Ο Αντώνης Σαμαράς εγγύηση ενότητας!

Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ,
τ. Προέδρου ΝΟΔΕ της ΝΔ Άρτας

Μπορεί η αυλαία των εκλογών για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της Ν.Δ να έπεσε με την θριαμβευτική νίκη του Αντώνη Σαμαρά.
Μπορεί το μέγα μετεκλογικό ζητούμενο για το νέο αρχηγό της, το κάθε σκεπτόμενο επώνυμο ή ανώνυμο κομματικό στέλεχος, μέχρι τον αγνό οπαδό, να είναι η αποκατάσταση της διαταραχθείσας ψυχικής συνοχής και η «επανα-συσπείρωση» της “γαλάζιας” βάσης.
Μπορεί ο πρόεδρος του κόμματος, στο όνομα της ενότητας να δηλώνει αποφασισμένος να ξεχάσει τα πικρά λόγια και να σβήσει κακές συμπεριφορές που προεκλογικά πλήγωσαν, δίχασαν και από μια πλευρά ακύρωσαν τον πατροπαράδοτο πολιτικό πολιτισμό των στελεχών της.
Μπορεί οι εκατοντάδες χιλιάδες περήφανοι «νέο-δημοκράτες», που νοιάζονται αυτή την παράταξη και αγωνιούν για την ενότητά της, να είναι αποφασισμένοι να γυρίσουν σελίδα, έτοιμοι να δώσουν τα χέρια με όλους όσοι ψήφισαν για αρχηγό διαφορετικό(ή) υποψήφιο(α) και όλοι μαζί να εργαστούν για ένα νέο ξεκίνημα της Ν.Δ.

Τα ...«γεράκια»
Όμως, κάποιοι άλλοι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι για το έκδηλο «αντί-Σαμαρικό» μένος τους, δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν τον προεκλογικό φανατισμό τους και μέσα στη μεγάλη τους θλίψη για το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής, αδυνατούν να αποδεχθούν ότι ο Σαμαράς κέρδισε καθαρά την Ντόρα.
Είναι τα αμετανόητα «γεράκια» του στρατοπέδου των υποστηρικτών της υποψηφιότητας της κυρίας Μπακογιάννη, που συνεχίζουν να «κρώζουν» σε υψηλές «αντί-Σαμαρικές» συχνότητες και με «εφορμήσεις» αδιαφιλονίκητης σκοπιμότητας, πολιτικά απρεπείς, άκρως διχαστικές και ταυτόχρονα καθαρά ανθενωτικές, επιμένουν να πληγώνουν και να ματώνουν το σώμα της Ν.Δ, προκαλώντας την οργή και αγανάκτηση εκατομμυρίων «νέο-δημοκρατών».
«…εγώ δεν μπορώ να συνυπάρξω με αρχηγό τον Σαμαρά…», φέρεται να δηλώνει ο πρώην Υφ/γός Υγείας κ. Θ. Γιαννόπουλος, υπέρμαχος της υποψηφιότητας της κυρίας Μπακογιάννη(εφημ. «VETO», 6/12/2009). «…η Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά και το Κ.Ε.Π του Δ. Αβραμόπουλου στις 29 Νοεμβρίου προσχώρησαν στη Ν.Δ…», απεφάνθη προ ημερών στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA(2/12/2009) ο πολύς πρώην Υφ/γός Εξωτερικών κ. Θ. Κασσίμης. Γράφτηκε ακόμη (εφημ «Real news») ότι ο ίδιος το βράδυ της Κυριακής των εκλογών ήταν από τους λίγους που πίεζε την κυρία Μπακογιάννη να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών (και να ξεκινήσει… ανένδοτο αγώνα εναντίον του Αντώνη Σαμαρά, προσθέτουν κάποιοι και…χαμογελούν).
«…είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι χιλιάδες Πασόκοι πήγαν και ψήφισαν τον Σαμαρά…», έλεγε από τηλεοράσεως τη βραδιά των εκλογών τ. υφ/γός κ. Κ. Κιλτίδης.
Και κοντά στους πιο πάνω , να και ο Νομάρχης Χανίων κ. Γρηγόρης Αρχοντάκης, που με δήλωσή του αποχώρησε από τη Ν.Δ, γιατί δεν… άντεξε τη δεξιά στροφή του κόμματος από τον Σαμαρά. Ποιος είναι ο κ. Αρχοντάκης ίσως αναρωτηθούν κάποιοι. Μα ο… ευαίσθητος «κεντρώος» Νομάρχης, λένε οι καλύτερα γνωρίζοντες τα…Κρητικά. Είναι ο φανατικός «Μητσοτακικός» που έγινε μέλος του κόμματος μόλις την Κυριακή των εκλογών, προφανώς για να ψηφίσει την Ντόρα, και από το χάλι του γιατί η εκλεκτή του έχασε την προεδρία της Ν.Δ, έφυγε από τη Ν.Δ που τον στήριξε να εκλεγεί Νομάρχης αλλά και δεν παραιτήθηκε.
Ακόμη ένας ακραιφνής «Ντοράκης», τάραξε τα γαλάζια νερά με την… ηρωϊκή του έξοδο από τη Ν.Δ.. Πρόκειται για τον κ. Ιλχάν Αχμέτ, τον πρώην γαλάζιο βουλευτή και πολιτευτή νομού Ροδόπης, ένα από τα σκληρά καρύδια της Μουσουλμανικής μειονότητας, ο οποίος όπως σχετικά φημολογείται, ελέγχεται πλήρως από το εκεί Τουρκικό προξενείο. Ο κ. Ιλχάν Αχμέτ λοιπόν, αποχώρησε από τη Ν.Δ ακολουθούμενος από 7-8 γαλάζια στελέχη της Αυτοδιοίκησης γιατί «… ο Σαμαράς είναι ακραίος, η Ντόρα μας έδινε αυτά που της ζητούσαμε…» .Βέβαια πολιτικοί παρατηρητές σχολιάζοντας το περιστατικό σημείωναν ότι στο νομό Ροδόπης ο κ Σαμαράς πήρε το 40,97%, η Ντόρα το 48,65%, ο δε πολύς κ. Ιλχάν Αχμέτ, φεύγοντας, έκανε ένα βήμα πιο πέρα, προαναγγέλλοντας «την αποχώρηση από τη Ν.Δ και 2000 περίπου Μουσουλμάνων», προφανώς γιατί η κ. Μπακογιάννη δεν κέρδισε τον Σαμαρά.
Αλλά και σε τοπικό επίπεδο, από ότι λέγεται, παρατηρήθηκαν παρόμοιου περιεχομένου «εκρήξεις» από κάποιους θερμοκέφαλους υποστηριχτές της κυρίας Μπακογιάννη, οι οποίοι τουλάχιστον φραστικά «απειλούν» να αποχωρήσουν από το κόμμα, γιατί έγινε αρχηγός ο Σαμαράς.

Η επανίδρυση προχωράει
Και αντί όλοι οι πιο πάνω να προβληματίζονται σοβαρά για το «τι» ήταν αυτό που έκανε έναν ολόκληρο κόσμο να απορρίψει αυτούς που ήρθαν στη Ν.Δ. και…έμειναν και να επιβραβεύσει αυτούς που ήταν στο κόμμα και αναγκάστηκαν να φύγουν, αυτοί περί άλλων τυρβάζουν.
Αναρωτιέται, λοιπόν κανείς εάν τα πιο πάνω περιστατικά είναι μεμονωμένα ή αποτελούν την απαρχή ενός γενικότερου σχεδίου που έχει σαν στόχο να δημιουργηθεί «εσω-κομματική» αναταραχή στη Ν.Δ, ώστε να «δυσκολέψει» η ομαλή πορεία της επανίδρυσής της, όπως την υποσχέθηκε και άρχισε ήδη να την πραγματοποιεί ο Αντώνης Σαμαράς.
«Αλίμονο αν όντως συμβαίνει το πρώτο...Τρις αλίμονο εάν υφίσταται το δεύτερο... Και θα ήταν από κάθε πλευρά τραγικό αν πράγματι διαπιστώναμε πως μέσα από όλα αυτά, κυοφορείται μια γενικότερη υπονόμευση της νέας προεδρίας Σαμαρά… Ίσως να μην είναι άσχετες για μια τέτοια πιθανή εξέλιξη και κάποιες δημοσιογραφικές αναφορές(σ.σ «ανάγκη για νέο κόμμα;», Κ. Παπαδόπουλος εφημ. «Tο Βήμα» 3/12/2009 και «η σχέση Σαμαρά-Ντόρας», Αθ Έλλις, εφημ «Καθημερινή» 10/12/2009), περί της… ανάγκης δημιουργίας ενός κεντρώου κόμματος στο οποίο βασικά θα συγκροτούσαν δυνάμεις του πρόσφατου νέο-δημοκρατικού 40% και ορισμένες του Σημιτικού μπλοκ…», σχολιάζουν με έκδηλη δυσφορία στελέχη του περιβάλλοντος του νέου αρχηγού, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που γενικότερα είναι οργισμένοι για τα «κρυφό-καμώματα» ορισμένων «φιλο-Ντορικών» κύκλων αλλά και δείχνουν ανήσυχοι για την περαιτέρω πορεία του κόμματος.
«…από ένα τέτοιο όμως ενδεχόμενο, διαφαίνεται ότι κάποιοι δεν ερμήνευσαν σωστά την ξεκάθαρη εντολή των εκατοντάδων χιλιάδων «νέο-δημοκρατών» προς τον νέο-εκλεγέντα πρόεδρο Αντώνη Σαμαρά, που του λέει να τα αλλάξει όλα στη Ν.Δ. Και μάλλον κάνουν μεγάλο λάθος, αυτοί οι κάποιοι, οι φανατικοί και αμετανόητοι αν παρ’ ελπίδα νομίζουν ότι ο Σαμαράς θα αποδεχθεί τη θεσμοθέτηση της αναλογικής εκπροσώπησης στον κομματικό μηχανισμό, «των εσωκομματικών τάσεων», με βάση τα εκλογικά ποσοστά 60% και 40%», συνεχίζουν τα πιο πάνω στελέχη στο ίδιο πνεύμα.
«…είπαμε…σφουγγάρι στο κακό προεκλογικό χθές, αλλά και φραγγέλιο σε κάθε απόπειρα υπονόμευσης Μεγαθυμία, ομοψυχία, ενότητα, ανανέωση, δουλειά, εξωστρέφεια και ιδεολογική αντεπίθεση σήμερα, για να κερδίσουμε το αύριο… Ο Σαμαράς είναι αποφασισμένος να αναγεννήσει την παράταξη, έτοιμος να αξιοποιήσει στελέχη που διακρίνονται για το ήθος, την ακεραιότητα και αξιοσύνη, χωρίς αποκλεισμούς αλλά και χωρίς βλαπτικούς συμβιβασμούς…», έλεγε προ ημερών στον γράφοντα πολύ στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, δίνοντας το στίγμα των προθέσεών του για τις πρωτοβουλίες που πρόκειται να πάρει προκειμένου να επιτύχει την αναγέννηση της Ν.Δ.

Οι μηχανισμοί...
Βεβαίως και κάθε στέλεχος της Ν.Δ έχει το δικαίωμα να εκφράζει την προτίμησή του σε έναν από τους υποψήφιους αρχηγούς της, τον οποίο θεωρεί καλύτερο.
Αρκεί να το κάνει μέσα στα πλαίσια της δεοντολογίας, της πολιτικής ηθικής, της ευπρέπειας και του καλώς εννοούμενου συμφέροντος της παράταξης.
Όταν όμως κατά την άσκησή του κορυφαίου αυτού δικαιώματος «παρεμβαίνουν» οι «κομματικοί μηχανισμοί» και τα στρατευμένα στελέχη τους ενδιαφέρονται περισσότερο για το πολιτικό συμφέρον του δημιουργού τους και λιγότερο, ή καθόλου, για εκείνο του κόμματος, τότε το δικαίωμα της ελεύθερης και δημοκρατικής επιλογής νοθεύεται με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται σε παρωδία.
Και όταν μιλάμε για μηχανισμούς, ασφαλώς και δεν εννοούμε τον κύκλο στελεχών που σε ανοιχτές εκλογές (εθνικές Αυτοδιοικητικές κ.ά) έρχονται να προσφέρουν την αρωγή τους στον υποψήφιο που για διάφορους λόγους στηρίζουν την εκλογή του(ως βουλευτή ,Δήμαρχο, Νομάρχη κ.ά).
Αντίθετα αναφερόμαστε γενικότερα στους «εξουσιαστικούς μηχανισμούς», οι οποίοι φύονται στο εσωτερικό ενός κόμματος, που άσκησε , ασκεί ή αναμένεται να ασκήσει κυβερνητική εξουσία, ευδοκιμούν μέσα από την κακή χρήση της πολιτικής δύναμης που διαθέτουν οι ηγεσίες τους(των μηχανισμών) και…πρέπει να μένουν ζωντανοί και παραγωγικοί, τουλάχιστον μέχρι να έρθει το…πλήρωμα του χρόνου και ολοκληρωθεί η αποστολή τους.
Από το άλλο μέρος είναι προφανές ότι ένας τέτοιος μηχανισμός δημιουργείται και στεριώνει εύκολα, μεγαλώνει ευκολότερα και αντέχει περισσότερο στο χρόνο, χάρη στη «συνεκτικότητα» των ανθρώπινων δεσμών που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του και στην αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του, όπως τις «οικοδομεί» και «καλλιεργεί, η φοβερή δύναμη της αρχής «περί του αμοιβαίου πολιτικού συμφέ­ρον­τος».
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς με πόση ευκολία και προθυμία ένα κομματικό στέλεχος «εντάσσεται» και «υποτάσσεται» σε έναν εσωκομματικό μηχανισμό.
Και πόσο φανατικός υπερασπιστής των συμφερόντων του επικεφαλής του μηχανισμού μπορεί να γίνεται το εν λόγω στέλεχος, όταν, σε αντάλλαγμα των καλών υπηρεσιών του, οι δυνάμεις του «συστήματος» του προσφέρουν γρήγορη ανέλιξη στην εσωκομματική ή Κυβερνητική ιεραρχία. Πόσω μάλλον όταν η «προσφορά» πολλές φορές γίνεται εις βάρος κάποιων άλλων στελεχών με σαφώς περισσότερα προσόντα
Κοντολογίς, ο εσωκομματικός μηχανισμός σε κόμμα εξουσίας, κατά κανόνα, εξομοιώνεται με πλατφόρμα ανάδειξης στελεχών με συγκριτικά μειωμένα προσόντα έναντι κάποιων άλλων.
Τέλος, ειδικότερα στο εύλογο και ευρύτερης σημασίας σύνθετο ερώτημα: αν υπήρξαν μηχανισμοί στη Ν.Δ. και αν ναι υπέρ ποιών έδρασαν; ποια οφέλη προσπόρισαν στους ηγέτες τους, αν ζημίωσαν και πόσο το κόμμα και κυρίως εάν, ύστερα από τη μεγαλειώδη νίκη Σαμαρά, μπορούν και πρέπει να επιβιώνουν, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε επόμενο σημείωμα.

Η φωνή του πολίτη