ΤΕΛΙΚΑ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ;;;;

Τα στοιχεία, που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας και που αναφέρονται στα επίπεδα του πληθωρισμού, της ακρίβειας, των «λουκέτων» στις επιχειρήσεις και της ανεργίας, επιτείνουν τα αισθήματα της αβεβαιότητας στην κοινωνία και ασφυξίας στην αγορά.

Οι κυβερνητικοί κομπασμοί για την επιτυχία στους διάφορους δείκτες της δημοσιονομικής προσαρμογής πνίγηκαν από την πλημμύρα των δυσμενών μετρήσεων για την πραγματική οικονομία. Αυτή που βιώνει ο Έλληνας πολίτης στην καθημερινότητά του, και δεν εξωραΐζεται με τις ενέσεις τεχνητής αισιοδοξίας που επαναλαμβάνει ο κ. Παπανδρέου, στους διάφορους σταθμούς των «αέναων» ταξιδιών του.

Οι αριθμοί ορθώνονται, όμως, αμείλικτοι απέναντι σε κάθε εκστρατεία για τη δημιουργία «μαγικής εικόνας», αποδεικνύοντας την παταγώδη αποτυχία της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής:
• Ο πληθωρισμός έφθασε στο 5,4%, σε επίπεδα δηλαδή πριν από το 1997, προ της ένταξής μας στην Ευρωζώνη (μέσος όρος στην Ε.Ε. 1,4%). Να υπενθυμίσουμε ότι τον Οκτώβριο του 2009 ο πληθωρισμός ήταν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 40 ετών (0,5%).
• Οι αυξήσεις τιμών σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολλαπλάσιες, όπως ανακοίνωσε το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτή . Για παράδειγμα για τον Ιούνιο η αύξηση στα καύσιμα έφτασε το 41,5% (μ.ο. Ε.Ε. 11,6%), στην ένδυση έφθασε το 2,5% (μ.ο. Ε.Ε. 0,3%). Ανάλογη είναι η κατάσταση και στους τομείς της διατροφής, των ξενοδοχείων, του εμπορίου καπνού, κλπ.
• Μόνο στην Αθήνα στο α’ εξάμηνο του 2010 έβαλαν λουκέτο 1.448 βιοτεχνίες, ενώ έχουν χαθεί άνω των 25.000 θέσεων εργασίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών.

Την ίδια ώρα οι αρμόδιοι υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών πετάνε ο ένας στον άλλο το μπαλάκι των ευθυνών για την εκρηκτική αύξηση των τιμών και την εκτίναξη του πληθωρισμού. Ανεξάρτητα, όμως, του ποιος φταίει για τα δραματικά αυτά αποτελέσματα η αλήθεια είναι ότι την αποτυχία των κυβερνητικών επιλογών την επωμίζονται κυρίως τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, το μέσο νοικοκυριό.

Η ακρίβεια σε συνδυασμό με τα μέτρα που πάρθηκαν ελέω μνημονίου, τα οποία περιέκοψαν μισθούς και συντάξεις ακόμη και αυτές που είναι πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας, μας φέρνουν εγγύτερα στη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής.

Η εμμονή της κυβέρνησης σε φοροεισπρακτικά μέτρα, επιδεινώνει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, αυξάνει την ανεργία, αναστέλλει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια, μεταθέτει τον χρόνο απαλλαγής από τα δεσμά του μνημονίου.

Η κυβέρνηση, όμως, αρνείται να αντιληφθεί ότι μόνον ένα μείγμα μέτρων μείωσης του διαρθρωτικού ελλείμματος με μέτρα για τη μείωση της ύφεσης συνιστά λύση σωτηρίας για την Ελληνική οικονομία.