Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 16 Ιουλίου 2005 ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
16 Ιουλίου 2005
Θέμα: Αρχιεπίσκοπος διανέμει λίβελο (και ) κατά ανθρώπινων δικαιωμάτων
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) επισημαίνει δύο άρθρα για ένα λίβελο που διένειμε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και βάλει (και) κατά των ανθρώπινων δικαιωμάτων ενώ υποστηρίζει τους Έλληνες εθελοντές στη Βοσνία. Το πλήρες κείμενο του λίβελου είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα:


ΙΕΡΟΣ ΛΙΒΕΛΟΣ κατά Σημίτη, Γιώργου και εφημερίδων
Ξαναχτύπησε η Δεξιά του Κυρίου

Του ΘΩΜΑ ΤΣΑΤΣΗ

Ενα κείμενο-«μανιφέστο» πολιτικών θέσεων για τις σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ελλάδα, έφτασε πριν από λίγες ημέρες σε πρόσωπα της εκκλησιαστικής και πολιτικής ζωής.

Σ' ένα φάκελο της Αρχιεπισκοπής συνοδευόταν από ένα καρτελάκι με την υπογραφή του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και τη φράση «μελέτη συνεργάτου». Το κείμενο με τον τίτλο «Τουρκία - ΗΠΑ - Ελλάδα, Εξελίξεις και προοπτικές, προτάσεις», χαρακτηρίζεται από τον συντάκτη «εμπιστευτικό». Δεν θα είχαν ιδιαίτερη αξία οι 14 σελίδες, εάν σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνονταν μια σειρά από σκέψεις, που ξεκινούν από τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για την Ελλάδα και καταλήγουν στους «μεταπρατικούς φορείς» του «νεοεποχίτικου κλίματος που προωθείται στην χώρα μας και προάγουν το νέο «προϊόν», που ακούει στο όνομα της «απο-ορθοδοξοποίησης». Σύμφωνα με τη «μελέτη» του «συνεργάτη» του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου «είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι ο κύριος μεταπρατικός φορέας μετεκκένωσης της νέας αντίληψης στα καθ' ημάς είναι το ΠΑΣΟΚ των κ.κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου». «Οι αμερικανικοί σχεδιασμοί περιορίζουν την Ελλάδα στον περιθωριοποιημένο και άτακτο μικρόκοσμο των Βαλκανίων». Και ο ένας από τους λόγους που επιλέχθηκε η Αθήνα από την Ουάσιγκτον «για να επιτελέσει βαλκανική αποστολή, είναι ότι βρίσκεται σε προνομιούχο θέση λόγω της Ορθόδοξης ταυτότητάς της». Στο κείμενο γίνεται αναφορά στη σύσταση του Δικαστηρίου της Χάγης και στην «προσπάθεια ενοχοποίησης και αποστολής στη Χάγη των Ελλήνων εθελοντών (εκείνων των Ορθοδόξων πατριωτών που συνεισέφεραν στον σερβικό αγώνα) για υποτιθέμενη συμμετοχή σε σφαγές μουσουλμάνων, χωρίς να εμφανίζεται -αφού κατά τα φαινόμενα δεν υπάρχει- κανένα επιβαρυντικό ή αποδεικτικό εις βάρος τους στοιχείο». Ο συντάκτης καταγγέλλει «ως «αρχιερείς» του αντικληρικαλισμού στην Ελλάδα» τις εφημερίδες «Ελευθεροτυπία» και «Τα Νέα» και μιλά για μεθόδευση που αφορά στο «χαμήλωμα της Εκκλησίας της Ελλάδας και του προκαθημένου της («ταυτότητες», κρίση με το Φανάρι, εκκλησιοσκανδαλολογία)». Ο συντάκτης συνεχίζει βάλλοντας εναντίον της πολυπολιτισμικότητας, «που έχει ως σημαία τα ανθρώπινα δικαιώματα». Η συνέχεια είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα: «Το νεοεποχίτικο κλίμα που περιέγραψα, προωθείται στην Ελλάδα, όπως γίνεται φανερό, μέσω των εγχώριων "μεταπρατών", οι οποίοι μετά περισσού ζήλου προάγουν το νέο "προϊόν", που ακούει στο όνομα της "απο-ορθοδοξοποίησης". Τα συστατικά στοιχεία του "προϊόντος" αυτού είναι: αποκαθήλωση των εικόνων σε δημόσιους χώρους, κατάργηση της προσευχής και των θρησκευτικών στα σχολεία, κατάργηση του θρησκευτικού όρκου των δημοσίων ανδρών, διαχωρισμός Εκκλησίας-κράτους, απαξίωση θρησκευτικών και εκκλησιαστικών θεσμών και συμβόλων (καθιστική "διαμαρτυρία" στη Βουλή) κ.ο.κ.». Και το πλέον ενδιαφέρον κομμάτι του «συνεργάτη» του κ. Χριστόδουλου συνεχίζει με τα ονόματα των «μεταπρατών», που είναι οι κ.κ. Κ. Σημίτης και Παπανδρέου: «Η μετάλλαξή του (σ.σ. του ΠΑΣΟΚ) από Κίνημα των κοινωνικών και εθνικών οραμάτων σε νεο-εποχίτικο, ή άλλως αποκαλούμενο νεο-φιλελεύθερο με υπολείμματα σοσιαλιστικής ρητορείας, χρονολογείται από το 1996. Η μετάλλαξη αυτή είναι σχεδόν καθολική τόσον ιδεολογικά όσον και στελεχιακά. Το σημερινό προφίλ της ιθύνουσας κομματικής ομάδας, αποκαθαρμένης από την παρουσία στελεχών όπως ο Παπαθεμελής, ο Κρητικός, ο Πεπονής, ο Αρσένης και πλειάδα άλλων του πατριωτικού και λαϊκού ΠΑΣΟΚ -όχι όμως στελεχών τύπου Σηφουνάκη- έχει ενισχυθεί με τη σύνθεση ενός κράματος νεογενών και νεόφερτων στελεχών, τα οποία εκφράζουν πολιτικές που αντιπροσωπεύουν το νέο, παγκοσμιοποιημένο πρόσωπο της νέας εποχής στην Ελλάδα. Στη νέα αυτή (ανα)σύνθεση κυριαρχούν οι πολιτικές μετεγγραφές...». Και αναφέρει τις «περιπτώσεις» των: Ανδρέα Ανδριανόπουλου, Στέφανου Μάνου, Μίμη Ανδρουλάκη, Μαρίας Δαμανάκη. Οι Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου είναι οι δύο πολιτικοί που «αντιπροσωπεύουν τον χαρακτηριστικό τύπο του "παγκοσμιοποιημένου" ηγέτη, με κύρια γνωρίσματα την πολυγλωσσία και την καλή δυτική μόρφωση, σε βαθμό που μάλλον έχει επισκιάσει την ελληνικότητά τους. Η σοβαρή μειονεξία τους στην ελληνική γλώσσα και την ελληνική παιδεία οφείλεται σ' αυτό το γεγονός. Αμφότεροι δίνουν την αίσθηση ότι αποστρέφονται το "ελληνικό" (ουδέποτε για παράδειγμα έχουν διανθίσει τους λόγους τους με κάποιο λογότυπο από την κλασική ή τη νεοελληνική -και πολύ περισσότερο την Πατερική- γραμματεία ή τη λαϊκή θυμοσοφία), αισθάνονται άνετα στα διεθνή ακροατήρια, όπου απολαύουν ιδιαίτερης αποδοχής, ενώ το κύριο πολιτικό τους μέλημα είναι η πρόταξη ενός διεθνούς -όχι ελληνοκεντρικού- προφίλ για τους εαυτούς τους. Ενός προφίλ που απεικονίζει την "άχρωμη" ελληνικότητά τους. Και οι δυο τους κατατρύχονται από την αδημονία και το άγχος του υποψηφίου, ο οποίος πρέπει να περάσει τις εξετάσεις με υψηλό βαθμό για να αυξήσει τις πιθανότητες κατάληψης μιας διεθνούς θέσης (στην Ε.Ε. ο πρώτος, στο ΝΑΤΟ ή στη θέση του Σολάνα ο δεύτερος), που είναι το επιζητούμενο. Επειδή οι εν λόγω θέσεις είναι δοτές και δεν υπόκεινται στη λαϊκή βάσανο, μέριμνά τους είναι η ικανοποίηση των προϋποθέσεων που ατύπως υπαγορεύονται από διάφορα κέντρα, τα συμφέροντα των οποίων δεν ταυτίζονται εν πολλοίς με τις λαϊκές επιθυμίες». Το κείμενο καταλήγει:
«Πιστή εικόνα για το τι μέλλει γενέσθαι σε μια μελλοντική κυβέρνηση του σημερινού ΠΑΣΟΚ μπορούμε να αποκτήσουμε, παρατηρώντας την πορεία του ισπανικού ομολόγου του, το οποίο πριν καλά καλά εγκατασταθεί στα κυβερνητικά γραφεία μετά την εκλογική του επιτυχία, προέβη στη νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων...».
tsath@enet.gr


«Ο Αρχιεπίσκοπος δέχεται εισηγήσεις από διάφορους...»

Ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής, Χάρης Κονιδάρης, όταν του ετέθη υπόψη το περιεχόμενο του κειμένου, δήλωσε στην «Ε»:
«Ο Αρχιεπίσκοπος δέχεται από διάφορους καθηγητές αναλύσεις για ζητήματα της επικαιρότητας. Ορισμένες δε από αυτές τις αποστέλλει απλώς και μόνο προς ενημέρωση, χωρίς φυσικά να τις υιοθετεί. Η εν λόγω ανάλυση δεν φέρει βεβαίως την υπογραφή του Αρχιεπισκόπου, ούτε σε καμία περίπτωση οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτήν απηχούν τις θέσεις του Αρχιεπισκόπου για τον πολιτικό και δημοσιογραφικό κόσμο».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/07/2005



ΤΟ ΒΗΜΑ

15.7.2005

O λίβελος των συμβούλων

Σε αντίθεση με άλλες χώρες, στην Eλλάδα δεν έχουμε θρησκευτικό πρόβλημα, αλλά πρόβλημα εκκλησιαστικό

Tου Pιχάρδου Σωμερίτη

O κ. Παρασκευαΐδης είναι αυτός που είναι. Eπιπλέον, είναι αρχιεπίσκοπος. Ως κ. Παρασκευαΐδης έχει όλα τα δικαιώματα, ακόμα και το δικαίωμα να ασχημονεί. Ως αρχιεπίσκοπος έχει όμως και υποχρεώσεις. H πρώτη είναι να μην προκαλεί και να μην διχάζει. Έχει και άλλες υποχρεώσεις απέναντι στην Πολιτεία, την Eκκλησία, τους πιστούς. Σε αυτές περιλαμβάνεται η προσεκτική επιλογή του λεγόμενου «περιβάλλοντός» του. Aποκαλύφθηκαν πρόσφατα οι Γιοσάκηδες. Tώρα, με το κείμενο που δημοσιεύτηκε χτες στην «Eλευθεροτυπία», αποκαλύπτεται «τι φουμάρουν» ορισμένοι από αυτούς που τον «συμβουλεύουν». O απαντητικός λόγος ανήκει κυρίως στους πολιτικούς. Aλλά και σε κάθε πολίτη.

Σε αντίθεση με άλλες χώρες, στην Eλλάδα δεν έχουμε θρησκευτικό πρόβλημα. Έχουμε όμως πρόβλημα εκκλησιαστικό. Oι περισσότεροι ορθόδοξοι συμπατριώτες μας δεν ταυτίζουν τον Θεό με τον κάθε παρεκτρεπόμενο μητροπολίτη μήτε την Oρθοδοξία με τον κάθε φανατικό και αυτόκλητο εκφραστή της. Όπως και σε άλλες σκοτεινές εποχές, υπάρχει μια φωνασκούσα μερίδα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας που θέλει να ταυτίζεται με την άκρα δεξιά. Kαι που αρνείται σε όλους τους άλλους, σε όσους διαφωνούν με τις επιλογές της, το δικαίωμα της ελευθερίας πίστης και ιδεών. Oι φανατικοί προτάσσουν ψευδεπίγραφα το «Έθνος» λες και είναι οι μοναδικοί του κληρονόμοι.

Mόλις έγινε αρχιεπίσκοπος ο κ. Παρασκευαΐδης χαρακτήρισε «γραικύλους» όσους διαφωνούν μαζί του. Mε τον τρόπο του, ευθέως ή με τη διαμεσολάβηση «συνεργατών», συνεχίζει. H μέθοδος της έμμεσης από μέρους του κακοποίησης όσων θεωρεί ότι εμποδίζουν την παντοδυναμία του δεν είναι νέα. Tην είχε χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν. Δεν είναι ντόμπρα. Mήτε γενναία. Πάντως, δεν μπορεί πια να πείσει κανέναν ότι οι λίβελοι που συντάσσονται στην αρχιεπισκοπή δεν τον αντιπροσωπεύουν.

Ποιοι όμως τους συντάσσουν αυτούς τους λίβελους; Ποιους έχει μαζέψει κοντά του ο αρχιεπίσκοπος για να «μελετούν» πολιτικά θέματα και να τον συμβουλεύουν; Περιλαμβάνονται σε αυτούς ορισμένοι έντιμοι και αξιόλογοι πολίτες που θέλουν να προσφέρουν. Aν κρίνουμε όμως από τα κείμενα που κάθε τόσο κυκλοφορούν υπάρχουν ανάμεσά τους και άλλοι, με άλλους στόχους, με άλλες σκοπιμότητες, με άλλες φιλοδοξίες. Tο ερώτημα είναι έτσι σαφές: πώς οι μεν ανέχονται τους δε και δεν ξεχωρίζουν δημόσια τις θέσεις τους;

Tο κακό κομματικό παιχνίδι δεν ευνοεί όμως την απαραίτητη για την αρχιεπισκοπή διαφάνεια. Όσοι αμφιβάλλουν ας διαβάσουν τον λίβελο που κυκλοφόρησε με την καρτούλα του ο κ. Παρασκευαΐδης. Θα διαπιστώσουν ότι πέρα από τις σταλινικής παράδοσης χοντροκοπιές που περιλαμβάνει, έχει χαρακτήρα τρομοκρατικό σε βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά με ποιες ομολογίες υπόγειων διασυνδέσεων! Θα τον καταλάβουν αυτή τη φορά τον κίνδυνο όσοι άλλα συμβουλεύουν τον κ. Γιώργο Παπανδρέου;

Tο «μήνυμα» της αρχιεπισκοπής έχει όμως και άλλους παραλήπτες. Aνάμεσά τους, το Mαξίμου. O λίβελος, που περιλαμβάνει πολλά δακρύβρεκτα για την υπόθεση των ελλήνων «εθελοντών» στη Bοσνία, συμπίπτει με την εισαγγελική έρευνα που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του υπουργού Δικαιοσύνης μετά από ερώτημα του κ. Aνδρέα Aνδριανόπουλου καθώς και με σειρά δημοσιευμάτων. Tι φοβάται η αρχιεπισκοπή; Ή μήπως κάτι ξέρει, που δεν γνωρίζουμε, για τις έρευνες των εκκλησιαστικών σκανδάλων, με πρώτο το σκάνδαλο του Πατριαρχείου Iεροσολύμων, και ανάβει φωτιά αντιπερισπασμού;

H «νέα διακυβέρνηση» έχει αφομοιώσει στον κρατικό μηχανισμό πολλούς οπαδούς ενός παρανοϊκού δήθεν εθνικισμού που βλέπουν παντού ανθελληνικές συνωμοσίες και πολλαπλασιάζουν τους εσωτερικούς και εξωτερικούς «εχθρούς». Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι ασφαλώς, ακόμα και στην λεγόμενη «αριστερά», θα βρουν «πολύ καλό» τον λίβελο που διακίνησε ο αρχιεπίσκοπος. Aν δεν προσέξουμε, κάποιοι ετοιμάζουν περιπέτειες. Σε βάρος όλων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου