπεγλίτης άφησε να εννοηθεί πως οι ψαράδες οικειοθελώς προσφέρονται σε αυτού του είδους τις επιχειρήσεις, θέλοντας να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους!!! Όχι, ο κύριος Μπεγλίτης δεν είπε πως οι ψαράδες το κάνουν αυτό «για την ψυχή της μάνας τους…». Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει, όμως, ως δικαιολογία του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας την επόμενη φορά που θα συμβεί ένα παρόμοιο περιστατικό.
Κατ’ αρχάς, είναι γνωστό ότι οι ψαράδες έχουν κάνει συμφωνίες (χρηματικών αποζημιώσεων) με τον στρατό γι αυτού του είδους τις μεταφορές. Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί πληρώνονται για να κινδυνεύσουν και πολύ καλά κάνουν. Σύμφωνα με δηλώσεις συναδέλφων τους, «αν σταματήσει να πληρώνεται ο υπουργός, θα σταματήσουν και οι ίδιοι…».
Ποια είναι η σκληρή πραγματικότητα, όμως, την οποία δεν θέλει να αναφέρει ο κύριος Μπεγλίτης; Η αλήθεια, είναι πως από το τέλος του 2008, όταν οι Τούρκοι άρχισαν να απειλούν με κατάρριψη τα μεταγωγικά Chinook, που μετέφεραν στρατιώτες μας στο Φαρμακονήσι για την επάνδρωση του εκεί ελληνικού φυλακίου, ο τρόπος μεταφοράς άλλαξε! Η αλλαγή της φρουράς γίνεται πλέον με πλωτά μέσα, όχι στρατιωτικά, ούτε καν με σκάφη του Λιμενικού… Ίδια λογική επικρατεί και στα υπόλοιπα μικρονήσια, όπου ο ελληνικός στρατός διατηρεί φρουρές, όπως έχει δικαίωμα. Σε αυτές τις φρουρές περιλαμβάνεται και η φρουρά της Καλολίμνου.
Η μετακίνηση στρατιωτών με,... αλιευτικά έχει γίνει παράδοση, που δεν σπάει ούτε σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως ήταν αυτή του άτυχου στρατιώτη ο οποίος εκτελώντας την υπηρεσία του στο φυλάκιο Καλολίμνου παρουσίασε αλλεργικό σοκ.
Η δύναμη του φυλακίου ενημέρωσε μέσω ασυρμάτου το κλιμάκιό του, το οποίο βρισκόταν υπό τη διοίκηση ταγματάρχη στην Κάλυμνο.
Το λιμεναρχείο Καλύμνου, το οποίο διαθέτει στη δύναμή του «αβύθιστο» ταχύπλοο σκάφος, δεν δέχτηκε κανένα απολύτως αίτημα για την μεταφορά του ασθενούς.
Ο ταγματάρχης, εκτελώντας προφορικές διαταγές –που πάγια έχει- ειδοποιεί έναν από τους ψαράδες για την μεταφορά του ασθενούς στρατιώτη στην Κάλυμνο.
Ο ψαράς δεν ενημερώνει το Λιμεναρχείο για το νυχτερινό επικίνδυνο δρομολόγιο, αφού έχει γίνει πλέον ρουτίνα και συνοδευόμενος από τον ταγματάρχη αποπλέει.
Εννοείται πως δεν υποβλήθηκε κανένα αίτημα στο ΕΚΑΒ, μέσω του οποίου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ελικόπτερο Super Puma (βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση επιφυλακής κάθε νύχτα στο Αιγαίο). Μάλιστα, ένα Super Puma τη νύχτα του ναυαγίου βρισκόταν στη Ρόδο…
Η βάρκα, κατά τη διάρκεια του πλου προς την Καλόλιμνο χτύπησε σε ύφαλο και ο «καπετάνιος» ψαράς δεν μπόρεσε να εκτιμήσει την σοβαρότητα της ζημιάς και συνέχισε την πορεία του. Αφού παρέλαβε τον ασθενή στρατιώτη, την επιστροφή η βάρκα άρχισε να μπάζει νερά και τελικά δύο μίλια από την Κάλυμνο βούλιαξε…
Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας το ναυάγιο προκάλεσε… πολεμικό συναγερμό! Οι τέσσερις αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων επέστρεψαν εσπευσμένα και λίγο μετά τις 9.30 μ.μ. κατέβηκαν στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων. Πολύ σύντομα στον ίδιο χώρο βρέθηκαν και οι δύο υπουργοί κ.κ. Βενιζέλος και Μπεγλίτης.
Η διαχείριση της κρίσης είχε και κάποια στοιχεία πανικού. Αν και ο καπετάνιος της ψαρόβαρκας είχε εκπέμψει SOS ενάμισι μίλι από την Κάλυμνο, οι στρατιωτικοί του Πενταγώνου, έχοντας μονίμως στο μυαλό την Καλόλιμνο και την εκεί στρατιωτική φρουρά, ενημέρωναν για σήμα κινδύνου «δυτικά της Καλολίμνου» φορτίζοντας την ατμόσφαιρα και πυροδοτώντας σενάρια και ανησυχίες για πιθανή εμφάνιση τούρκικων μέσων έρευνας και διάσωσης.
Έτσι, από τη σχεδόν μυστική μεταφορά ενός αρρώστου στρατιώτη περάσαμε στη φάση της έρευνας και διάσωσης με όσα περισσότερα στρατιωτικά μέσα διαθέταμε στην περιοχή! Το ΓΕΕΘΑ πήρε την πρωτοβουλία διαχείρισης και διέταξε αμέσως να απογειωθούν ένα C-130, δύο Super Puma, ενώ η κανονιοφόρος «Μαχητής» πήρε σήμα να πλεύσει με μέγιστη ταχύτητα στην περιοχή…
Οι διαταγές δόθηκαν αστραπιαία από το ΓΕΕΘΑ, χωρίς Ναυτικό και Αεροπορία να έχουν ιδέα! Ανάλογη κατάσταση επικρατούσε στο κέντρο επιχειρήσεων του Λιμενικού, που ενημερώθηκε για το SOS του καπετάνιου της ψαρόβαρκας.
Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν βασανιστικές, κυρίως για τους ναυαγούς στην παγωμένη θάλασσα. Μπορεί οι άνεμοι να μην ήταν πολύ δυνατοί, ωστόσο ο κίνδυνος οι ναυαγοί να πάθουν υποθερμία από το παγωμένο νερό ήταν εξαιρετικά πιθανός. Η ένταση των ανέμων στην περιοχή του ναυαγίου δεν ξεπερνούσε τα 5 μποφόρ κι αυτό στάθηκε καθοριστικό στην σωτηρία τους. Αντιθέτως, στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων του Πενταγώνου, τα «μποφόρ» έπνεαν με μανία.
Στις δύο ώρες από το σήμα κινδύνου η αισιοδοξία άρχισε να χάνεται στο δεύτερο υπόγειο του Πενταγώνου και μαζί με αυτήν και η βεβαιότητα ότι «πολλά κεφάλια θα έπεφταν μέχρι το πρωί». Εννοείται ότι οι υποψήφιοι προς αποκεφαλισμό θα ήταν ένστολοι, που ως συνήθως πληρώνουν τα λάθη άλλων (ή όλων…) σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ευτυχώς για τους τρεις ανθρώπους, με τη συμπλήρωση ακριβώς τριών ωρών από την εκπομπή του SOS, ένα Super Puma εντόπισε δύο λεπτά μετά τα μεσάνυχτα τους ναυαγούς. Και οι τρεις ήταν καλά στην υγεία τους. Η ανακούφιση που επεκράτησε στην πολιτική αλλά και στην στρατιωτική ηγεσία του Πενταγώνου από το αίσιο τέλος αυτής της περιπέτειας δεν μπορεί να καλύψει τα ερωτήματα που προκλήθηκαν:
- Γιατί το στρατιωτικό προσωπικό των ακριτικών μονάδων δεν μετακινείται με μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων ή του Λιμενικού;
- Η επιλογή των αλιευτικών ως μέσων μεταφοράς στρατιωτών γίνεται για λόγους… αποφυγής έντασης στην περιοχή, την οποία η Άγκυρα έχει χαρακτηρίσει «γκρίζα ζώνη»;
- Μετά το ναυάγιο της ψαρόβαρκας «Αιγέας», η ηγεσία του Πενταγώνου θα αλλάξει την τακτική μετακίνησης στρατιωτικών δυνάμεων με αλιευτικά σκάφη;
Προς το παρόν τα μόνα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί είναι η αντικατάσταση της χαμένης ψαρόβαρκας, η αγορά ενός φορητού υπολογιστή για τον ασθενή στρατιώτη (επειδή έχασε τον δικό του στο ναυάγιο) και η απονομή εύφημου μνείας στον ταγματάρχη, στον οποίο κάποιοι από το Πεντάγωνο επεχείρησαν να «φορτώσουν» την απόφαση για την επιχείρηση μεταφοράς του στρατιώτη με τη βάρκα. Και όμως, ο ταγματάρχης εκτελούσε εντολές, οι οποίες παρ’ ολίγο να του στοιχίσουν την ίδια τη ζωή του.
Μήπως κύριε Βενιζέλο, θα έπρεπε να πάρεις τα κεφάλια κάποιων ευθυνόφοβων που κυκλοφορούν μέσα στο Πεντάγωνο και που συμβάλουν στη δημιουργία αρνητικού και φοβικού κλίματος στα ανώτατα επίπεδα του στρατεύματος;
Πηγή: Εφ. "Το Ποντίκι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου