Προτεραιότητες και αδικίες

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου


Είναι πια απολύτως σαφές ότι αν δεν μειωθούν πάραυτα τα επιτόκια με τα οποία δανείζεται αυτήν τη στιγμή η χώρα, θα βρεθούμε γρήγορα σε οδυνηρό αδιέξοδο. Αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα. Πρακτικά σημαίνει "μέτρα" δημοσιονομικής προσαρμογής και ευρωπαϊκή στήριξη ουσίας.


Οι κοινοτικοί παράγοντες, όπως φαίνεται, στο πλαίσιο της επιτήρησης της χώρας μας, ζητούν τη λήψη πρόσθετων μέτρων, που θα αποδώσουν επιπλέον 3,6 έως 4,8 δισ.!

Και αυτό γιατί πιστεύουν ότι τα μέτρα που έχουν ήδη ανακοινωθεί έχουν ξεπεραστεί από τις εκτιμήσεις για βαθύτερη ύφεση από την προβλεπόμενη.

Ο προφανής κίνδυνος είναι να μπούμε σ' έναν "φαύλο κύκλο", τον οποίο η "ύφεση" να τροφοδοτεί με νέα "μέτρα" και με τη σειρά τους τα "μέτρα" να διευρύνουν την ύφεση κ.ο.κ., και έτσι να καταρρεύσει πλήρως η οικονομία μας.

Μέτρα, βέβαια, πρέπει να ληφθούν και κυρίως να αρχίσει η εφαρμογή τους τάχιστα. Το "πάνω χέρι" σ' αυτήν τη διαπραγμάτευση έχουν οι κοινοτικοί παράγοντες, λόγω της αδυναμίας στην οποία βρισκόμαστε.

Παρ' όλα αυτά η διαπραγμάτευση είναι ουσιαστική. Γιατί, αν πάρουμε "μέτρα με το... κιλό", υπάρχει κίνδυνος αντί για καλό, να μας βγουν σε κακό.

Χρειάζεται λοιπόν και τεχνοκρατική και πολιτική προσέγγιση. Κυρίως να αντιληφθούν και οι κοινοτικοί παράγοντες ότι "το πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι" δεν είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης μιας δημοσιονομικής επιτροπής. Πρέπει να διαφυλαχθεί και η "βάση της οικονομίας" από υπερβολές χωρίς προοπτική. Τέτοια περίπτωση λ.χ. είναι η αύξηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης από 65 στα 67 έτη. Ή οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα χωρίς όριο. Ή το "ξεζούμισμα" των υπαλλήλων του δημόσιου χώρου κ.λπ., που τελικά δεν προσφέρουν, αλλά αφαιρούν.

Αρα, το ένα είναι η γρήγορη διαπραγμάτευση και οι σωστές -δύσκολες- αποφάσεις.

Το άλλο είναι η ευρωπαϊκή στήριξη με τις κατάλληλες "εγγυήσεις" -υπάρχουν πολλές εκδοχές- που θα σταματήσει την απαράδεκτη κερδοσκοπία εις βάρος της χώρας μας. Εχουμε φτάσει στο απαράδεκτο σημείο να "κόβουμε" λ.χ. 100 ευρώ από τους μισθούς και τις συντάξεις για να δανειστούμε και να πληρώσουμε τους μισθούς και στη συνέχεια να δώσουμε για τόκους και τοκοχρεολύσια 150 ευρώ! Χειρότερη μορφή αναδιανομής πλούτου εις βάρος των πολιτών μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος δεν υπάρχει...

Δυστυχώς αν δεν υποχωρήσουν τα επιτόκια δανεισμού, ματαιοπονούμε και ως προς την ανάπτυξη και ως προς την κοινωνική δικαιοσύνη...

Σήμερα έχει γίνει εμφανές, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι μας "σπρώχνουν στον γκρεμό" τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που υποτίθεται μας βοηθούσαν στη διαχείριση του χρέους μας...

Σήμερα είναι σαφές, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι μας "σπρώχνουν στον γκρεμό" τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που υποτίθεται ότι μας βοηθούσαν στη διαχείριση του χρέους...