Ένα αποκαλυπτικό άρθρο για την τακτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τις σχέσεις με τα ΜΜ”Ε” και την εποπτεία των ΗΠΑ. Με απλά λόγια, δείτε την ιστορία να επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα σε ένα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά μαζί με τον δικό μας “Trader”. Η μετάφραση από τον Α.Π. Θα κάνουμε μόνο ένα σχόλιο. Μία εικόνα που “ξέφυγε” προς τα έξω. Μία “αδέσποτη” αγελάδα και το πλήθος να ορμά πάνω της και να την κομματιάζει για να εξασφαλίσει λίγο κρέας. Που; Στην ονειρεμένη Αργεντινή που ήταν ένας επίγειος παράδεισος για όσους την είχαν γνωρίσει πριν την “σωτήρια επέμβαση”. Προλογίζει και σχολιάζει (με κόκκινο τα σχόλια) ο Trader. Το άρθρο αυτό γράφτηκε από έναν πολύ καλό φίλο με τον οποίο ζήσαμε μαζί την “κόλαση” στην Αργεντινή.
Αυτή η καταστροφή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που ζήσαμε, μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα. Εύχομαι ολόψυχα να κάνω λάθος και η Ελλάδα να μη ζήσει την κόλαση που ζήσαμε εκεί.
Πως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατέστρεψε την Αργεντινή
Καθώς η κυβέρνηση της Αργεντινής παραιτείτο αντιμέτωπη με μία πραγματική, γενικευμένη εξέγερση και διαδηλώσεις από κάθε τομέα της κοινωνίας, ένας δημοσιογράφος του BBC με ρώτησε εάν αυτή η οικονομική και πολιτική διάλυση θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ήθελα να του απαντήσω ΝΑΙ, μα του είπα αυτό: «Θα εξαρτηθεί απόλυτα από τον τρόπο με τον οποίο θα μεταδώσουν τα γεγονότα αυτά τα ΜΜΕ»!
Μέχρι τώρα φαίνεται ότι το ΔΝΤ ξεπερνά τέτοιους σκοπέλους. Τόσο το ΔΝΤ αλλά και η παγκόσμια τράπεζα – τα δύο ισχυρότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα παγκοσμίως – πήραν ένα μεγάλο μάθημα από την τρικυμία που πέρασαν με την αρνητική διαφήμιση κατά τη διάρκεια της Ασιατικής κρίσης λίγα χρόνια πριν. Έτσι, έγιναν πρωτομάστορες στην τέχνη της διαστρέβλωσης των γεγονότων μέσω των ΜΜΕ.
Η κατάρρευση της Αργεντινής έχει τα αποτυπώματα του ΔΝΤ σε όλο το εύρος της. Ο πρώτος και συντριπτικά σημαντικός λόγος των προβλημάτων της χώρας ήταν η κυβερνητική απόφαση να διατηρήσει μία κλειδωμένη ισοτιμία του πέσο με το δολάριο Αμερικής. Στα επόμενα χρόνια, το δολάριο κάλπασε με αποτέλεσμα να ακολουθήσει και το πέσο την υπερτίμηση. (Εδώ βλέπετε ακριβώς τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Σημίτη με τους επαχθείς όρους εισόδου στην ζώνη του Ευρώ. Το γιατί θα το δείτε αμέσως μετά)
Σε αντίθεση με την εντύπωση του κόσμου (αποτέλεσμα εσκεμμένης παραπληροφόρησης βέβαια), το «ισχυρό νόμισμα» δεν δημιουργεί οικονομικά εύρωστο οργανισμό. (Στην περίπτωση μας, το “ισχυρό νόμισμα” κατέστρεψε την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, τον Τουρισμό καθιστώντας τον πολύ ακριβότερο της γειτονικής Τουρκίας, της Αδριατικής, της Βουλγαρίας κλπ)
Ένα υπερτιμημένο νόμισμα κάνει τις εξαγωγές μίας χώρας πολύ ακριβές και τις εισαγωγές της εικονικά φτηνές. Κοιτάξτε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το «Ισχυρό» μας δολάριο μας οδήγησε στο ιστορικό ρεκόρ των 400 δις δολαρίων αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο.
Αλλά γίνεται ακόμα πιο καταστροφικό για μία χώρα (όπως η Αργεντινή) όταν καταδικάζει τον εαυτό της σε μία κλειδωμένη ισοτιμία (Το ίδιο ισχύει για την Ελλάδα).
Για να διατηρήσει ένα υπερτιμημένο νόμισμα, μία χώρα χρειάζεται μεγάλα αποθεματικά σε δολάρια: Η χώρα πρέπει να εγγυάται ότι οποιοσδήποτε που θέλει να ανταλλάξει ένα πέσο με ένα δολάριο θα είναι σε θέση να το κάνει. Εδώ ήταν και ο κομβικός ρόλος του ΔΝΤ: Οδήγησε την Αργεντινή στον δανεισμό κολοσσιαίων ποσών για αυτή την «εγγύηση». (εμείς αντίστοιχα θα χρειαζόμασταν αποθεματικά σε Ευρώ. Έχουμε ή Έχουμε ήδη χρεοκοπήσει και δεν το γνωρίζουμε…;)
Εάν αυτό δεν αρκούσε, το ΔΝΤ έθετε έναν όρο για τον δανεισμό στην κυβέρνηση. Την δημιουργία ενός «προγράμματος σταθερότητας» που θα οδηγούσε σε μηδενικό έλλειμμα. Δεν είναι όμως ούτε απαραίτητο, ούτε επιθυμητό για μία κυβέρνηση να ακροβατεί σε έναν προϋπολογισμό σε περίοδο μάλιστα ύφεσης, όταν τα έσοδα από φόρους μειώνονται ενώ οι κοινωνικές δαπάνες αυξάνονται. (Όπως ακριβώς γίνεται τώρα στην Ελλάδα με το περιβόητο πρόγραμμα σταθερότητας για να μειωθεί το έλλειμμα).
Ο στόχος μείωσης του ελλείμματος, η εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας δηλαδή, μπορεί να μην τεκμηριώνεται με οικονομικούς όρους, αλλά έχει μεγάλη αξία στην δημιουργία εντυπώσεων. Εστιάζοντας στον τομέα των κρατικών δαπανών, το ΔΝΤ κατάφερε να «πείσει» την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ ότι όλα τα δεινά της Αργεντινής οφείλοντο στις «ασύστολες κρατικές δαπάνες». (δεν σας προξενεί εντύπωση ότι όλοι ξαφνικά ανακάλυψαν τον ζημιογόνο δημόσιο τομέα; Δεν σας προβληματίζει η κουστωδία των ελεεινών δημοσιογράφων που ξαφνικά χειροκροτούν τις προσπάθειες για συμμάζεμα των δαπανών του κράτους όταν προεκλογικά ξιφουλκούσαν εναντίον των θέσεων Καραμανλή;)
Το ΔΝΤ τώρα υποστηρίζει ότι ήταν ενάντια στο «κλείδωμα» της συναλλαγματικής ισοτιμίας Ευρώ – Δολαρίου που «επέφερε» αυτόν τον μαζικό δανεισμό! Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υποστηρίζουν ότι προέβησαν σε αυτές τις ενέργειες για να «ικανοποιήσουν» τις απαιτήσεις της τοπικής κυβέρνησης. (Να υποθέσουμε ότι και στην Ελλάδα θα είναι ενάντια στον δανεισμό; Αν ναι, γιατί έρχεται; Για άτοκη χρηματοδότηση;)
Είναι σαν κάποιοι να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Αργεντινή υπαγόρευε στις ΗΠΑ πολιτική! Οπωσδήποτε αυτή η ιστορία δεν στέκει, αλλά για να το αποδείξεις (ποιος δηλαδή έδινε τις «εντολές» και έπαιρνε τις αποφάσεις) είναι σα να προσπαθείς να ακολουθήσεις την ροή ιεραρχίας της Αλ Κάιντα. Οι συνελεύσεις του ΔΝΤ, οι συμβουλευτικές υπηρεσίες στους υπουργούς και όλες οι συζητήσεις ήταν μυστικές. (Σας θυμίζει κάτι αυτή η μυστικοπάθεια; To “Olympia” όμως είχε αποκαλύψει ότι οι σύμβουλοι του ΔΝΤ είχαν ήδη κληθεί. Ο Γ. Παπανδρέου τότε το διέψευδε, χθες όμως το παραδέχτηκε ευθαρσώς. Μετά τα προεκλογικά ψέμματα έχουμε και τα μετεκλογικά)
Υπάρχει όμως μία τάξη μεγέθους για σύγκριση αυτών των ¨δράσεων του ΔΝΤ. Το 1998, υποστήριξε υπερτιμημένα νομίσματα στην Ρωσία και την Βραζιλία δίνοντας κολοσσιαία δάνεια με τεράστια επιτόκια. Και στις δύο περιπτώσεις τα νομίσματα κατέρρευσαν, όμως οι χώρες ωφελήθηκαν από την υποτίμηση. Ο δείκτης ανάπτυξης της Ρωσίας το 2000 ήταν ο μεγαλύτερος τα τελευταία 20 χρόνια.
Και η Αργεντινή θα καταφέρει να συνέλθει, τώρα που υποτίμησε το νόμισμα της και «αθέτησε» την υποχρέωση αποπληρωμής του εξωτερικού της χρέους. Ο λαός της όμως πήρε ένα γερό μάθημα και πλέον θα απαιτεί πάντα κυβερνήσεις που θα έχουν την θέληση να συγκρουστούν με το ΔΝΤ και να εφαρμόσουν πολιτικές που θέτουν σε προτεραιότητα το Εθνικό συμφέρον. (Όπως φαίνεται στην εικόνα δίπλα, ο εξωτερικός δανεισμός της Ελλάδας δεν υπερβαίνει το 20% του συνολικού της χρέους! Οι μεγαλύτεροι πιστωτές του κράτους είναι οι Έλληνες πολίτες!) Σχετικά εδώ.
Η Ουάσινγκτον βέβαια είχε άλλη άποψη: «Είναι σημαντικό για την Αργεντινή να συνεχίσει να συνεργάζεται («work through» Η ακριβής έκφραση) με το ΔΝΤ για να εφαρμόζει «ορθές πολιτικές», είπε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ari Fleischer ακριβώς πριν την κατάρρευση! Για το ΔΝΤ βλέπετε, η λέξη αποτυχία δεν υπάρχει.
Δρ Weisbrot, Οικονομολόγος, Center for Economic & Pol
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου