Απευθύνομαι κατά κύριο λογο προς την παρούσα κυβέρνηση που έχει και την ευθύνη για την διακυβέρνηση της χώρας αλλά τα σχόλια, επισημάνσεις, παραπονά μου είναι διαχρονικού χαρακτήρα και αφορούν όλους τους εν Ελλάδι αδελφούς μας.
Γεννήθηκα στην Ελλάδα, τελείωσα πανεπιστήμιο, υπηρέτησα την θητεία μου, έλαβα μέρος σε πολεμική αποστολή προς την Κύπρο το 1974, και στην ηλικία των 26 ετών έγινα μετανάστης στον Καναδά. Έγινα Καναδός πολίτης, προόδευσα (δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες για να μην κατηγορηθώ για αυτοπροβολή), αλλά διατήρησα την Ελληνική μου υπηκοότητα και ποτέ δεν σταμάτησα να ενδιαφέρομαι και να ασχολούμαι με τα της Ελλάδος. Προφανώς δεν είμαι ο μόνος, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορώ να θεωρηθώ ότι αντιπροσωπεύω τον μέσο όρο. Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ομογενών στον Καναδά δεν κάνει τρία ταξίδια τον χρόνο στην Ελλάδα, δεν επενδύει σε σύγχρονες γεωργικές εκμεταλλεύσεις στην Ελλάδα, ούτε ξοδεύει τον ελεύθερο χρόνο του σε δραστηριότητες που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν υποτιμητικά «εθνική δράση».
Με αυτά τα ολίγα σαν εισαγωγή και με αφορμή τις προτεινόμενες αλλαγές στον νόμο για την Ελληνική Ιθαγένεια-Υπηκοότητα, θα ήθελα να παραθέσω μερικές πραγματικότητες που με προβληματίζουν και που νομίζω αποδεικνύουν ότι εσείς οι εν Ελλάδι Έλληνες μας έχετε γράψει εμάς τους ξενιτεμένους αδελφούς σας εκεί που μελάνι δεν πιάνει.
1. Πως θα πρέπει να αισθανόμαστε εμείς οι ομογενείς (δηλ. 2-3 εκατομμύρια ΕΛΛΗΝΕΣ) που όταν ζητάμε να μας επιτρέψετε να ψηφίζουμε στον τόπο διαμονής μας (κάτι το οποίο είναι συνταγματικό μας δικαίωμα και θα έπρεπε να μας το διασφαλίζει ένα ''κράτος δικαίου'') μας λέτε (απευθύνομαι σε όλους ανεξαρτήτως κομματικής διάκρισης) ότι αυτό απαιτεί να το εγκρίνουν τα 2/3 της βουλής, ενώ τώρα για ν' αποδοθεί η υπηκοότητα (και σύντομα, μετά από προσφυγές στα Ελληνικά και Ευρωπαϊκά δικαστήρια και πλήρη δικαιώματα Έλληνα πολίτη) σε νόμιμους και παράνομους μετανάστες στη Ελλάδα, αρκεί μόνο η απόφαση της κυβερνητικής επιτροπής (και τελικά, η απλή πλειοψηφια της βουλής) διότι αυτό απαιτεί το ''κράτος δικαίου''!
2. Πως θα πρέπει να αισθανόμαστε εμείς οι ομογενείς που πήραμε τα μάτια μας και φύγαμε για ένα καλύτερο μέλλον αλλά και για να ''αραιώσουν τα σκόρδα στην ψωροκώσταινα'' και για να χορτάσετε και εσείς ψωμί, αλλά τώρα που ''τα παιδιά του χασάπη χορτάσανε κρέας φτιάχνουν και δαχτυλίδια με τα άντερα'' μας, φέρεσθε σαν να είμαστε απόπαιδα και τρέχετε να αγκαλιάσετε και να βάλετε στο σπίτι σας τους γυρολόγους που έχουν πλημμυρίσει την Ελλάδα. Σκεφθήκατε το πολύ πραγματικό ενδεχόμενο ότι η κόρη σας μπορεί ''αύριο'' να σας φέρει στο σπίτι ένα μαυράκι κουλούκι; Πόσο προετοιμασμένη είναι η Ελληνική κοινωνία για τέτοιες ''καινοτομίες'';
3. Πως θα πρέπει να αισθανόμαστε εμείς οι ομογενείς (και τα αδέλφια μας ναυτικοί) που για πολλές δεκαετίες στηρίζαμε τους προϋπολογισμούς της Φτωχομάνας Ελλάδος και τώρα που χρειαζόμαστε την βοήθεια της για να μπει λίγο φρένο στον αφελληνισμό μας, η κουτοπόνηρη μάνα, αφού πρώτα έδιωξε τα παιδιά της γιατί δεν μπορούσε να τα ταΐσει, ψάχνει τώρα για ψυχοπαίδια να της κάνουν τα θελήματα. Έχει άραγε κανένας σκεφθεί ότι η δυνατότητα ψήφου στον τόπο διαμονής μας μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία, για να αρχίσουν οι ομογενείς να ασχολούνται και πάλι με την ελληνική τους υπόσταση;
4. Είναι καιρός να γίνει κατανοητό ότι έχει πλέον περάσει η εποχή που οι απόδημοι υπήρχαν μόνο για να τρέχουν να βοηθήσουν την Ελλάδα. Δεν είναι όλοι οι ομογενείς επιστήμονες διεθνούς ακτινοβολίας ούτε επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Οι ομογενείς έχουν και ανάγκες και προβλήματα και χρειάζονται χείρα βοηθείας.
Αντί να ψάχνετε να βρείτε το πως θα χρησιμοποιήσετε τους ομογενείς για να προωθήσετε τις διάφορες πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, θα πρέπει να συνηθίσετε στο ερώτημα «τι ποσοστό του Ελληνικού προϋπολογισμού διατίθεται εφέτος σε προγράμματα για τους ομογενείς».
Αντί να έρχονται οι εκπρόσωποι των κομμάτων (και οι διπλωμάτες) να μας κάνουν ''διαλέξεις'' και να φεύγουν, θα πρέπει να συνηθίσετε στο να έρχεσθε και να μας ακούτε, καταγράφοντας τις ανάγκες μας και τα προβλήματα μας (θα είναι και αυτό μια καλή αρχή).
5. Συχνά, όταν παραπονιόμαστε για διάφορα ευτράπελα στην Ελλάδα (π.χ. ουρές στις τράπεζες και τις δημόσιες υπηρεσίες, οδικές παραβάσεις κτλ), και κάνουμε σύγκριση με την καλύτερη κατάσταση που υπάρχει στην Αμερική, μας απαντούν: Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι Αμερική.
Τώρα όταν πολλοί ομογενείς κρούουν τον κώδωνα για τις προτεινόμενες αλλαγές στον νόμο για την Ελληνική υπηκοότητα, δεχόμαστε το επιχείρημα ότι θα έπρεπε να μην ξεχνάμε ότι και εμείς κάποτε σαν μετανάστες επήγαμε στην Αμερική αλλά αυτοί μας έδωσαν υπηκοότητα. Πόσο γρήγορα και βολικά ξεχάσατε ότι η Ελλάδα δεν είναι Αμερική. Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει ακόμα τεράστια διαφορά.
Πρώτον, η Αμερική (Αμερική=ΗΠΑ, Καναδάς) είχε (και σε αρκετό βαθμό έχει ακόμη) πολλά εφόδια (πλούτο, οργάνωση, κράτος δικαίου, κτλ) για να κερδίσει την καρδιά και αφομοίωση του μετανάστη, ενώ η Ελλάδα προσφέρει μόνο μια θέση κάτω από τον ήλιο, και άπλετη διαφθορά. Δεύτερον, στην Αμερική υπάρχουν (καλομελετημένοι) νόμοι που εφαρμόζονται ενώ στην Ελλάδα οι νόμοι γίνονται στο ποδάρι και στην τελική ανάλυση όλα διαστρεβλώνονται, παρακάμπτονται και ''για τους ημετέρους'' επιτρέπονται.
Εάν κάποιος διαφωνεί, ας εξετάσει πως γίνονται οι προαγωγές και προσλήψεις καθηγητών στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (και αν η στοχοποίηση θεωρείται αυθαίρετη, ας εξετάσει η κυρία Υπουργός τον φάκελο διορισμού του Αναπληρωτή Καθηγητή Λαχανοκομίας το περασμενο καλοκαιρι). Μια και το έφερε η κουβέντα, αυτός είναι ένας άλλος τομέας, όπου όλες οι κυβερνήσεις απέτυχαν να σταθουν στο υψος των περιστάσεων, και οι γενικές συνελεύσεις των καθηγηταραδων λειτουργούν σαν μαφιόζικες φαμίλιες.
Και μην βιαστεί κανένας να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ΟΛΟΙ οι ομογενείς που ξεσηκώνονται εναντίον του προτεινομένου νόμου είναι συντηρητικοί, οπισθοδρομικοί, απληροφόρητοι, εθνικιστές κτλ. Αυτές τις καταστάσεις τις έχουμε ζήσει στο πετσί μας και μπορούμε να συγκρίνουμε και να προβλέψουμε τα αποτελέσματα. Θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον ο Πρωθυπουργός (αλλά και πολλοί από τους Υπουργούς του), σαν πρωην μετανάστης, θα είχε ποιο σφαιρική αντίληψη πάνω στο θέμα. Δυστυχώς όμως, πολλοί Έλληνες που πηγαίνουν στην Αμερική (στο εξωτερικό γενικά) για σπουδές, και μετά από λίγα χρόνια γυρνούν στην Ελλάδα χωρίς να ζήσουν και εργαστούν στην Αμερική, φέρνουν στην Ελλάδα μια επιφανειακή αντίληψη της αμερικανικής κοινωνίας. Και όλοι ξέρουμε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της άγνοιας.
Τα αποτελέσματα είναι ακόμη τραγικότερα όταν υπεισέρχεται και η πολιτική σκοπιμότητα. Καταλαβαίνω ότι αυτή είναι βαριά κουβέντα αλλά πως μπορεί κανένας να εξηγήσει το γεγονός ότι η κυβέρνηση προτείνει ημίμετρα τα οποία θα οδηγήσουν στην δημιουργία πολιτών δυο ταχυτήτων (δηλ. πολίτες με περιορισμένα δικαιώματα και πολίτες με πλήρη δικαιώματα). Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι ασύμβατο με βασικές αρχές του κράτους δικαίου και ότι με την πρώτη προσφυγή σε κατάλληλο (competent) δικαστήριο «και οι τελευταίοι εσονται πρώτοι»;
ΟΠΟΙΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΑΝΕΜΟΥΣ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΘΥΕΛΕΣ!
Εύχομαι ολόψυχα να είμαι μακριά ξημερωμένος, but, in any event, think again!...First, for your own good. Εμείς, έτσι ή αλλιώς, την κάψαμε την καλύβα μας!
Με πατριωτικούς χεραιτισμούς,
Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos
Senior Research Scientist, Agriculture and Agri-Food Canada (1980-present)
Assistant Professor, Aristotle University of Thessaloniki (June-August 1991)
Adjunct Full Professor, Laval University (1996-present)
Adjunct Full Professor, University of Windsor (1999-present)
Adjunct Full Professor, University of Guelph (2006-present)
Iαν. 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου