Βαλκανιστάν η Βλακιστάν.......

.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΤΤΑΡΙΔΗΣ Μια μοναδική ευκαιρία πέταξε στα σκουπίδια ο Γιώργος Παπανδρέου. Η προοπτική της συναίνεσης της...
Βαλκανιστάν

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΤΤΑΡΙΔΗΣ
Μια μοναδική ευκαιρία πέταξε στα σκουπίδια ο Γιώργος Παπανδρέου. Η προοπτική της συναίνεσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις δύσκολες ώρες που περνά η χώρα, αν είχε αξιοποιηθεί σωστά από το ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να συμβάλει τα μέγιστα στην έξοδο από την κρίση. Για τους δικούς του εσωκομματικούς λόγους ο πρωθυπουργός επέλεξε ένα δρόμο που θα μας οδηγήσει σε ακόμα πιο δύσκολες μέρες. Και όλα αυτά την ώρα που η χώρα μας συνεχίζει να βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι φαίνεται να μην έχουν κανένα ενδοιασμό να μας πετάξουν ακόμα και έξω από την ευρωζώνη σε περίπτωση που συνεχίσουμε να κινούμαστε στο κλασικό ελληνικό μοντέλο τού ξοδεύω ακόμα και αν δεν έχω, είναι τουλάχιστον παρανοϊκό να μην έχει υπάρξει καμία σοβαρή επίπτωση στον τρόπο που κινείται ο μέσος Ελληνας. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός πως ο καφές συνεχίζει να πωλείται πάνω από 4 ευρώ, ενώ για να κλείσεις δωμάτιο το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας θα έπρεπε να έχεις τουλάχιστον… υψηλό πολιτικό μέσο και να έχεις πάρει και ένα καταναλωτικό δάνειο.

Την ίδια ώρα, στην πανέμορφη Βαρκελόνη, με ποσοστό ανεργίας κοντά στο 20% και τεράστιο πρόβλημα με λαθρομετανάστες, δεν υπάρχει μέρος που ο καφές να ξεπερνά τα 2,5 ευρώ, ενώ για κάποιο παράξενο λόγο η πόλη κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες όλο το χρόνο. Για να μη σχολιάσω το σεβασμό των ίδιων των ανθρώπων στην πόλη τους, αλλά και τους ξένους. Μάλλον δεν έχουμε πλέον καμία σχέση με τους λαούς της Μεσογείου, αλλά έχουμε υποβαθμιστεί σε έναν… βαλκανικό λαό. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον παρανοϊκό να συνεχίσουμε να κυνηγούμε φαντάσματα στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Για το ότι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού φταίμε μόνο εμείς, αν και αρνούμαστε να κατανοήσουμε πως το πάρτι έχει τελειώσει. Οι Ευρωπαίοι, με τα λεφτά των οποίων κατά κύριο λόγο γλεντούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, συνειδητοποίησαν τι συνέβη. Και αν δεν θέλουμε να σωθούμε μόνοι μας, κανείς δεν πρόκειται πλέον να μας δώσει το χέρι του.